AEK-Aπόλλων, η τεχνική ανάλυση

Η ΑΕΚ ξεκίνησε όπως και σε πολλά άλλα παιχνίδια με τρεις στην άμυνα (1-3-4-3), σε φάση επίθεσης, και όταν αμυνόταν, ο σχηματισμός της ήταν 1-4-4-2. Ο Απόλλωνας, έχοντας στα υπόψη αυτό το σενάριο, πίεζε ψηλά τα τρία στόπερ της ΑΕΚ με τους Σκέμπρι, Μάγκλιτσα, Άλεξ, και έτσι περιόρισε την ανάπτυξη της ΑΕΚ, που είναι το δυνατό της σημείο και την ανάγκασε να παίξει με μακρινές μπαλιές. Την ίδια ώρα, η ομάδα της Λεμεσού προσπαθούσε

κερδίζοντας την μπάλα να επιτεθεί γρήγορα από τα άκρα, όπου η ΑΕΚ είχε λογικά αδυναμία, δημιούργησε φάσεις και σκόραρε μάλιστα με αυτό τον τρόπο.

Η ΑΕΚ, από την άλλη, όταν αμυνόταν στον σχηματισμό 1-4-4-2, επέλεγε να πιέσει μετά τη 2η πάσα, ο Τρισκόφσκι ήταν δίπλα στον Φλοριάν για την πρώτη ζώνη άμυνας και ο Τέτε στο αριστερό άκρο της άμυνας. Αυτό περιόριζε τον ρόλο του Τέτε στο δημιουργικό κομμάτι. Στο 1ο ημίχρονο, το πλάνο του Απόλλωνα λειτούργησε καλύτερα.

Μετά το 1-0, η ΑΕΚ πίεσε πιο ψηλά, ο Απόλλωνας έδωσε γήπεδο, αλλά κρατούσε πάντα ψηλά τον ένα ακραίο του επιθετικό μέσο για να έχει επιλογές στην αντεπίθεση. Θα μπορούσε σε κάποιες περιπτώσεις να βάλει και 2ο γκολ, να τελειώσει το ματς. Κράτησε αυτή την τακτική (ο ένας γουίνγκερ έμενε πάντα ψηλά) και στο 2ο μέρος, όπου λογικά είχε πλέον να διαχειριστεί και την κούραση (είχε τον ευρωπαϊκό αγώνα την Πέμπτη), με τη διαφορά ότι αμυνόταν πλέον πιο χαμηλά. Είχε 1-2 καλές περιπτώσεις που απείλησε. Μετά το 70’, πάντως, δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα και να τελειώσει με προσπάθεια τις προϋποθέσεις που είχε για αντεπίθεση.

Η ΑΕΚ, από την πλευρά της, έπαιξε με τετράδα στην άμυνα στο 2ο μέρος (1-4-2-3-1) και είχε έτσι περισσότερη ισορροπία, μικρότερες αποστάσεις στις γραμμές της. Οι ακραίοι της επιθετικοί μέσοι Ακοράν, Τετέ και ο Μαλόκου που μπήκε σαν αλλαγή, έχοντας πλέον ακραίους αμυντικούς στην πλάτη τους, έδωσαν περισσότερη έμφαση στην επίθεση και συνέτειναν στην επιθετική άνοδο. Η ΑΕΚ πίεζε όλο και περισσότερο, είχε την κατοχή της μπάλας, αναπτυσσόταν σωστά, αφού βρήκε τους χώρους που έδωσε ο Απόλλωνας, προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα του Τέτε (και μετά του Μαλόκου) του Ακοράν στο ένας εναντίον ενός, έφτιαξε ευκαιρίες και έφτασε στην ισοφάριση.

Θα σημειώσω πως, ήταν ένα παιχνίδι που χαρακτηρίστηκε από τις πολλές μονομαχίες και τη μεγάλη προσπάθεια για την 1η και 2η μπάλα. Με βάση τη συνολική εικόνα και τη ροή του αγώνα, το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο.

Μιχάλης Σεργίου
Προπονητής/ Αναλυτής