Β. ΠΟΥΤΙΝ: Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο

«Βλαντίμιρ Πούτιν, ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο» είναι ο τίτλος της βιογραφίας του Ρώσου Προέδρου...
γραμμένη με τη δυτική ματιά της δημοσιογράφου Μάσα Γκέσεν, η οποία γεννήθηκε το 1967 στη Μόσχα, μεγάλωσε στις ΗΠΑ και από το 1991 ζει στη Ρωσία εκδίδοντας το περιοδικό «Snob».

Η συγγραφέας εξιστορεί, με ύφος πεζογραφήματος, πώς ένας χαμηλόβαθμος πράκτορας της KGB εξελίχθηκε σε Πρόεδρο της Ρωσίας.

Ανεξαρτήτως του αν αποδέχεται κανείς την οπτική της δημοσιογράφου, το βιβλίο είναι ελκυστικό.

Περιέχει άγνωστα στοιχεία για τα παιδικά χρόνια αυτού του ηγέτη της πυρηνικής υπερδύναμης, ο οποίος από μικρός είχε τη φήμη έντιμου ανθρώπου, αλλά και του «νταή».

Κατ’ αρχάς, διηγείται ποιος τον προώθησε προς αυτό το μεγάλο αξίωμα. Ήταν ο μεγαλοεπιχειρηματίας της μετακομμουνιστής Ρωσίας, Μπόρις Μπερεζόφσκι, πολιτικός φίλος του Προέδρου Γιέλτσιν, ο οποίος έπνεε τα λοίσθια, λόγω προβλημάτων καρδιάς και… αλκοόλ.

Ψάχνοντας απεγνωσμένα για διάδοχο του νέου συστήματος εξουσίας και πλούτου, ο Μπερεζόφσκι τον πρότεινε για την πρωθυπουργία, γιατί ήταν ο μόνος από τους κρατικούς αξιωματούχους του δήμου, ως αναπληρωτής δήμαρχος Αγίας Πετρούπολης, που δεν λαδωνόταν!

«Και αυτό» εξομολογείται ο μεγαλοεπιχειρηματίας στη δημοσιογράφο «μου έκανε μεγάλη εντύπωση». Διότι, προσπαθώντας να επεκτείνει στο Λένινγκραντ την επιχείρηση αυτοκινήτων το 1990, ο Μπερεζόφσκι είχε λαδώσει τους πάντες.

Στις 9 Αυγούστου του 1999, ο Μπόρις Γιέλτσιν διόρισε πρωθυπουργό της Ρωσίας τον Πούτιν, ο οποίος είχε αναδειχθεί επικεφαλής της μυστικής αστυνομίας της Ρωσίας, ερχόμενος, μετά, σε σύγκρουση με τους ολιγάρχες-καναλάρχες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο μέντοράς του, Μπερεζόφσκι.

Αμέσως το στιλ διακυβέρνησης άλλαξε. Η αδυναμία άσκησης εξουσίας αντικαταστάθηκε από μια πυγμή, η οποία συγκινούσε τον ρώσικο λαό, που τις νύχτες δεν κοιμόταν, καθώς η μία πολυκατοικία μετά την άλλη ανατιναζόταν από Τσετσένους τρομοκράτες, σε αντίποινα των ωμοτήτων του ρώσικου στρατού στην αποσχισθείσα χώρα τους.

Ο Πούτιν δεν υποσχόταν να οδηγήσει τους τρομοκράτες στη Δικαιοσύνη, ούτε εξέφραζε συμπόνια για τα θύματα των εκρήξεων. «Όπου τους βρούμε, θα τους αφανίσουμε. Ακόμη και στην τουαλέτα θα τους εξοντώσουμε», έλεγε ο Πούτιν.

Η συγγραφέας εντοπίζει την «καταγωγή» αυτού του στιλ, στα μαθητικά του χρόνια. Ο Πούτιν, μοναχογιός, με πατέρα, ανάπηρο του πολέμου κατά των Γερμανών και μητέρα, που είχε βρεθεί κοντά στο θάνατο από πείνα, μεγάλωσε στο Λένινγκραντ, σε ένα μικρό διαμέρισμα με κοινή κουζίνα και κοινή αυτοσχέδια τουαλέτα.

Ο πατέρας του δούλευε ειδικευμένος εργάτης σε εργοστάσιο βαγονιών και η μητέρα του νυχτοφύλακας, καθαρίστρια και φορτοεκφορτώτρια. Στον γιο τους, όμως, έδιναν τα πάντα. Ήταν ο μόνος στο σχολείο, που φορούσε ακριβό ρολόι.

Οι συμμαθητές του διηγήθηκαν -με την προτροπή του, όταν γράφτηκε μια προεκλογική βιογραφία- αναρίθμητες περιπτώσεις που ο καβγατζής μαθητής έρι