Που στοχεύουν σε αυτές τις εκλογές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ

Ανευ περιεχομένου είναι η θέση ότι «πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος στη Βουλή» που εξέφρασε ο Αντώνης Σαμαράς στη συνέντευξη που έδωσε προχτές το βράδυ στον Γιάννη Πρετεντέρη. Η απαίτηση αυτή είναι πολιτικά βάσιμη μόνο στην περίπτωση που η ΝΔ έχει μεγάλη διαφορά στο εκλογικό αποτέλεσμα από το ΠΑΣΟΚ, αλλιώς δεν έχει νόημα. Εντελώς υποθετικά μιλώντας, αν η ΝΔ υπερτερεί μόνο δύο - τρεις εκατοστιαίες μονάδες, όχι πρωθυπουργό δεν θα κάνει το ΠΑΣΟΚ τον Αντ. Σαμαρά, αλλά θα έχει ενδεχομένως λόγους να θέλει να προκαλέσει αυτό νέες εκλογές για να ξεπεράσει τη ΝΔ που θα τη χαρακτηρίζει «δημοσκοπική φούσκα» και να διεκδικήσει αυτό την πρωθυπουργία!

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές που προκηρύχθηκαν σήμερα αφενός θα δημιουργήσουν ένα πρωτόγνωρο στα σχεδόν σαράντα μεταπολιτευτικά χρόνια πολιτικό τοπίο και αφετέρου θα αποτελέσουν δεινή δοκιμασία για το ΠΑΣΟΚ.

Στην πραγματικότητα θα αποκαλύψουν και σοβαρότατη πτώση της ΝΔ, αλλά η ηγεσία της προσδοκά ότι θα κατορθώσει να αποκρύψει το μέγεθος του πλήγματος μέσω της επανόδου της στην εξουσία μέσω της συγκυβέρνησής της με άλλα κόμματα, έχοντας όμως αυτή πλέον τον πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο.

Για το ΠΑΣΟΚ η κατάσταση μετεκλογικά θα είναι πολύ δύσκολη.

Ακόμη και το καλύτερο προσδοκώμενο εκλογικό αποτέλεσμα για το κυβερνών κόμμα -αν χάριν συζητήσεως υποθέσουμε ότι ανατρέπει όλα τα δημοσκοπικά προγνωστικά και παίρνει π.χ. 25% των ψήφων- αποτελεί στην πραγματικότητα πρωτοφανή πανωλεθρία.

Το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει 43,92% πριν από μόλις δυόμισι χρόνια και ουδέποτε είχε πέσει κάτω από το 38% την τελευταία τριακονταετία.

Η καταβαράθρωση του εκλογικού ποσοστού του ΠΑΣΟΚ λοιπόν είναι απολύτως βέβαιη (όπως άλλωστε και της ΝΔ, η οποία αποκλείεται να προσεγγίσει το χειρότερο μεταπολιτευτικό ποσοστό της, το 33,48% του 2009, το οποίο τώρα φαντάζει άπιαστο όνειρο).

Το ΠΑΣΟΚ όμως είναι κόμμα με στελέχη, μέλη και ψηφοφόρους εθισμένους στον κυβερνητισμό. Μιας τέτοιας έκτασης εκλογική ήττα αναπότρεπτα γεννά διαλυτικές τάσεις σε κυβερνητικά κόμματα.

Για να περιοριστούν κατά το δυνατόν τα αποσυνθετικά φαινόμενα και ενδεχομένως να ελεγχθούν, η μοναδική διέξοδος είναι η εκ νέου συμμετοχή στην κυβέρνηση, έστω και από τη θέση πλέον του ήσσονος σημασίας εταίρου.

Ως εκ τούτου, η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε οποιοδήποτε σχήμα συγκυβέρνησης υπό την ηγεμονία της ΝΔ είναι ουσιαστικά υποχρεωτική για το ΠΑΣΟΚ. Σε πλήρη αντίθεση με τις προηγούμενες δεκαετίες, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί αυτή τη φορά να μείνει στην αντιπολίτευση και να περιμένει τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια προκειμένου να ανατραπούν οι συσχετισμοί και να επανέλθει στην εξουσία.

Ευτυχώς για το ΠΑΣΟΚ, είναι απολύτως αδύνατη η αυτοδυναμία της ΝΔ. Ετσι, παρά τα προεκλογικά φραστικά πυροτεχνήματα που εκτοξεύει, ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει ότι ο δρόμος για την εκπλήρωση του ονείρου της ζωής του -να γίνει δηλαδή πρωθυπουργός, στόχος αυτονόητος γι