Ναζισμός, ίσον εγκληματικός ρατσισμός

Γράφει ο Χρήστος Η. Χαλαζιάς

Ο πολιτισμός της ψυχής μας έκλεισε τον κόσμο της ψυχής.
Alexis Carrel *
Η Ευρώπη πέρα από τα τόσα προβλήματα που έχει και τις απειλές που δέχεται τώρα θα πρέπει να ανησυχεί για την επαναφορά «του φαινομένου» που λέγεται «νεοναζισμός» και «φασισμός» και τείνει να πάρει τις διαστάσεις όχι απλώς μερικών περιθωριακών ατόμων που δημιουργούνται από τις συνθήκες της αλλαγής του γεωπολιτικού χάρτη της Ευρώπης, αλλά μιας νεκραναστημένης «μάστιγας» για τις σημερινές κοινωνίες και μεταβάλλεται βαθμιαία σε μια βραδυφλεγή βόμβα που θα εκραγεί στο μέλλον.
Δεν είναι τυχαίο ή συμπτωματικό-πολύ περισσότερο δεν είναι μόδα- το γεγονός της αυξανόμενης δραστηριότητας των ποικίλων και ποικιλώνυμων ομάδων νεοναζιστών και νεοφασιστών στην Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία. Κατά καιρούς η δράση των νεοναζιστών στις ευρωπαϊκές πόλεις, αλλά και η «νόμιμη» δραστηριότητα κάποιων πολιτικών με φασιστικές ή ναζιστικές απόψεις βρίσκονται σήμερα μετά από 50 χρόνια στα εθνικά κοινοβούλια και το ανησυχητικό είναι ότι αυξάνουν τη δύναμη τους. Παρατηρούνται κάποιες αντιδράσεις, γράφονται άρθρα στις εφημερίδες και τα περιοδικά και εκφωνούνται κάποιοι λόγοι και τίποτα παραπάνω. Αυτή τη φορά όμως η «περίπτωση Λεπέν» έσπειρε αληθινό τρόμο. Λίγο πριν είχε ακουστεί μια άλλη φωνή νοσταλγίας του φασισμού από ένα Ιταλό καλλιτέχνη με διεθνές κύρος, και βέβαια αυτό είναι το πιο επικίνδυνο από τους φασίστες, τον Αλμερντο Σόρντι.
Ας κάνουμε μια πρώτη ανάλυση στην περίπτωση Αλμέρντο Σορντι, πολύ γνωστό σ’ όλον τον κόσμο κωμικό του κινηματογράφου και του θεάτρου και βρήκε την ευκαιρία παρουσιάζοντας ένα βιβλίο που έγραψε στα 71 του χρόνια (άσχετο με την πολιτική) γίνεται το επίκεντρο ενός θορύβου. Ο Σόρντι ούτε λίγο ούτε πολύ είπε προς τους καταπληκτικούς δημοσιογράφους παρευρισκομένους στην τελετή: «Όταν ήμουν πρόσκοπος στη φασιστική οργάνωση Μπαλίγια, ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Ήταν ωραία εποχή του φασισμού. Έκανα σπορ, πήγαινα θέατρο, στα σχολεία δεν υπήρχαν πεταμένες σύριγγες. Φορούσαμε όλοι την ίδια στολή, ήμασταν όλοι ίδιοι χωρίς ταξικές διαφορές, είτε παιδία του προέδρου της FIAT Ανιέζι, είτε παιδία του φτωχού εργάτη. Σήμερα η ελευθερία και η αταξία είναι το ίδιο πράγμα. Μήνυμα μνήμης φασιστικών ημερών και έργων από έναν καλλιτέχνη παγκόσμιας φήμης. Μπορεί να το περιορίσει σε προσωπικό και μόνο χώρο: Οι ιταλικές εφημερίδες σχολίασαν μάλλον «επιδερμικά» το περιστατικό, αλλά και αν υποθέσουμε ότι ο ηθοποιός αυτός δεν εκφράζει κανέναν, πέρα από τις προσωπικές του σκέψεις, τι να πούμε για τον πρόεδρο της ιταλικής δημοκρατίας κ Φρανσέσκο Κασίγκα ο οποίος τηλεφώνησε στον ηθοποιό Σορτνί για να του δηλώσει ότι «συμπαρίσταται». Μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Ιταλίας (που επικρίνεται πολύ και για άλλες ακραίες θέσεις του, όπως εκείνη της αποφυλάκισης του ηγέτη των «ερυθρών ταξιαρχιών» Ρενάτο Κουρτόρο) είπε στο Σορντί: « Μιλήσατε για πράγματα με τα οποία συμφωνούν οι απλοί