Γιατί στηρίζω την υποψηφιότητα Νίκου Αναστασιάδη

Οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής έχουν ένα ξεκάθαρο δίλλημα, είτε συνεχίζουμε την πορεία της ανάκαμψης από την οικονομική κρίση, με σταθερά βήματα μπροστά, είτε πάμε πίσω σε περιπέτειες που όλοι ξέρουμε πού μας οδήγησαν στο παρελθόν. Στηρίζω την υποψηφιότητα Νίκου Αναστασιάδη γιατί είναι ο ηγέτης που ανέλαβε την προεδρία της Δημοκρατίας σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία, στα πρόθυρα

της χρεωκοπίας, και κατάφερε με σκληρή δουλειά αλλά και έξυπνους και σωστούς χειρισμούς να βγάλει τη χώρα από την κρίση σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Τον Μάρτιο του 2013 η Κύπρος βρισκόταν κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού, με τον τραπεζικό τομέα να είναι κατακερματισμένος και τη δεινή δημοσιονομική κατάσταση του κράτους να μην επαρκεί ούτε καν για τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Δυστυχώς είχαμε φτάσει σε αυτή την τραγική κατάσταση λόγω κακών (θα έλεγα σε κάποιες περιπτώσεις εγκληματικών) χειρισμών από τις τράπεζές μας, τις εποπτικές αρχές, αλλά και από την Κυβέρνηση Χριστόφια-ΑΚΕΛ. Μετά από το «πατριωτικό» ΟΧΙ της Βουλής των Αντιπροσώπων (χωρίς ωστόσο να προτείνεται κάποια ενναλακτική πρόταση), είχαμε δυστυχώς το κούρεμα των καταθέσεων και το κλείσιμο της Λαϊκής τράπεζας, καθώς και επίσης την υπογραφή ενός δύσκολου και απαιτητικού Μνημονίου με την Τρόικα. Σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις εκείνο το διάστημα (από το εσωτερικό αλλά και το εξωτερικό), η χώρα θα εισερχόταν σε μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, γεγονός που θα καθιστούσε πολύ δύσκολη την έξοδο από το Μνημόνιο.

Αντ’ αυτού όμως, τι πραγματικά συνέβη:

- Η ύφεση ήταν πολύ ηπιότερη από ότι προβλεπόταν, με αποτέλεσμα να εξέλθουμε μετά από περίοδο τριών χρόνων και σχετικά εύκολα από το Μνημόνιο, να επιστρέψουμε σύντομα στην ανάπτυξη, και να μπορούμε φέτος να καταγράφουμε ρυθμό ανάπτυξης γύρω στα 4%, ένα από τους πιο ψηλούς δείκτες στην Ευρώπη. Είναι γι’αυτό που βλέπουμε πάμπολλα έργα να προγραμματίζονται ή και να υλοποιούνται ήδη, από τον ιδιωτικό αλλά και από τον δημόσιο τομέα.

- Η ανεργία το 2013 είχε σκαρφαλώσει στο ανεπίτρεπτο επίπεδο του 16%, αλλά με ορθές κινήσεις από πλευράς κυβέρνησης και με την ανάπτυξη της οικονομίας άρχισε σταδιακά να μειώνεται και τώρα έφτασε σε επίπεδα γύρω στο 10%. Λογικά αυτή η πτωτική πορεία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια.

- Από συνεχιζόμενα ελλείμματα κάθε χρόνο πριν από το 2013 που αύξαναν το δημόσιο χρέος, με σωστή δημοσιονομική προσέγγιση περάσαμε σε πρωτογενή και δημοσιονομικά πλεονάσματα που βοήθησαν να μειωθεί το δημόσιο χρέος κάτω από το όριο του 100% σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας.

- Μετά από αποκλεισμό από τις ξένες αγορές (απαγορευτικά επιτόκια) από τον Μάιο του 2011 λόγω τραπεζικών αλλά και δημοσιονομικών προβλημάτων, επιστρέψαμε σταδικά στις αγορές και τώρα έχουμε την ευχέρεια να δανειζόμαστε από τους εξωτερικούς επενδυτές με τα πιο χαμηλά ετήσια επιτόκια της τελευταίας δεκαετίας (λιγότερο από 2% για μεσοπρόθεσμο/μακροπρόθεσμο δανεισμό). Το επιτόκιο δανεισμού φυσικά σχετίζεται και με τις αλλεπάλληλες αναβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης που είχαμε τα τελευταία χρόνια, ώστε τώρα να είμαστε μόνο μια βαθμίδα μακρυά από την επενδυτική κατηγορία, γεγονός το οποίο θα επιφέρει πολλαπλά οφέλη για την οικονομιά μας (προβλέπω ότι αυτό θα γίνει γύρω στην άνοιξη του 2018).

- Ο τραπεζικός τομέας, μετά από όλα τα λάθη που έγιναν κατά την περίοδο 2004-2013 (υπερδανεισμός και λανθασμένες επενδύσεις) αλλά και τα τραγικά γεγονότα του Μαρτίου του 2013, κατάφερε να σταθεροποιηθεί παρόλα τα προβλήματα που ακόμα αντιμετωπίζει, ειδικά με τα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια. Οι τράπεζές μας είναι πλέον καλά κεφαλαιοποιημένες με αρκετή ρευστότητα που μπορεί να διοχετευτεί στην αγορά. Ακόμη και η κατάσταση με τα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια σταδιακά βελτιώνεται με τα διάφορα εργαλεία που έχουν οι τράπεζες στην κατοχή τους (ανταλλαγή δανείων με περουσιακά στοιχεία, σύμπραξη με οργανισμούς που έχουν την πείρα και ικανότητα να διαχειριστούν αυτά τα προβληματικά δάνεια, πώληση δανείων σε τρίτους που είναι διατεθειμένοι να πάρουν το ρίσκο) αλλά -και το πιο σημαντικό κατά την προσωπική που άποψη - τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη της οικονομίας που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και περισσότερα εισοδήματα για τους πολίτες.

- Τέλος θα πρέπει να αναφέρω ότι, ακόμη και στο πιο δύσκολο κομμάτι για οποιαδήποτε κυβέρνηση, τον τομέα των μεταρρυθμίσεων του κράτους, αρκετά έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια (ΓΕΣΥ, αλλαγές στη λειτουργία των λιμανιών, στον τομέα των αερομεταφορών, στην παιδεία, στην άμυνα, στα ενεργειακά θέματα, κλπ.) Αν υπήρχε περισσότερη πολιτική βούληση από τη Βουλή, θα μπορούσαν να γίνουν πολύ περισσότερα.

Για όλες τις πιο πάνω πραγματικότητες εμπιστεύομαι την κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη και θεωρώ ότι θα πρέπει να του δοθεί η ευκαιρία να συνεχίσει αυτό το έργο που άρχισε το 2013 και να πάρει την Κύπρο μπροστά, με τα ίδια σταθερά βήματα που χάραξε κατά την τελευταία πενταετία.

Δρ. Γιώργος Θεοχαρίδης,Καθηγητής Χρηματοοικονομικών CIIM

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com