Η πολεμική δράση των γενναίων του 231 Τ. Π.

Στον άνισο αγώνα ενάντια στους εισβολείς του Αττίλα, το μαύρο καλοκαίρι του 1974, έγραψε και τη δική του ιστορία το 231 Τάγμα Πεζικού. Μια ιστορία ανδρείας, φιλοπατρίας, αίματος και θυσίας στο πεδίο της μάχης. Μιας μάχης άνισης ενάντια σε υπεραριθμότερο εχθρό, εξοπλισμένο με όλα τα σύγχρονα πολεμικά μέσα. Από την πρώτη μέρα του πολέμου μέχρι την κατάπαυση του πυρός αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες, έφεδροι και κληρωτοί της Μονάδας αυτής της Εθνικής Φρουράς εκπλήρωσαν, και με το παραπάνω, το προς την πατρίδα

καθήκον. Λίγοι αυτοί, με ελάχιστα πολεμικά μέσα, ρίχτηκαν στις μάχες με τόλμη, θάρρος και αυταπάρνηση, φράσσοντας το δρόμο στον ιταμό εισβολέα. Αξιωματικοί και άνδρες του 231 Τ.Π. πολέμησαν με ανδρεία και 16 από αυτούς έδωσαν τη νεανική ζωή τους θυσία στον ιερό βωμό της αξιοπρέπειας, της τιμής και της λευτεριάς της ιδιαίτερης πατρίδας μας. Άλλοι τρεις αγνοούνται και 36 τραυματίστηκαν. Φέρουν ακόμα στα κορμιά τους τα σημάδια από τις σφαίρες, τις οβίδες και τις βόμβες του εχθρού, ατίμητα παράσημα της παλληκαριάς τους.

Ο κάμπος του Αγίου Βασιλείου και της Σκυλλούρας, οι βουνοπλαγιές και οι κορυφογραμμές του τουρκοπατημένου σήμερα Πενταδάκτυλου, από την Αετοφωλιά μέχρι τη Γομαρίστρα, τους Άσπρους, το Καλαμπάκι, το Πυλέρι, τη Φώττα και το Αγριδάκι, σίγουρα, θα διαλαλούν αιώνια, την παλληκαριά και την αυτοθυσία που επέδειξαν, πολεμώντας τον υπεράριθμο εχθρό, οι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και άντρες του τιμημένου 231 Τάγματος Πεζικού, αδελφωμένοι με κληρωτούς και έφεδρους άλλων μονάδων της Εθνικής Φρουράς, από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα του σκληρού και άνισου πολέμου κατά των Τούρκων εισβολέων.

Και η άφθαρτη δόξα θα παραστέκει στους τάφους των ηρωικών παιδιών της Μονάδας αυτής και του Σύνθετου Τμήματος του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού, που πολέμησαν αδελφωμένα κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής και έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη νεανική ζωή τους, για να φράξουν το δρόμο στο βάρβαρο εισβολέα, υπερασπιζόμενοι το πάτριο έδαφος. Αιώνια η Κύπρος θα ευγνωμονεί και θα τιμά επάξια και τους αγνοουμένους του 286 ΜΤΠ. Τους γενναίους αυτούς που πολέμησαν αδελφωμένοι με τους γενναίους του 231 ΤΠ και παρέμειναν άταφοι στον τόπο της θυσίας τους. Άφησαν κι αυτοί, όπως κι οι άλλοι συμπολεμιστές τους, τα ιερά τους κόκαλα να λευκάζουν εκεί και να μας θυμίζουν ότι από μας περιμένει εκδίωξη του μιαρού εισβολέα ο σκλαβωμένος Πενταδάκτυλος.

Γνώριζαν οι λεβέντες του 231 Τάγματος Πεζικού και του Σύνθετου Τμήματος του 286 ΜΤΠ ότι ήταν λίγοι κι ο εχθρός πολυαριθμότερος. Γνώριζαν, επίσης, ότι οι Τούρκοι είχαν στη διάθεσή τους αφθονία όλων των σύγχρονων πολεμικών μέσων, σε αντίθεση με το δικό τους οπλισμό, που ο περισσότερος ήταν ήταν όχι μόνο ανεπαρκής αλλά και απαρχαιωμένος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Όλα τα γνώριζαν, όμως, δεν λογάριασαν αριθμούς.

Ρίχτηκαν στον αγώνα με θάρρος, υπερασπιζόμενοι τα ιερά εδάφη και τους βωμούς της πατρίδας, αψηφώντας το θάνατο. Γνώριζαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή από την μέχρις εσχάτων υπεράσπιση της φίλτατης ιδιαίτερης πατρίδας.

(Από το βιβλίο του δημοσιογράφου Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη «Αετοί του Πενταδάκτυλου, τηλέφωνα:99375317, 99960977,99641122)