Μπορεί η αλληλέγγυα οικονομία να δώσει αριστερή διέξοδο στην κρίση;

Του Π. Παντο
Δήμοι και κοινωνική πολιτική.

Η τελευταία δεκαπενταετία σημαδεύτηκε από την προσπάθεια του κράτους να μειώσει τις κοινωνικές παροχές προς τους πολίτες. Στο πλαίσιο αυτό μια σειρά από κοινωνικές παροχές πέρασαν στη φροντίδα των δήμων, χωρίς όμως τους αντίστοιχους πόρους και την κατάλληλη επιστημονική στήριξη. Το αντίβαρο για να μην καταρρεύσει το σύστημα ήταν η χρηματοδότησή του μέσω κοινοτικών προγραμμάτων (π.χ. «Βοήθεια στο σπίτι» κ.λπ.) ή μέσω διαφόρων κονδυλίων χωρίς μόνιμο χαρακτήρα (π.χ. προγράμματα stage, συμβασιούχοι σε θέσεις πάγιων αναγκών κ.λπ.). Ως αποτέλεσμα διαμορφώθηκε ένα πλέγμα κοινωνικών υπηρεσιών χωρίς σταθερή παρέμβαση στα κοινωνικά προβλήματα, βασισμένο σε συμβασιούχους υπαλλήλους, με προσωπικό που προσλαμβάνεται με αδιαφανείς διαδικασίες.

Η εφαρμογή του «Καλλικράτη» όχι μόνο δεν αλλάζει αυτή την τάση, αλλά αντίθετα την ενισχύει.

Η οικονομική κρίση φέρνει στην επιφάνεια νέες ανάγκες. Σήμερα οι εργαζόμενοι βλέπ