Κλαυσίγελως - σε τρενάκι τρόμου του Λούνα Πάρκ

Γράφει ο Νίκος ΚαραμπάσηςΕάν το αμέσως προηγούμενο διάστημα κρίθηκε – κατά κάποιο τρόπο – το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό , οι επόμενες δυο εβδομάδες φαίνεται οτι θα (επι)καθορίσουν το βαθμό επιρροής του διεθνούς παράγοντα στις οικονομικο-κοινωνικές – επιχειρηματικές διεργασίες. Και βέβαια λέξεις όπως «ηθική», «κάθαρση» και «δικαιοσύνη» θα αρχίσουν σταδιακά να «αναπροσδιορίζονται» στη χώρα της (φαιδράς πορτοκαλέας) ανομίας, της διαφθοράς, της φαυλοκρατίας και των «συνδικάτων». Δυστυχώς ή ευτυχώς είμαστε ακόμη «στην αρχή» και ο δρόμος ίσως και να θυμίζει «τρενάκι του τρόμου σε λούνα πάρκ». Κλαυσίγελως (ίσως και …Φρέντυ Κρούγκερ). Προφανώς και τα (οικονομικά) «μέτρα» είναι «άδικα και βαριά»(όπως τα χαρακτήρισε και ο αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών) και ΔΕΝ μπορούν να «χωνευτούν» στην πράξη, από τα συνήθη «υποζύγια» (μισθωτοί, συνταξιούχοι, έντιμοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες που συναλλάσσονται σύμφωνα με τα «κιτάπια του κράτους» - που αλλάζουν (οι νόμοι και οι διατάξεις) σαν τα πουκάμισα πρωί, μεσημέρι και βράδυ ανάλογα με το «που φυσάει ο άνεμος των κάθε λογής συμφερόντων»). Γιατί η καθημερινότητα στην Ελλάδα, η συνήθης πρακτική και πράξη, είναι όπως αυτή που μας φανερώθηκε αίφνης τώρα, δηλαδή των «νονών του ποδοσφαίρου». Όλα «μαύρα», όλα παράνομα, όλα «στημένα», όλα αγορασμένα και όποιος πάει «κόντρα» ή εξαφανίζεται ή εξοντώνεται ή «τον πετάνε στη θάλασσα με τα σκυλόψαρα». Μια θεοκρατική (δήθεν) «ιρανικού τύπου» κοινωνία, γεμάτη ψέματα, υποκρισία και απάτη. Το πρόβλημα είναι προφανώς και «ψυχιατρικό» (οι περισσότεροι έχουν… λαλήσει – αλήθεια πόσα «φάρμακα» και «ουσίες» καταναλώνονται και από ποιους ή ποιές;).Είναι ολοφάνερο ότι «η οικονομική κρίση» επί της ουσίας γκρεμίζει ή βοηθάει αν θέλετε να επιταχυνθεί το γκρέμισμα, σε όλα όσα «κτίσθηκαν» από το 1940 και μετά (συμπεριλαμβάνω και τη Ναζιστική κατοχή γιατί παρήγαγε συγκεκριμένα πολιτικά-οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα που φθάνου μέχρι τις ημέρες μας σε πολλά επίπεδα). Με άλλα λόγια την ώρα που γκρεμίζονται κάπου 70 χρόνια πολιτικο-οικονομικό-επιχειρηματικού status (γιατί όχι απλά «άλλαξε ο κόσμος», αλλά γιατί ξαναχτίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο και άρα γίνεται νέα αναδιανομή ρόλων, δυνατοτήτων και συμμαχιών) την ίδια ακριβώς ώρα διαμορφώνονται και οι συνθήκες «κύησης» για να γεννηθεί το νέο status στην Ελλάδα (που θα αφορά το μέλλον, όχι το παρελθόν).Για αυτό και πολιτικές πρακτικές όπως αυτές του Α.Σαμαρά, από τότε που ανέλαβε τα ηνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης (δεν εχει σημασία εάν είναι η ΝΔ ή κάτι άλλο) κρίνονται με βάση «αυτό το μοντέλο». Η ηγεσία δεν κρίνεται με όρους παρελθόντος, αλλά μέλλοντος. Εάν είναι εγκλωβισμένος, με ανθρώπους και όρους του «χθες» πως μπορεί να μετέχει στο αύριο; Επίσης σε επίπεδο τακτικών κινήσεων, δεν χωρά λάθος ή ναρκισσισμός. Ούτε ένα. Και ο ελληνικός λαός μπορεί τυπικά να ερωτηθεί (ακόμη και με… δημοψήφισμα) αλλά επι της ουσίας, όπως γνωρίζει (ή οφείλει να γνωρίζει) ο κ.Α.Σαμαράς είναι «ντεκόρ» (πάει «στοίχημα» για παράδειγμα ότι «οι πλα