Ανόρθωση: Όταν απηύδησε ο Πάους…

Τι κρύβεται πίσω από τις δηλώσεις του Ολλανδού τεχνικού της «Κυρίας» μετά την ήττα από την Ομόνοια στο σαββατιάτικο ντέρμπι.Θα μπορούσε να είχε μνημονεύσει το (κακώς) μη καταλογισθέν πέναλτι υπέρ της ομάδας του, όταν ακόμη δεν υπήρχε σκορ στο ΓΣΠ, ή τις σημαντικότατες απουσίες της, οι οποίες καταφανώς επηρέασαν την απόδοσή της. Δεν το έπραξε.Αντ’ αυτού και για πρώτη φορά από την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας ο Αντρέ Πάους δεν έγινε ασπίδα για τους ποδοσφαιριστές του και δεν τους άφησε στο απυρόβλητο. «Αυτό το παιχνίδι απέδειξε ξανά ότι για να αποδώσει μια ομάδα, χρειάζεται και τους 11 ποδοσφαιριστές», σχολίασε ο Ολλανδός εξωτερικεύοντας -εμμέσως πλην σαφώς- τη δυσφορία του για την εμφάνιση ορισμένων παικτών του.Μέγιστο unfair (σ.σ. η δημόσια κριτική είναι από τα κορυφαία ατοπήματα για έναν προπονητή) ή αδυναμία διαχείρισης της πίεσης σε οριακές καταστάσεις; Μολονότι ούτε το ένα ούτε το άλλο μπορούν ν’ αποκλειστούν κατηγορηματικά, η προχθεσινή ατάκα μοιάζει περισσότερο ως η στιγμιαία κορύφωση μιας κατάστασης, την οποία ο 51χρονος αντιμετωπίζει από το ξεκίνημα της περιόδου.Αν για τον ουδέτερο κι εκ του μακρόθεν παρατηρητή είναι εύκολα αντιληπτό πως η δουλειά του Πάους υπονομεύεται (ή, εν πάση περιπτώσει, δεν αναδεικνύεται επαρκώς) από τη μη έγκαιρη και ποσοτικά ανεπαρκή ενίσχυση της στις δύο μετεγγραφικές περιόδους, γίνεται -εξ ίσου εύκολα- κατανοητό πώς αισθάνεται ο ίδιος ο Ολλανδός κάθε φορά που -ένεκα πληθώρας απουσιών και ανεπαρκών εναλλακτικών- η ομάδα του χάνει πολύτιμους βαθμούς και απομακρύνεται από τους στόχους της.Δεν είναι παράλογο να υποθέσει κάποιος ότι στα πρόσφατα παιχνίδια με Ερμή και Ομόνοια ο 51χρονος, ο οποίος έχει αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας πως ξέρει να βγάζει από τη μύγα ξύγκι, ένιωσε ξεκρέμαστος από την ελλιπή προσπάθεια κάποιων παικτών του και εκστόμισε την προχθεσινή ατάκα.Όμως η μη πρέπουσα απόδοση των ποδοσφαιριστών του σε τόσο κρίσιμα παιχνίδια ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ένα ποτήρι που από το περασμένο καλοκαίρι γέμιζε με την αγανάκτηση (αρχικά) και την απογοήτευση (εσχάτως) τόσο για μια άνιση μάχη κόντρα σε μύριες αντιξοότητες όσο και για την προδιαγραφόμενη ατυχή έκβασή της.