Το πορνό της μαμάς

Ήταν τηλεοπτική παραγωγός. Αποφάσισε... να το γυρίσει σε βιβλιογράφο. Είναι Eγγλέζα και σπάει τα ταμεία στην Αμερική. Έφερε το πορνογράφημα στο κατώφλι της κάθε καλής νοικοκυράς της Αμερικής και του Ηνωμένου Βασιλείου. Γοητεύεται από τις σκηνές σαδομαζοχισμού και την γοητεία αυτή την «επεκτείνει» σε όλες τις σελίδες των βιβλίων της. Είναι πρώτη στη λίστα βιβλίου των Νιού Γιόρκ Τάϊμς. Οι αναλυτές λογοτεχνίας θεωρούν τα πονήματα της πτωχά σε λογοτεχνικό περιεχόμενο. Είναι όμως η «Νταν Μπράουν» και οι «Πενήντα αποχρώσεις του γκρίζου» είναι ο «Κώδικας ντα Βίντσι» της χρονιάς.

Αποτελεί φαινόμενο και τα πρώτα κομμάτια των βιβλίων της βγήκαν σε «κοινή θέα» στο διαδίκτυο πριμ βιβλιοδετηθούν. Αυτή η κίνηση λειτούργησε καταλυτικά. Η κάθε μικροαστή νοικοκυρά μπορούσε πια να διαβάζει τις ερωτικές περιγραφές και μάλιστα με σκληρό περιεχόμενο είτε από το λάπτοπ της είτε από το iPad της, χωρίς να ντρέπεται να κυκλοφορεί με ένα βιβλίο το οποίο έχει ένα πορνογραφικό εξώφυλλο.

Σε κάθε εποχή βεβαίως υπάρχουν πονήματα αναλόγου «ύφους» με γαργαλιστικές λεπτομέρειες (ποιος άραγε ξεχνά την «Αγγελική. Η Μαρκησία των Αγγέλων» στις εκδόσεις Γαλαξία που συντρόφευε τους αρσενικούς αναγνώστες και τις… γυναίκες τους στις αρχές του ‘60 με τις περιπέτειες της ηρωίδας από αγκαλιά σε αγκαλιά ακόμη και των αιμοδιψών πειρατών).

Όμως η Βρετανίδα συγγραφέας εν έτι 2012 ξεπερνά τα όρια και της Αγγλικανικής εκδοχής αλλά και τις Ευαγγελικής εκδοχής του σύγχρονου αγγλοσαξωνικού πουριτανισμού.

Η Ε.Λ. Τζέϊμς κατανόησε νωρίς της εικονική μυθιστοριογραφία, προφανώς επηρεασμένη από την τηλεόραση όπου δούλεψε και τα… «επιτεύγματά» της. Ακολούθησε την πεπατημένη του Βίπερ Νόρα αλλά με πολύ sex και hard porno και προσαρμοσμένη (η πεπατημένη εννοείται) στις ανάγκες της μέσης νοικοκυράς σε... απόγνωση.

Η ιστορία είναι απλή. Μία χαριτωμένη φοιτήτρια η Αναστάζια πέφτει θύμα της γοητείας ενός πάμπλουτου τύπου που φέρει το όνομα Κρίστιαν Γκρέϋ. Από το επίθετο του ήρωα προέρχεται και ο τίτλος με τις πενήντα αποχρώσεις του γκρίζου. Μέχρις εδώ όλα θυμίζουν Βίπερ Νόρα αλλά δεν είναι έτσι τελικά. Ο Κρίστιαν προσπαθεί να την πείσει να μείνει μακριά του αλλά η τρυφερή και ανίδεη ύπαρξη επιμένει. Τότε ο ήρωας την βάζει και υπογράφει ένα συμβόλαιο. Του παραδίδει την ζωή της. Του αφιερώνει την καθημερινότητα της. Σε κάθε σφάλμα της τιμωρείται. Τα μαστίγια, οι αλυσίδες και οι χειροπέδες αποτελούν πλέον μία συνήθη εικόνα που αναπαράγεται κατά την ροή των σελίδων.

Η ίδια η συγγραφέας ομολογεί πως έψαξε πολύ και ερεύνησε ακόμη περισσότερο προκειμένου να εμπλουτίσει την κουλτούρα της επί θεμάτων Σαδομαζοχισμού. Ομολογεί επίσης ότι γοητεύεται από τις λεπτομέρειες και τους αλλόκοτους μαιάνδρους που συνεπάγεται η αφοσίωση σε τέτοιου είδους ερωτικές συμπεριφορές. Μπροστά της βεβαίως ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ ήταν ένα βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το οποίο και θα του άξιζε αν είχε θεσμοθετηθεί στην εποχή του. Η Ε.Λ.