Το φάντασμα της ΑΟΖ

του Θεόδωρου Καρυώτη*

Για περισσότερα από τριάντα χρόνια τώρα η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία, ήτοι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, είναι νομικής φύσης. Όμως, εδώ και πάνω από 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί απ' αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Από την θέση σε ισχύ της νέας Σύμβασης του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας του
1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της ΑΟΖ. Πράγματι, όλες οι αποφάσεις του Δικαστηρίου μέχρι σήμερα, λαμβάνουν υπόψη την οριοθέτηση και των δύο ζωνών πού πάντα συμπίπτουν. Οι Τούρκοι βέβαια είναι ευτυχείς που ακούν για τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλάνε μόνο για την υφαλοκρηπίδα χωρίς να αναφέρονται στην ΑΟΖ, γιατί γνωρίζουν πως η Ελλάδα μόνο να κερδίσει θα μπορούσε από την ταυτόχρονη οριοθέτηση των θαλασσίων αυτώ
Keywords
Τυχαία Θέματα