Οι ελαφρώς υπέρβαροι ηλικιωμένοι ζουν περισσότερα χρόνια !

Σύμφωνα με μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Epidemiology, τα ηλικιωμένα άτομα που έχουν μερικά κιλάκια παραπάνω ζουν και...

περισσότερα χρόνια, αρκεί να διατηρήσουν το βάρος τους σταθερό και να μην βάλουν άλλα κιλά !

Και όταν λέμε ζουν περισσότερο, εννοούμε και από αυτούς που έχουν φυσιολογικό βάρος !

Συγκεκριμένα, οι ερευνητές βρήκαν ότι όσοι έχουν βάρος ελαφρά μεγαλύτερο του κανονικού, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επιβιώσουν μέσα στα επόμενα 16 χρόνια, σε σχέση με τα άτομα που έχουν φυσιολογικό βάρος. Αυτό, με την προϋπόθεση ότι το βάρος τους θα μείνει σχετικά σταθερό και ότι δεν θα γίνουν παχύσαρκοι στην πορεία.

Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που ξεκινούν τα 50 τους ως υπέρβαροι ή παχύσαρκοι και συνεχίζουν να βάζουν κιλά, έχουν και την μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν μέσα στα επόμενα 16 χρόνια.

"Τα ευρήματα δείχνουν ότι περίπου το 7,2 τοις εκατό των θανάτων μετά την ηλικία των 51 οφείλονται σε αύξηση του σωματικού βάρους, τουλάχιστον όσον αφορά το χρονικό διάστημα που εξέτασαν οι ερευνητές. Μπορούμε να μάθουμε περισσότερο για τον κίνδυνο θνησιμότητας ενός ηλικιωμένου εξετάζοντας τις μεταβολές του βάρους του κατά την διάρκεια της ζωής του, παρά εξετάζοντας το πόσο ζύγιζε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή." δήλωσε ο Hui Zheng, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επίκουρος καθηγητής της κοινωνιολογίας στο Ohio State University.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι μερικά παραπάνω κιλά δρουν ως "ασπίδα" για την υγεία. Όμως, αυτό μπορεί να ισχύει μόνο σε άτομα άνω των 50 ετών, προειδοποιεί Zheng, μιας και προηγούμενη μελέτη του δείχνει ότι τα παραπάνω κιλά (ακόμη και τα λίγα) είναι επιβλαβή στα νεαρά άτομα.

"Προηγούμενη μελέτη μας δείχνει ότι η παχυσαρκία είναι πολύ περισσότερο επιβλαβής για τα νεαρά άτομα από ότι για τα ηλικιωμένα. Για αυτό δεν πρέπει να μπαίνουν ιδέες στους νέους ότι η παχυσαρκία είναι ακίνδυνη." είπε ο Zheng.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από την " Health and Retirement Study" ( Μελέτη Υγείας και Συνταξιοδότησης ), μια αντιπροσωπευτική έρευνα των Αμερικανών που γεννήθηκαν μεταξύ 1931 και 1941.

Οι ερευνητές ανέλυσαν πρώτα δεδομένα από 9.538 άτομα που ήταν 51 έως 61 το 1992. Στην συνέχεια, άρχισαν να καλούν αυτά τα άτομα για επανεξέταση κάθε 2 έτη. Οι ερευνητές συγκέντρωναν διάφορες πληροφορίες, με έμφαση στον δείκτη μάζας σώματός (ΔΜΣ) και το πως άλλαζε στο πέρας του χρόνου. Η έρευνα έληξε το 2009. Για όσους δεν ξέρουν, ο Δείκτης μάζας σώματος ( στα αγγλικά body mass index ή BMI) είναι μία γενική ιατρική ένδειξη για τον υπολογισμό του βαθμού παχυσαρκίας ενός ατόμου.

Ο Zheng και οι συνάδελφοί του ταξινόμησαν τα άτομα σε έξι ομάδες, ανάλογα με το ΔΜΣ τους κατά την έναρξη της μελέτης και πώς πως αυτό άλλαξε κατά τη διάρκεια των 16 ετών παρακολούθησης.

