"Η Νέα Στρατηγική, απάντηση στην τουρκική αδιαλλαξία"

Οι απαιτήσεις του κ. Έρντογαν για «επικαιροποίηση» της Συνθήκης της Λωζάνης, επιβεβαιώνουν για ακόμη μια φορά την τουρκική αδιαλλαξία και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν συνηθίζει να τιμά την υπογραφή της.

Βέβαια, αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήττει, αφού αυτό ακριβώς ανέδειξε πολύ πρόσφατα και η μονομερής απόφαση της τουρκικής πλευράς να αναιρέσει ακόμη μια συμφωνία- τη Συμφωνία Γ’ Βιέννης, που αφορούσε τους Ελληνοκύπριους εγκλωβισμένους. Αφορμή ήταν και πάλι η ίδια ανάγκη για «επικαιροποίηση».

Η έλλειψη καλής θελήσεως της Τουρκίας και η επαναλαμβανόμενη εκ των υστέρων

πρόθεση καταπάτησης συμφωνιών στις οποίες η ίδια είχε αρχικά συμβάλει, δημιουργούν εύλογα ερωτήματα για τις χωρίς ανταλλάγματα υποχωρήσεις του κ. Αναστασιάδη ως προς την επίτευξη συμφωνίας με την τουρκική πλευρά στο Κρανς Μοντανά. Υποχωρήσεις οι οποίες πλέον αποτυπώνονται ως μέρος της διαδικασίας για το Κυπριακό στην τελευταία έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Το ίδια ερωτήματα προκαλεί και το πρόσφατο πολιτικό ολίσθημα του κ. Αναστασιάδη να εξισώσει την κατοχική Τουρκία με την Ελλάδα ως «αδελφές» χώρες με την Κύπρο.

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος και η Νέα Στρατηγική που προτείνει, εμμένουν στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη συνεχή δημιουργία πολιτικού, διπλωματικού και οικονομικού κόστους για την Τουρκία, ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης των τουρκικών πρακτικών και ως μόνο τρόπο άσκησης πίεσης στην Τουρκία για τις υποχωρήσεις που οφείλει να κάνει.