Χρονικό: Οι περιοχές που «γκρίζαραν» οι κατοχικές δυνάμεις

Η προώθηση των τουρκικών δυνάμεων, όπως αποτυπώνεται είτε πρόσφατα στον Αγιο Δομέτιο, είτε στην Πύλα είτε αλλού, αποτελεί μέρος ενός συγκεκριμένου σχεδίου, οριοθέτησης ενός μελλοντικού ανεξάρτητου Τ/Κυπριακού "κράτους", ενόψει ενδεχόμενων εξελίξεων που ίσως να επιτρέψουν στην κατοχική δύναμη να προχωρήσει στην εδραίωση τετελεσμένων.

Αυτό, σε πολιτικό επίπεδο, την ώρα που όλοι γνωρίζουμε ότι το ζητούμενο σε μια νέα διαδικασία επανέναρξης των διαπραγματεύσεων δεν θα είναι το ίδιο για τις δύο πλευρές.

Επί του εδάφους

λοιπόν και είναι αυτό που έχει σημασία τη δεδομένη στιγμή, με όλες τις παραβιάσεις στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός, η Τουρκία επιχειρεί το λεγόμενο στρατηγικό πλεονέκτημα.

Δηλαδή να έχει το πάνω χέρι στρατιωτικά σε οποιαδήποτε κρίση μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή.

Θέλει δηλαδή να μπορεί να επιβληθεί όσο το δυνατό γρηγορότερα και να οδηγήσει τη δική μας πλευρά σε υποχρεωτική συνθηκολόγηση με αποδοχή των τουρκικών όρων.

Oι Aττίλες, λόγω της μεγάλης δύναμης με στρατό 40 χιλιάδες, της πλήρους επάνδρωσης τους άνω του 100%, λόγω της προωθημένης διάταξής τους εντεύθεν του πενταδακτύλου, λόγω της σύνθεσής τους, κατά βάση μηχανοκίνητου σχηματισμού, με δύο μηχανοκίνητες μεραρχίες μία τεθωρακισμένη ταξιαρχία, μία ταξιαρχία πεζικού και λόγω της εγγύτητας με την Τουρκία έχουν τη δυνατότητα να ενεργήσουν επιθετικά όποτε θελήσει η Τουρκία.

Για να γίνει αυτό πρέπει να έχει στρωθεί το έδαφος που θα μπορεί στρατηγικά να το κάνει γρήγορα και χωρίς προβλήματα, θέτοντας υπό τον έλεγχό τους ζωτικούς χώρους της δημοκρατίας, μεγάλης στρατηγικής σημασίας, που θα τους δώσουν και το πλεονέκτημα.

Δηλαδή μιλάμε για αιφνιδιαστική ενέργεια με τεράστια οφέλη γι’ αυτούς.

Στροβίλια

Οι Αττίλες από το 2003 άρχισαν την προώθηση θέτοντας υπό τον έλεγχό τους ένα μέρος της περιοχής εγκλωβίζοντας μάλιστα και 3 ε/Κυπριακά σπίτια.

Εκεί επειδή οι Αττίλες δεν «ακουμπούσαν» πάνω στις Βρετανικές Βάσεις του Αγίου Νικολάου, ήθελαν διακαώς την προώθηση, διότι μελλοντικά, σε οποιαδήποτε πιθανή απόφαση απόσυρσης των βρετανικών βάσεων να έχουν και αυτοί δικαιώματα επί των βάσεων.

Το κατάφεραν. Φωνάξαμε λίγο, κάναμε λίγη φασαρία, αλλά τους έμεινε, δηλαδή τετελεσμένο.

Πύλα

Με τον δρόμο Αρσους – Πύλας παράκαμψαν τις βρετανικές βάσεις και βελτίωσαν την επιθετική πρόσβασή τους δίδοντας μια τεράστια πεδινή περιοχή στον κατοχικό στρατό, για να φτάσει χωρίς εμπόδια, αν το θελήσει,  μέχρι το αεροδρόμιο και το λιμάνι, ή να έχει πρόσβαση και από μακριά σε δύο πολύ ζωτικές υποδομές ενός κράτους σε περίπτωση θερμού επεισοδίου.

Σημειώθηκε το επεισόδιο του Αυγούστου, διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, συναντίληψη και αναμένουμε από τον Αύγουστο κάτι που δεν ξέρουμε ούτε εμείς τι μπορεί να είναι. Ούτε η κυβέρνηση όπως ομολόγησε δεν γνωρίζει τι συμφώνησε η ΟΥΝΦΙΚΥΠ με την Τουρκία.

Άγιος Δομέτιος

Παρά τα αλλεπάλληλα διαβήματα, η προσπάθεια του ψευδοκράτους να «γκριζάρει» την περιοχή που επιθυμεί στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός συνεχίζεται χωρίς σταματημό.

Στην περίπτωση του Αγίου Δομετίου, πρόκειται για μια ξεκάθαρη βελτίωση των θέσεων του Αττίλα, με απώτερο στόχο την εξυπηρέτηση των πολιτικών στόχων της Τουρκίας με την απειλή από θέση ισχύος.

Και στο κομμάτι αυτό της νεκρής ζώνης, αν παρατηρήσουμε λίγο προσεκτικά είναι ευδιάκριτο από πού μπορεί ενδεχομένως να υπάρξει κίνδυνος προέλασης με τους Αττίλες να θέλουν να έχουν και σε αυτή την περιοχή το πάνω χέρι.

Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι τα βασικά όπλα εξυπηρέτησης της επεκτατικής στρατηγικής της Τουρκίας είναι ο στρατός, ο εποικισμός αλλά και η κρατική τρομοκρατία και ήδη εκεί στην περιοχή του Αγίου Δομετίου οι κάτοικοι είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι.

Τα πιο πάνω είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα για το στρατηγικό πλεονέκτημα που επιδιώκει η Τουρκία, χωρίς να ξεχνιούνται οι κινήσεις στη Δένεια, με την εκδίωξη γεωργών, που δήθεν δραστηριοποιούνται σε αμφισβητούμενη περιοχή αλλά και την τοποθέτηση φυλακίου.

Υπενθυμίζεται και το ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας, το γήπεδο της Τσετίνκαγια και η Λουρουτζίνα. Η επέκταση της κατοχής δυστυχώς συνεχίζεται και τα βήματά της χρόνο με το χρόνο προχωρούν πιο γρήγορα.