Το σύνδρομο της στρουθοκαμήλου

Του Κωστα Σημιτη - πρώην πρωθυπουργούΔιάφοροι πολιτικοί και εμπειρογνώμονες μάς διαβεβαιώνουν ότι έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν είναι δυνατή, διότι δεν προβλέπεται από τις Συνθήκες η αποχώρηση χώρας ή η αποπομπή της. Μας καθησυχάζουν, λοιπόν, λέγοντας: μη φοβάστε, δεν συμφέρει την Ενωση να αποχωρήσουμε, δεν θα εμμείνουν στις απαιτήσεις τους, γιατί αλλιώς θα καταστραφούν και οι ίδιοι. Αλλοι ισχυρίζονται ότι «καμιά από τις ισχυρές χώρες της Ευρώπης δεν επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, κάτι που αποσαφηνίσθηκε από τις δηλώσεις Μέρκελ - Σαρκοζί». Εχουμε άρα ελευθερία κινήσεων. Υπάρχουν επίσης εκείνοι που πιστεύουν ότι η Ευρωζώνη έτσι κι αλλιώς θα καταρρεύσει. Δεν χρειάζεται λοιπόν να ακολουθούμε περιορισμούς. Το κλίμα ότι έχουμε πολύ μεγαλύτερα περιθώρια πρωτοβουλιών, απ’ ό,τι αρχικά πιστεύαμε, οδήγησε σε εφησυχασμό. Επιβεβλημένα μέτρα με πολιτικό κόστος αναβλήθηκαν ή τροποποιήθηκαν. Οταν δεν καταβλήθηκε η έκτη δόση του δανείου στα μέσα Σεπτεμβρίου, διαπιστώσαμε έκπληκτοι ότι οι εταίροι μας έχουν αρκετά διαφορετικές απόψεις από μας σε σχέση με το τι πρέπει να γίνει. Οι κρίσεις δεν αντιμετωπίζονται ούτε με αβάσιμες ελπίδες ούτε με φαντασιώσεις. Η γνώση της πραγματικότητας είναι προϋπόθεση της αντιμετώπισής τους.Στις Συνθήκες πράγματι δεν προβλέπονται ρήτρες αποπομπής μιας χώρας από την ΟΝΕ. Αλλά μόνον όσοι εθελοτυφλούν μπορούν να πιστεύουν ότι κατόπιν τούτου δεν διατρέχει κίνδυνο η Ελλάδα. Η πραγματικότητα της λειτουργίας της Ενωσης καθορίζει το πλαίσιο για την παραμονή ή την έξοδο μιας χώρας. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να προβλέπουμε και να μην εφησυχάζουμε. Οι όποιες διαβεβαιώσεις ηγετών της Ενωσης είναι δεσμευτικές στο μέτρο, που η Ελλάδα τηρεί τις υποχρεώσεις της. Αν δεν ανταποκρίνεται στα συμφωνηθέντα -όπως ισχυρίζονται ότι συμβαίνει- δεν ισχύουν.Η συμφωνία του Ιουλίου 2011 εξασφάλισε στην Ελλάδα πρόσθετη χρηματοδότηση και μερική αναδιάρθρωση του χρέους της, ώστε να διευκολύνει την επάνοδο της χώρας στις αγορές το 2014. Η συμφωνία αυτή υποδηλώνει το σχέδιο που επιδιώκει να εφαρμόσει ο ηγετικός πυρήνας της Ενωσης. Επιθυμεί, κατά την αρχή λειτουργίας του Νέου Μόνιμου Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) το 2013 ή και ακόμη γρηγορότερα, να δώσει την οριστική λύση του προβλήματος των υπερχρεωμένων χωρών με βάση τις καταστατικές διατάξεις του Μηχανισμού. Σύμφωνα μ’ αυτές, όποια κράτη έχουν βιώσιμο χρέος, όποια δηλαδή έχουν τη δυνατότητα να αντλήσουν κεφάλαια από τις αγορές, θα συνεχίσουν να υποστηρίζονται. Τα άλλα, των οποίων το χρέος δεν είναι βιώσιμο, θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνα τους. Νέα χρηματοδότηση δεν θα δοθεί παρά μόνο για εξαιρετικά περιορισμένο χρόνο. Οσες χώρες δεν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους, θα ενταχθούν σε μια διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Στόχος θα είναι να περιορισθούν οι αρνητικές επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.«Οικειοθελής αναστολή»Ελεγχόμενη χρεοκοπία σημαίνει ελεγχόμενη συμπεριφορά των δανειστών, συμφωνία μεταξύ των δανειστών και της οφειλέτριας χώρας για την αναδιάρθρωση του