Το καλά στημένο παιχνίδι της Χρυσής Αυγής

Τα όσα έχουν ειπωθεί τις τελευταίες ώρες για τη Χρυσή Αυγή και τα επεισόδια έξω από το...
θέατρο είναι αρκετά. Ό,τι παραπάνω και να πούμε πιο πολύ λάδι στη φωτιά θα ρίξουμε. Καθένας έχει την άποψή του: Αν πρέπει ένα έργο να ανεβαίνει όσο βλάσφημο κι αν είναι. Αν πρέπει ένα βιβλίο να γράφεται και να εκδίδεται ακόμη κι αν οι φανατικοί απειλούν.

Αν, επίσης, έχει κάποιος δικαίωμα να πηγαίνει να βλέπει το έργο, ακόμη κι αν είναι σκουπίδι. Κατά τη γνώμη μας, αν πράγματι είναι σκουπίδι απλά θα έχει χάσει τα λεφτά του. Και στο κάτω – κάτω, αν δε γίνονταν όλα αυτά, το πολύ να πήγαιναν 1.000-2.000 θεατές, να έβλεπαν το έργο, να έκαναν εμετό ή να το επαινούσαν και η υπόθεση να έμενε εκεί. Ούτε διαστάσεις, ούτε διαφήμιση, ούτε τσακωμοί.

Οπότε, ο καθένας με το πόσο Έλληνα, χριστιανός ή αλλόθρησκος είναι μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα. Αν δεν έχουμε ούτε αυτή τη δυνατότητα τότε δεν έπρεπε να αφήσουμε τον Καντάφι να πεθάνει, μια χαρά θα κυβερνούσε.

Αλλά δύο πράγματα πρέπει να πούμε: Το πρώτο είναι ότι η Ελλάδα έβγαλε έναν Αριστοφάνη. Αν αυτό δεν τον αναγνωρίζουν οι σημερινοί φανατικοί με γειά τους με χαρά τους. Δε μπορεί, όμως, ο Αριστοφάνης που έφερε τα πάνω – κάτω να αποθεώνεται αλλά να μην επιτρέπουν οι απόγονοι του μεγάλου αυτού δημιουργού να καίνε θέατρα ή βιβλία. Και προς θεού, δεν κάνουμε καμιά σύγκριση του Αριστοφάνη με το έργο του Χυτηρίου και τον σκηνοθέτη του.

Το δεύτερο και πιο σοβαρό που πρέπει να πούμε, αφήνοντας τα… θεατρικά για τους ειδικούς, είναι ότι πλέον η κατάσταση στην Ελλάδα έχει ξεφύγει σε ότι αφορά τη Χρυσή Αυγή. Έχουμε πλέον να κάνουμε με καθαρές αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και κάποιος πρέπει να βάλει μια κόκκινη γραμμή. Αν θέλουμε βεβαίως να έχουμε δημοκρατία, Σύνταγμα και νόμους.

Το να εμφανίζονται βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου να βρίζουν με το πιο σκαιό τρόπο ηθοποιούς και θεατές, τον να εξωθούν σε βιαιοπραγίες και οι ίδιοι να προπηλακίζουν ανθρώπους και φυσικά το να υποκαθιστούν την «αμίλητη κι ακούνητη» αστυνομία, απελευθερώνοντας έναν άνθρωπο που είχε συλληφθεί, τότε πράγματι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου.

Αν η χώρα αυτή θέλει να ανέχεται νταβατζήδες, τραμπούκους, μπράβους και συμμορίτες του κοινού ποινικού δικαίου με γειά της με χαρά της. Τότε δε χρειάζονται δακρυγόνα και διαδηλώσεις για να κλάψουμε τη Δημοκρατία. Και θα είναι υποκριτικές οι φωνές οργής όταν η Χρυσή Αυγή θα έχει κάνει την Ελλάδα μπάχαλο.

Αν όμως πρέπει να μπει τέλος στον φασισμό που εξαπλώνεται στην ελληνική κοινωνία, τότε εδώ και τώρα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Να κινητοποιηθεί ο δημοκρατικός κόσμος, να μπει μπροστά να σταματήσει το φαινόμενο των νεοναζί. Και το πολιτικό σύστημα, αν δε θέλει να ηττηθεί για ακόμη μια φορά, πρέπει να πάρει τα μέτρα του.

Θα μπορούσαμε κάλλιστα να προτείνουμε να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου και να πάει στα κομμάτια. Δεν το κάνουμε διότι τότε αυτοαναιρούμε την άποψή μας για τη δημοκρατία και την ανεκτικότητα των διαφορετικών ιδε