Τα φιλέορτα ξόρκια της ανάγκης

του Παντελή Μπουκάλα Κάτω, οι σωροί των σκουπιδιών, διογκούμενοι μέρα με τη μέρα, υπενθυμίζουν με την oχληρή για το βλέμμα και την όσφρηση παρουσία τους ότι αποτελούν μόνιμο προεορταστικό διάκοσμο τα τελευταία χρόνια, ένα έθιμο κι αυτοί· φαίνεται ωστόσο πως η όχλησή μας κρατάει λίγο, γιατί η συνήθεια τα καταφέρνει να επιβάλει τον νόμο της μοιρολατρίας και σε αυτό το ζητηματάκι, ασήμαντο εντέλει μπροστά στα τόσα που μας ζώνουν – κι έτσι, σχεδόν παραιτηθήκαμε και από την υποχρέωση της διαμαρτυρίας, του παράπονου έστω, κι απλώς προσπερνάμε.

Πάνω, για όποιον εξακολουθεί να σηκώνει τα μάτια
αναζητώντας ένα κομμάτι ουρανό, στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, πολλαπλασιάζονται ραγδαία τα γιορτινά λαμπιόνια και οι πλαστικοί αγιοβασίληδες με τη σκαλίτσα τους, το σακούλι τους και το σίγουρο χαμόγελό τους. Βγήκαν από τα πατάρια, ξεσκονίστηκαν, διορθώθηκαν κι άρχισαν να τοποθετούνται σαράντα μέρες και παραπάνω πριν από τα Χριστούγεννα. Είναι σαν να τέθηκε σε ισχύ ένας παλαιοημερολογιτισμός
Keywords
Αναζητήσεις
ξορκια το απαιχτο
Τυχαία Θέματα