Φρεντερίκ ντε Κλερκ, Νόμπελ και… Ακιντζί

Ρ Α Τ Σ Ι Σ Τ Ι Κ Ο Υ καθεστώτος πρόεδρος, θεωρούμενος μάλιστα από τους πιο σκληροπυρηνικούς του απαρτχάιντ, ο τελευταίος λευκός πρόεδρος 1989-1994 της Νοτίου Αφρικής, ο Φρεντερίκ ντε Κλερκ, υπήρξε ο συναρχιτέκτων της κατεδάφισης - κατάργησης - διάλυσης του απεχθέστατου ρατσιστικού καθεστώτος των λευκών που υπέφερε επί αιώνες καταπιεσμένη η μαύρη φυλή, πλειονότητα των κατοίκων της Ν. Αφρικής. Γι’ αυτό, δικαίως, μοιράστηκε το 1993 το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης με τον επί 27 χρόνια φυλακισμένο Απορριπτικό και Αντιδιζωνικό ηγέτη των ασυνθηκολόγητα αγωνιζομένων μαύρων του Αφρικανικού

Εθνικού Κογκρέσου (ANC) Νέλσον Μαντέλα. Πρώτον, από το 1994, μαύρο πρόεδρο της εκδημοκρατισθείσας, τότε, Ν. Αφρικής.

Ι Σ Ω Σ ΚΑΙ… διότι, στο εμπράκτως απομονωμένο από την παγκόσμια αλληλεγγύη προς τους αγωνιζόμενους μαύρους ρατσιστικό καθεστώς της Ν. Αφρικής, ο αποφασιστικής μαγκιάς Φρεντερίκ ντε Κλερκ, ερωτεύτηκε σφόδρα την Ελληνίδα Ελίνα Λαναρά - Γεωργιάδη. Κόρη του εφοπλιστή Γιώργου Λαναρά, σύζυγο του φίλου του και χρηματοδότη του κόμματός του Τόνυ Γεωργιάδη. Χάριν της οποίας ο Φρεντερίκ πήρε διαζύγιο απ’ τη σύζυγό του Μεράικε και νυμφεύθηκε την Ελίνα, αφού κι εκείνη πήρε από τον πρόθυμο Τόνυ το δικό της διαζύγιο. «Χαριτωμένη» υπόνοια της απόφασής του να… πάρει διαζύγιο κι απ’ το ρατσιστικό καθεστώς του οποίου προήδρευε…

Τ Ε Τ Ο Ι Ο, σαν του Φρεντερίκ ντε Κλερκ, ένα… Νόμπελ, δεν φαίνεται ότι θα δυνηθεί να διεκδικήσει ο επικεφαλής του τουρκικού κατοχικού καθεστώτος στην Κύπρο, κ. Ακιντζί. Όχι, βεβαίως, επειδή ο Ακιντζί δεν… ερωτεύθηκε κάποια Ελληνίδα Ελίνα, αλλά γιατί το Διζωνικό καθεστώς Απαρτχάιντ - όμοιο και παραπλήσιο κατ’ ουσίαν (κατ’ επινόησιν και σχεδιασμό) με τα ρατσιστικά κρατίδια, τα λεγόμενα «Μπαντουστάν», της «εγγυημένης πλειοψηφίας πληθυσμών», που είχε επιβάλει διά της βίας η λευκή μειοψηφία - δικτατορία των εν εξουσία ρατσιστών καταπιεστών επί της μαύρης πλειονότητας του λαού της Ν. Αφρικής, θα συστρατεύει εναντίον του, όλους τους επί γης πραγματικούς αντιρατσιστές.

Δ Ι Ο Τ Ι: Η ρατσιστικών προτύπων επιμονή του, να επιβάλει με Διζωνικούς - Δικοινοτικούς όρους, την εθνο-ρατσιστική «ισοτιμία» κι «εξίσου κυριαρχία» «επί ίσοις όροις» της τουρκικής μειονότητας του 18% επί της ελληνικής πλειονότητας του 82%, όσους υποστηρικτές κι αν βρίσκει στα Ηττημένα Μυαλά των πρόθυμων σε υποταγή ηγεσιών ΑΚΕΛ-ΔηΣυ κι άλλων εντός κι εκτός Κύπρου, με «πρόνοιες λύσης» που αντιγράφουν και αναπαράγουν εν έτει 2016 τους Νόμους του Απαρτχάιντ της Ν. Αφρικής 1948-1990, δεν θα τον βοηθήσουν στη διεθνή κοινότητα, παρ’ όλη την αύξηση των ποσοστών των ρατσιστών, ακροδεξιών, νεο-ναζιστών, στις ευρωπαϊκές και άλλες χώρες…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Όσοι έχουν οξεία μνήμη και παρακολούθησαν χθες, μιάμιση περίπου ώρα, τον μονόλογο του προέδρου Αναστασιάδη στην «ενημέρωση» της Ολομέλειας της Βουλής, τη δομή συνολικά και τις επιλογές της επιχειρηματολογίας του, βρίσκουν άραγε να έχει αλλάξει, έστω και κατά τι, από τον τρόπο δόμησης της σκέψης του, τα επιχειρήματα, τις ερμηνείες και τους δικολαβισμούς του, όταν ο ίδιος υπερασπιζόταν προ δωδεκαετίας τις επί μέρους πρόνοιες και το σύνολο του Σχεδίου Ανάν;
Λάζ. Α. Μαύρος