Παγκόσμια ημέρα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας

10000 Έλληνες υποφέρουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, μία νευροεκφυλιστική νόσο του κεντρικού νευρικού συστήματος...
Καθώς είναι αυτοάνοση οι ειδικοί δεν γνωρίζουν ακριβώς πώς προκαλείται, ξέρουν μόνο ότι ο οργανισμός για κάποιο λόγο επιτίθεται στον εαυτό του. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν είναι μεταδοτική ασθένεια, δεν είναι ψυχική διαταραχή, δεν είναι κληρονομική πάθηση. Παρ’ όλα αυτά η έρευνα αλλά και οι ελπίδες για την αντιμετώπισή της προχωρούν.

Τι συμβαίνει στη σκλήρυνση κατά πλάκας

Το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στη μυελίνη του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή τη στοιβάδα, που περιβάλλει και προστατεύει τις νευρικές ίνες, που ευθύνονται για τη μετάδοση σημάτων σε άλλα μέρη του οργανισμού. Όταν η μυελίνη φθαρεί ή καταστραφεί τα νευρικά ερεθίσματα επιβραδύνονται ή δεν μεταδίδονται και καθόλου. Η καταστροφή της μυελίνης μπορεί να προσβάλει τόσο τα κινητικά όσο και τα αισθητικά νεύρα του κεντρικού νευρικού συστήματος και έτσι μπορεί να επιδράσει στην κίνηση, στην αφή ή στις άλλες αισθήσεις.

Ποιους απειλεί

Από την ασθένεια αυτή πλήττονται για πρώτη φορά άνθρωποι ανάμεσα στα 20 και τα 50. Στις γυναίκες η πάθηση εμφανίζεται έως και δύο φορές συχνότερα από ότι στους άνδρες.

Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται

Τα συμπτώματα της νόσου διαφέρουν πολύ από ασθενή σε ασθενή και είναι ανάλογα με τα νεύρα, που έχουν προσβληθεί. Μερικά συμπτώματα είναι: η διπλωπία ή το θάμπωμα στα μάτια, η αδυναμία ή ανικανότητα του ενός ή και των δύο άκρων, η αλλαγή στην αίσθηση των χεριών ή των ποδιών (π.χ. μούδιασμα, που συχνά περιγράφεται “σαν να περπατώ πάνω σε βαμβάκι”), η ζάλη ή η αστάθεια, η δυσανάλογη κούραση, η ανάγκη για συχνή ή επιτακτική ούρηση ή η δυσκολία ούρησης αλλά και άλλα που δεν είναι τόσο εμφανή όπως η κούραση, η εναλλαγή διάθεσης, η απώλεια πρόσφατης μνήμης και η δυσκολία συγκέντρωσης.

Υπάρχει θεραπεία;

Μέχρι στιγμής δεν έχει ανακαλυφθεί η οριστική θεραπεία, υπάρχουν όμως φάρμακα, που μειώνουν τη συχνότητα των υποτροπών, θεραπεύουν κάποια συμπτώματά της και επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου. Παρ’ όλη όμως την πρόοδο, που έχει γίνει στη θεραπευτική προσέγγιση της πολλαπλής σκλήρυνσης υπάρχουν ακόμη πολλά που μπορούν να γίνουν. Αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον φάρμακα, που θα έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, θα είναι ασφαλή και θα μπορούν να λαμβάνονται ευκολότερα από τον ασθενή. Κατά συνέπεια, στην πολλαπλή σκλήρυνση υπάρχει ανάγκη για θεραπείες, που χορηγούνται από το στόμα. Μέχρι αυτή τη στιγμή πέντε θεραπείες χορηγούμενες από το στόμα βρίσκονται σε διαφορετικές φάσεις ανάπτυξης ή μόλις έχουν εγκριθεί για την αντιμετώπιση της υποτροπιάζουσας πολλαπλής σκλήρυνσης. Μία από αυτές η φινγκολιμόδη έχει εγκριθεί το Σεπτέμβριο του 2010 από το FDA, το Μάρτιο του 2011 από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων και σύντομα, θα πάρει τιμή και στη χώρα μας. Η συγκεκριμένη ουσία πήρε έγκριση για ασθενείς με υποτροπιάζου