Τα ελαφρώς υπέρβαρα άτομα (ΔΜΣ 25 έως 29,9) - που διατήρησαν όμως το βάρος τους σταθερό - είχαν το υψηλότερο ποσοστό επιβίωσης. Αμέσως μετά ακολούθησαν οι ελαφρώς υπέρβαροι που στην πορεία έγιναν ελαφρώς παχύσαρκοι (ΔΜΣ 30 έως 34,9).

"Αυτό υποδεικνύει ότι μια μικρή αύξηση του βάρους μειώνει την πιθανότητα επιβίωσης, αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό", δήλωσε ο Zheng.

Το τρίτο υψηλότερο ποσοστό επιβίωσης - μεταξύ των έξι ομάδων - είχαν τα άτομα που ξεκίνησαν με φυσιολογικό βάρος (ΔΜΣ 18,5 έως 24,9), των οποίων το βάρος αυξήθηκε ελαφρώς, αλλά παρέμεινε στα φυσιολογικά όρια.

Τέταρτοι ήρθαν οι παχύσαρκοι (ΔΜΣ 30 έως 34,9), των οποίων το βάρος αυξήθηκε στην πορεία.

Προτελευταίοι στην κατάταξη, ήταν αυτοί που ξεκίνησαν με φυσιολογικό βάρος, το οποίο μειώθηκε στην πορεία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η απώλεια βάρους μπορεί να οφειλόταν σε κάποια ασθένεια.

Τελευταίοι (δηλαδή με το μικρότερο προσδόκιμο ζωής) ήρθαν τα άτομα που ξεκίνησαν ως "πολύ" παχύσαρκοι (ΔΜΣ 35 και άνω) οι οποίοι συνέχισαν να προσθέτουν βάρος.

"Τα άτομα που ξεκίνησαν ως υπέρβαρα ή παχύσαρκα και έχασαν κιλά στην πορεία ήταν πολύ λίγα. Δεν μπορέσαμε να τα συμπεριλάβουμε σε μια ξεχωριστή ομάδα που θα έδινε αντικειμενικά αποτελέσματα. Δεν μπορούμε λοιπόν να αξιολογήσουμε ακόμη, το πως επιδρά μία προγραμματισμένη απώλεια κιλών (π.χ. δίαιτα)στη θνησιμότητα." δήλωσε ο Zheng.

Ο Zheng πρόσθεσε ότι η μελέτη έλαβε υπόψη μια ευρεία ποικιλία δημογραφικών και κοινωνικοοικονομικών παραγόντων που μπορούν να παίξουν ρόλο στο βάρος και την θνησιμότητα των Αμερικανών. Οι ερευνητές, έλεγξαν επίσης και άλλους παράγοντες όπως το κάπνισμα και διάφορες χρόνιες ασθένειες. Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια ακόμη και όταν όλοι αυτοί οι παράγοντες ελήφθησαν υπόψη.

Γιατί λοιπόν οι υπέρβαροι ηλικιωμένοι ζουν περισσότερο ;
"Αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι ο γηραιότερος πληθυσμός είναι πιο επιρρεπείς σε ασθένειες και παθήσεις, ιδιαίτερα στις διάφορες μορφές καρκίνου, που προκαλούν επικίνδυνη απώλεια βάρους. Σε αυτή την περίπτωση, το λίγο επιπλέον βάρος, προστατεύει τον ασθενή από τυχόν διατροφικές ελλείψεις, μεταβολικές καταπονήσεις, την απώλεια μυικού και οστικού ιστού κλπ", είπε ο Zheng.

Ο Zheng κατέληξε ότι το βασικό μήνυμα για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι να κρατήσουμε σταθερά τα κιλά μας, ιδίως αν είμαστε ήδη παχύσαρκοι.

«Η αύξηση του βάρους μειώνει το προσδόκιμο ζωής», κατέληξε ο Zheng.

adinatisma.com