Οι αστρικές θέσεις-Το άλλο μας ζώδιο

Στην Δυτική Αστρολογία τα ζώδια έχουν μια σταθερή χρονική αφετηρία, αφού οι...
συντεταγμένες του τροπικού ζωδιακού (Ισημερίες και Ηλιοστάσια) ορίζονται από την κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο. Και η Εαρινή Ισημερία, η αφετηρία του ζωδιακού «πέφτει» πάντα στις 21 Μαρτίου (συν-πλην μερικές ώρες).

Αντίθετα όμως στην Αστρική Αστρολογία η οποία παίρνει υπόψη της τους πραγματικούς αστερισμούς, το «σημείο μηδέν» του ζωδιακού μεταβάλλεται με το πέρασμα του χρόνου και σήμερα βρίσκεται περίπου στην 6η μοίρα των Ιχθύων, 24 μοίρες πίσω από το τροπικό αντίστοιχο του. Κι όσο περνούν τα χρόνια αυτή η διαφορά θα αυξάνεται.

Έτσι ένα ουράνιο σώμα ή σημείο που στον τροπικό ζωδιακό βρίσκεται σε κάποιο ζώδιο, στην αστρική του εκδοχή μπορεί να «μεταπηδά» στο προηγούμενο του.

Ένας τροπικός Ήλιος στον Κριό δηλαδή, έχει και μια Ιχθυακή διάσταση στην αστρική του εκδοχή. Μόνη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό σήμερα είναι το να μην βρίσκεται πάνω από την 24η μοίρα του ζωδίου, αφού τότε η αστρική του θέση θα είναι στο ίδιο ζώδιο. Και επισημαίνω το «σήμερα» γιατί ύστερα από διακόσια χρόνια το όριο θα έχει ανέβει στις 27 μοίρες, όπως αντίστροφα τον 16ο αιώνα ήταν στις 18.

Το φαινομενικό παράδοξο της συνύπαρξης δύο ενεργειακών σημείων ανταποκρίνεται στα πορίσματα της σύγχρονης Φυσικής που ορίζουν πως η ύλη είναι δισυπόστατη (μπορεί να συμπεριφέρεται τόσο σαν κύμα, όσο και σαν σωμάτιο) και επιπλέον υπάρχει μια «γκρίζα ζώνη» όπου μπορεί να είναι και τα δύο ταυτόχρονα!

Να πως περιγράφονται όλα αυτά, στην «πρώτη πύλη της Φυσικής στην Ελλάδας»(http://www.physics4u.gr/news/2005/scnews2141.html) με αφορμή το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής του Young:

Ανάλογα με το πώς πραγματοποιείται το πείραμα, το ηλεκτρόνιο είναι είτε στη θέση Α, είτε στη θέση Β, είτε και στις δύο συγχρόνως.

Η Αρχή της Συμπληρωματικότητας του Bohr, που εξηγεί αυτήν την ασάφεια, απαιτεί ότι κάποιος, οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να παρατηρήσει μόνο τη μία από τις δύο εκδηλώσεις του ηλεκτρονίου - είτε ως κύμα είτε ως σωματίδιο, αλλά όχι και τις δύο ταυτόχρονα. Αυτή η απαίτηση παραμένει μια βεβαιότητα σε κάθε πείραμα, παρά την αβεβαιότητα που εμπεριέχει η κβαντική φυσική. Είτε ένα σύστημα βρίσκεται σε μία κατάσταση που είναι επαλληλία άλλων (δηλαδή ταυτόχρονη ύπαρξη περισσοτέρων καταστάσεων) όπως π.χ. ένα κύμα που μπορεί να βρίσκεται σε περισσότερες θέσεις, είτε είναι εντοπισμένο σε μια θέση όπως ένα σωματίδιο. Αυτή είναι, σε γενικές γραμμές, μια συνέπεια της αρχής της αβεβαιότητας του Heisenberg, που λέει ότι σε ένα συμπληρωματικό ζευγάρι μετρήσεων - παραδείγματος χάριν, της θέσης και της ορμής - μόνο ένα μπορεί να καθοριστεί με ακρίβεια σε μια μόνο μέτρηση. Οι πληροφορίες για την άλλη μέτρηση χάνονται, αναλογικά.

Πρόσφατα έγινε ένα σύνολο πειραμάτων που προτείνουν ότι αυτές οι διάφορες εκδηλώσεις της ύλης (κύματα και σωματίδια) μπορούν "να μετατραπούν η μία στην άλλη" - με άλλα λόγια, μπορούν να εναλλαχθούν από τη μια μορφή