Θέλω κι άλλο - Ανικανοποίητα ζώδια, απαιτητικοί πλανήτες

Πόσες φορές δεν έχουμε δώσει τα πάντα προκειμένου να αποκτήσουμε ή να πετύχουμε...
κάτι και μόλις έφτασε η ώρα της επιτυχίας, δεν μας έκανε πλέον καμία αίσθηση; ή πόσες φορές τρέξαμε να κερδίσουμε το στόχο αλλά μόλις τον κερδίσαμε το ξεχάσαμε σχεδόν αμέσως;


Γιατί δεν «την βρίσκω» με τίποτα;

Η ψυχολογία και η ψυχιατρική έχουν δώσει τις δικές τους εξηγήσεις για το ανικανοποίητο της ανθρώπινης ύπαρξης. Η νευροβιολογία από την άλλη προσπάθησε να εξηγήσει τους μηχανισμούς που προκαλούν ευχαρίστηση -πάλι όμως θέτοντας τον ανθρώπινο εγκέφαλο στο «ντιβάνι»- και να αναλύσει τα μυστήρια του ανθρώπινου ψυχισμού στο κυνήγι της επιτυχίας.
Το κυνήγι της ευτυχίας όμως δεν ταυτίζεται πάντα με την επιτυχία! Το θέμα αυτό του ανικανοποίητου, μου ερέθισε το μυαλό με αφορμή το ωροσκόπιο ενός καταπληκτικού παιδιού-γιός μιας φίλης μου-ηλικίας 25 ετών σήμερα που πέρασε την μέχρι τώρα πρώτη νεότητα του έχοντας καταγράψει σημαντικότατες επιτυχίες στο ενεργητικό του.
Πρώτος μαθητής καθ’ όλη τη διάρκεια των γυμνασιακών-λυκειακών του χρόνων πέρασε 5ος στην οδοντιατρική Αθηνών, τελείωσε ακριβώς στα 5 χρόνια, αριστεύοντας! Αμέσως μετά το στρατιωτικό του που παράλληλα δούλευε κάνοντας πρακτική στο στρατιωτικό νοσοκομείο έκανε το μεταπτυχιακό του, πάλι αριστεύοντας και δημοσιεύοντας εργασίες σε επιστημονικά Αμερικάνικα περιοδικά όπου μέχρι τώρα δεν είχε καταγραφεί όνομα Έλληνα επιστήμονα. Παρόλο που πάντα θυμάμαι ότι ήταν ιδιαίτερα επιμελής με το διάβασμα του, γυμναζόταν και φρόντιζε την εμφάνισή του (όμορφος νεαρός), έβγαινε με τους φίλους του και πάντα διέθετε κοπέλες ανάλογες της δικής του καλλιέργειας και ...σούπερ εμφάνισης ( η τελευταία ήταν μια κούκλα μπαλαρίνα).
Όλα μέχρι εδώ σχεδόν φυσιολογικά, μια και πολλοί θα θέλαμε να ήταν έτσι τα παιδιά μας.
Ξαφνικά όμως και χωρίς φαινομενικά κάποιο λόγο τους άφησε όλους σύξυλους στο περιβάλλον του, κάνοντας την μητέρα του να απελπιστεί λέγοντας της ότι αποφάσισε ότι ΔΕΝ θέλει την οδοντιατρική, ότι η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα και ότι τα παρατάει όλα και ΔΕΝ ξέρει τι θέλει να κάνει από δω και πέρα!
Φανταστείτε τώρα την μητέρα αυτή, τι σοκ πέρασε που σαν δημόσιος υπάλληλος και χρόνια διαζευγμένη έχει δώσει ότι έχει και δεν έχει για να δει το παιδί της να πραγματοποιεί τα όνειρά του. Η ψυχολόγος που τον είδε απεφάνθη ότι το παιδί είναι κουρασμένο και πρέπει να το αφήσουν να ξεκουραστεί. Η δική μου άποψη είναι ότι το παιδί έχει το ανικανοποίητο και μόλις πετύχει έναν στόχο έχει πάει αμέσως στον επόμενο και πάει λέγοντας, μέχρι του σημείου που δεν έχει πλέον στόχο στο συγκεκριμένο θέμα και χάνει κάθε ενδιαφέρον γι’ αυτόν.

Το κυνήγι της ισορροπίας
Ο Φρόιντ μίλησε κάποτε για ένα «παράσιτο» το οποίο μπαίνει εμπόδιο στον αγώνα του ατόμου για ευχαρίστηση και για να ολοκληρώσει την διαδρομή της ικανοποίησης στη ζωή του. Είναι η υπερβολή, οι πραγματικές ελλείψεις μας που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει, η τάση μας στην αυτοκαταστροφή, η πιεστική ανάγκη να