Τι κάνει η Χρυσή Αυγή;

Τα της έντασης που σημειώθηκε το απόγευμα της Τρίτης στο λιμάνι του Πειραιά - όταν ομάδα της Χρυσής Αυγής επιτέθηκε...
στο όχημα το οποίο μετέφερε τον 19χρονο, που κατηγορείται για την κακοποίηση της δύσμοιρης κοπέλας στην Πάρο - τα γνωρίζετε.

Το ρεπορτάζ συναδέλφων καταγράφει - κατηγορηματικά - ότι μέλη της Χρυσής Αυγής εισέβαλαν στο πλοίο και βιαιοπράγησαν στο όχημα της Αστυνομίας, σπάζοντας μάλιστα το παρμπρίζ του, με στόχο, φυσικά, τον δράστη.

Δεν μπορούμε να συζητήσουμε το πόσο ειδεχθής και ανθρωπόμορφη είναι η απόλυτα βίαιη πράξη του νεαρού Πακιστανού εις βάρος της 15χρονης. Τώρα, αφού εξεταστεί κάθε παράμετρος σχετική με την υπόθεση, το λόγο έχει ήδη ο Νόμος και οι λειτουργοί του. Έτσι, θα στοιχειοθετηθεί το όποιο κατηγορητήριο προκύψει και θα επιβληθούν οι ποινές που αρμόζουν σε όλες τις παρόμοιες και καθ’ όλα εγκληματικές πράξεις. Αυτή είναι η δουλειά της Δικαιοσύνης, αυτή είναι η ηθική, κοινωνική και νομική υποχρέωσή της κι αυτό είμαι βέβαιος ότι θα πράξει, σε κάποια αίθουσα δικαστηρίου.

Πόση απόσταση, όμως, έχει όλο αυτό, από εκείνα που είδαμε στον Πειραιά; Τι, ακριβώς, κάνει η Χρυσή Αυγή; Τι τύπου «ακτιβισμός» είναι αυτός που έχει αναπτύξει; Μπορεί να αντιμετωπίζουμε άπειρα προβλήματα στην καθημερινότητά μας, αλλά - ευτυχώς, προς το παρόν - παραμένουμε μια συντεταγμένη πολιτεία και έτσι πρέπει να παραμείνουμε. Δεν παίρνει ο καθένας την καραμπίνα ή το σπαθί του, για να απονείμει Δικαιοσύνη, για να βρει το δίκιο του ή για να λύσει τις διαφορές του, οικονομικές, νομικές ή ηθικές. Αυτό το μαζικό «πέσιμο» που έκαναν οι Χρυσαυγίτες στο αυτοκίνητο με το οποίο γινόταν η μεταφορά του Πακιστανού, δεν έχει καμία θέση, σε καμία ευνομούμενη κοινωνία.

Το γράφω και πάλι: Αν πάρει ο καθένας από εμάς το Νόμο στα χέρια του, κάνοντας διάφορες ενέργειες με τις οποίες θα λύνει μόνος του τις όποιες ανακύπτουσες διαφορές έχει με κάποιον, είναι δεδομένο ότι η κοινωνία μας θα μετατραπεί σε μια απέραντη ζούγκλα. Θα μιλάμε τότε για μια κατάσταση ανεξέλεγκτη, κατά την οποία όλα θα διέπονται από τον γνωστό «νόμο της ζούγκλας». Ειλικρινά, τρέμω και μόνο στην ιδέα ότι σε αυτήν την περίπτωση θα επικρατήσει ο πιο δυνατός, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, που δεν θα εμπίπτει σε καμία ένδικη και νόμιμη διαδικασία.

Τότε, τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής δεν θα φέρουν κανένα ψήγμα πολιτισμού και, εν τέλει, δεν θα μας διαφοροποιεί τίποτε από τα ζώα της άγριας φύσης.

Καλά θα κάνουν, λοιπόν, οι όποιοι επίδοξοι «στρατιώτες», να αλλάξουν άρδην τη συμπεριφορά τους, δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές οι τακτικές που ενέχουν παντελή έλλειψη Δημοκρατίας και, ταυτόχρονα, καλλιεργούν το στέρφο χώμα του φόβου. Η Δικαιοσύνη δεν είναι προσωπικώς διεκπεραιωτική υπόθεση του καθενός, ούτε ποτίζεται με διώξεις, βανδαλισμούς, αυτοδικίες και αίμα.

Αν δεν δοθεί η δέουσα προσοχή σε τέτοιες πράξεις, το μέλλον προδιαγράφεται σκοτεινό και ζοφερό: Αν υπάρξει αργοπορία στην αντίδραση, θα δούμε αντίστοιχους, «τακτικούς» λ