Που θα πάει το χρηματιστήριο το επόμενο διάστημα

Οι ελληνικές μετοχές υποτιμήθηκαν βαθιά την τελευταία τριετία. Η μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα, η Εθνική, από...
τα 24 ευρώ του Οκτωβρίου του 2009, κατέληξε...
στα 89 λεπτά τον Ιούνιο του '12. Αυτό σημαίνει ότι έχασε περισσότερο από το 96% της αξίας της. Κάπως έτσι κινήθηκαν και οι μεγαλύτερες ελληνικές εταιρίες ασχέτως εταιρικών αποτελεσμάτων και οικονομικών μεγεθών.

Στην διακυβέρνηση Παπανδρέου, όποιος, μέσω των παραγώγων, επένδυσε στην πτώση και την απαξίωση έγινε πάμπλουτος. Δείκτες, μετοχές, κεφαλαιοποιήσεις και κέρδη σχεδόν εκμηδενίστηκαν. Εταιρίες-μεγαθήρια έγιναν συνοικιακά mini-market. Τα οικονομικά μεγέθη ακολούθησαν, αν όχι διαμόρφωσαν, την κατρακύλα της κοινωνικής ευημερίας που κάποτε υπήρχε.

Όπως και στη ζωή όμως, έτσι και στο χρηματιστήριο, όλα είναι κύκλοι. Ότι πέφτει ανεβαίνει και το αντίστροφο. Οι τιμές των μετοχών διαμορφώνονται από τις προσδοκίες των επενδυτών και όχι από τις πραγματικές συνθήκες. Όλοι κοιτούν την τάση και όχι το επίπεδο της στιγμής. Έτσι λίγες μέρες πριν τις δεύτερες εκλογές -και αφού η χώρα φαινόταν να αποφεύγει την διακυβέρνηση ενός ακροαριστερού συνοθυλεύματος- άρχισε ένας ανοδικός κύκλος για το χρηματιστήριο, αυτός που κρατάει μέχρι και σήμερα.

Η χώρα φαίνεται να έχει εισέλθει σε μια περίοδο σταθερότητας, προϋπόθεση απαραίτητη για επενδύσεις και οικονομική ανάπτυξη. Όλοι ρωτούν που θα τελειώσει αυτό, καλά-καλά αν έχει αρχίσει ένας ανοδικός κύκλος για το χρηματιστήριο. Η απάντηση είναι πως ναι, φαίνεται να έχει αρχίσει. Και φαίνεται αυτήν την εντύπωση να ενστερνίζονται και οι ξένοι θεσμικοί που σιγά-σιγά επιστρέφουν στην Ελλάδα και εμπιστεύονται τις ελληνικές μετοχές.
Τον Οκτώβριο του 2009, λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, διακόπηκε βίαια η ανοδική κίνηση του ελληνικού χρηματιστηρίου. Για ανεξήγητο -τότε- λόγο, ξέκοψε από την ανοδική πορεία των διεθνών αγορών και τράβηξε την μοναχική πορεία της πτώσης που κράτησε μέχρι και τις τελευταίες εκλογές. Μερικούς μήνες μετά, μαθαίναμε από το ακριτικό Καστελόριζο τον λόγο αυτής της μεταστροφής, πράγματα που -εκ του αποτελέσματος- φαίνεται πως γνώριζαν από την αρχή τα ξένα χαρτοφυλάκια, που φρόντισαν εγκαίρως να αποχωρήσουν από το Χ.Α.

Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι συνεχίζουμε ετεροχρονισμένα το ανοδικό κύμα που ξεκίνησε το 2009. Η τριετής ανάπαυλα Παπανδρέου μπόρεσε μόνο να καθυστερήσει και όχι να ακυρώσει αυτό το κύμα. Την στιγμή που οι χρηματαγορές παγκοσμίως βρίσκονται κοντά σε ιστορικά υψηλά, εμείς ξεκινάμε από τον πάτο. Ένα λογικό σενάριο λέει ότι όταν αυτοί θα διορθώνουν εμείς θα ανεβαίνουμε ακάθεκτοι. Θα έχουμε πάλι αντίθετη πορεία. Και κάπου εκεί ψηλά ίσως να συναντηθούμε. Όλα αυτά βέβαια με κάποιες προϋποθέσεις.

Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι: Από τη μία μπορεί να περπατήσει την πορεία που έκαναν όλες οι σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες, συνεχόμενη ανάπτυξη και σωστές δομές ώστε σιγά-σιγά να φτάσουμε στα δικά τους επίπεδα μισθών και διαβίωσης. Από την άλλη μπορεί να διαλέ