Η Κύπρος χρειάζεται ένα Πρόεδρο για να υπηρετήσει τον λαό

Είμαστε μόνο μερικούς μήνες πριν τις Προεδρικές εκλογές του 2018 και οι υποψήφιοι με τους επικοινωνιολόγους τους βρίσκονται σε συνεχή δράση.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, μετά από 4 και πλέον χρόνια συνεχούς προσπάθειας να ικανοποιήσει τα θέλω των Τουρκοκυπρίων και της κατοχικής Τουρκίας, αποφάσισε λίγο πριν φτάσει στο τέρμα της θητείας του να μεταμορφωθεί πραγματικά. Πριν λίγες μόνο μέρες, στην ομιλία του από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ, έκανε

άνευ προηγουμένου δηλώσεις βάζοντας στην ουσία τα πράγματα στην θέση τους. Και τι δεν είπε. Μίλησε για αποτυχημένες πρακτικές, μίλησε για τα μικρά και μεγάλα βέτο, τι εξαρτήσεις από ξένους, την παρουσία ξένων στρατευμάτων και άλλα πολλά. Καλά δεν είναι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης που συνομιλούσε για τόσα χρόνια και συμφώνησε σε πολλά από αυτά. Δεν είναι αυτός που προσπαθούσε να μας πείσει ότι αυτή η λύση που διαπραγματεύεται είναι λειτουργική. Τι άλλαξε δηλαδή τώρα;

Από την άλλη ο κ. Μαλάς κατέρχεται ως ανεξάρτητος υποψήφιος, αλλά κατά τα άλλα ποτέ δεν έκανε μια δημόσια παρέμβαση ή δεν έκφρασε την πρόθεση του να είναι υποψήφιος, μέχρι να αποφασίσει η Κ.Ε. του ΑΚΕΛ ότι τον προκρίνει για υποψήφιο. Μετά φυσικά που δεν της βγήκε με τον κ. Μάϊκ Σπανό. Και μετά που συζήτησε καμία 10αρία ονόματα, που και πάλι δεν της έβγαιναν. Και ποια η πολιτική του κ. Μαλά; Ποια η διαφοροποίηση του από τον κ. Αναστασιάδη, αφού ο ίδιος σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «24 Ώρες» που δημοσιεύτηκε στις 4 Μαΐου 2014 δήλωσε: «Στηρίζω τον πρόεδρο της Δημοκρατίας διότι θεωρώ ότι κινείται, σε μεγάλο βαθμό, προς την σωστή κατεύθυνση παρ’ όλες τις επιμέρους διαφορές». Καλά, τι άλλαξε από τότε και η στήριξη του κ. Μαλά, αλλά και του ίδιου του ΑΚΕΛ – δια στόματος Αβέρωφ Νεοφύτου – προς τον Πρόεδρο και την πολιτική του δεν υπάρχει πλέον;

Τέλος έχουμε τον κ. Νικόλα Παπδόπουλο ο οποίος στηρίζεται από τρία κόμματα με διαφορετική προσέγγιση στο Κυπριακό. Ο κ. Παπαδόπουλος μας μιλούσε για μια νέα στρατηγική στο Κυπριακό, που τελικά κατέθεσε ενώπιον του λαού μόλις στις 29 Σεπτεμβρίου 2017. Από το εκλογικό του επιτελείο μας μιλούν για τις προτάσεις της νέας στρατηγικής που κατέθεσαν στις αρχές του 2017 στο Εθνικό Συμβούλιο. Όμως δεν μας είπε πουθενά μέσα από αυτή την «στρατηγική του» ο κ. Παπαδόπουλος αν θα απορρίψει ολοκληρωτικά την λύση ΔΔΟ ως μια μη εφαρμόσιμη και επιζήμια για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού; Ίσως γιατί ακόμα δεν έχουν συμφωνήσει επί τούτου τα τρία κόμματα που τον στηρίζουν; Όπως και δεν μας απάντησε πως μπορεί ένα νόμιμο κράτος, όπως την Κυπριακή Δημοκρατία να συνεργάζεται με θεσμούς ενός παράνομου μορφώματος που στηρίζεται από την κατοχική Τουρκία, ως η πρόταση του. Και εφόσον αυτό θα είναι στην λογική των μέτρων ενσωμάτωσης των Τουρκοκυπρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία, αυτό γιατί δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια που οι συμπατριώτες μας τ/κ ενώ ζουν στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου, απολαμβάνουν όλα τα προνόμια που τους παρέχει η ιδιότητα τους ως πολίτες του νόμιμου κράτους, χωρίς να τους υποχρεώνει να πληρώνουν ούτε και ένα σεντ; Τι θα αλλάξει δηλαδή αν δώσεις και άλλα προνόμια όχι μόνο στους τ/κ, αλλά και στους σφετεριστές εποίκους, εις βάρος του φορολογούμενου πολίτη; Πολλά από τα άλλα που περιλαμβάνονται, τα έχω δει ξανά. Σε μια στρατηγική που κατατέθηκε στο Εθνικό Συμβούλιο τον Μάρτιο του 2015 (πριν από 2,5 χρόνια δηλαδή) από την Συμμαχία Πολιτών και τον Πρόεδρο της Γιώργο Λιλλήκα.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι το Κυπριακό είναι σε μια πολύ κρίσιμη φάση. Όλοι μπορούν να αντιληφθούν ότι η Τουρκία το μόνο που ζητά είναι ο πλήρης και εσαεί έλεγχος της Κύπρου. Το είπε άλλωστε με θράσος ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας κ. Τσαβούσογλου κατάμουτρα στον Έλληνα ομόλογο του κ. Κοτζιά. Μετά το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά, ήδη η Τουρκία ξεκινά την εφαρμογή ενός σχεδίου Β, με την απαγόρευση εκκλησιασμού στα κατεχόμενα, την επιβολή «δασμών», την απαγόρευση προμήθειας εκπαιδευτικών βιβλίων στους εγκλωβισμένους μαθητές και την απαγόρευση σε καθηγητές να διδάξουν εκεί. Αυτή είναι η κατοχική δύναμη και δεν πρόκειται να αλλάξει, αν δεν βρει μπροστά της ουσιαστικά εμπόδια. Ο τόπος χρειάζεται ένα Πρόεδρο που να μπορεί αποδεδειγμένα να έχει όραμα. Να μπορεί να δει μακριά και να διαμορφώνει προληπτική πολιτική. Να μην ακολουθεί τα γεγονότα αλλά να είναι ένα βήμα μπροστά. Να έχει εμπειρίες στην διπλωματική πολιτική και να κάνει πράξεις τα «δεσμεύομαι» του. Να μπορεί να αντιληφθεί ότι η οποιαδήποτε εκλογή σε οποιοδήποτε αξίωμα σημαίνει ταυτόχρονα και λογοδοσία στον λαό. Εξού και η πρόταση για το ανακλητό που κατατέθηκε από την Συμμαχία Πολιτών στην Βουλή προς συζήτηση. Ένα Πρόεδρο που να είναι διαχρονικά κοντά στον λαό και που να μην κουβαλά βαρίδια και δεσμεύσεις, είτε σε κόμματα που τον στηρίζουν, είτε σε μέσω πολιτικών καταβολών από νεαρή ηλικία. Ένας τέτοιος είναι ο Γιώργος Λιλλήκας.

Ο Γιώργος Θεμιστοκλέους είναι ο Γενικός Γραμματέας Συμμαχίας Πολιτών

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com