Ο Ομπράντοβιτς στο Hall of Fame 2016

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού θα φορέσει το καλό του κοστούμι και θα ταξιδέψει...
στο Σπρίνγκφιλντ του Κονέκτικατ για να γίνει μέλος σε αυτό το κλειστό «κλαμπ».

Μόλις 8 προπονητές μπάσκετ μη γεννημένοι στην Αμερική έχουν τη τιμή να είναι μέχρι τώρα «κάτοικοι» του διάσημου μουσείου, το οποίο άνοιξε τις πύλες του το 1968 κι έκτοτε φιλοξενεί τους μεγαλύτερους μπασκετάνθρωπους στον κόσμο.


Ο κάτοχος των 8 ευρωπαϊκών τίτλων με 4 διαφορετικές ομάδες, του ασημένιου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς του 1996, του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό του 1997 και στο Παγκόσμιο του 1998, θα ήταν ήδη μέλος του μουσείου αν δεν υπήρχε όριο ηλικίας.

Όμως από τη στιγμή που το καταστατικό του προβλέπει πως θα πρέπει ο υποψήφιος να έχει συμπληρώσει 25ετία στους πάγκους, ο Ομπράντοβιτς, που ξεκίνησε την καριέρα του το 1991, θα πρέπει να περιμένει μέχρι το 2016 για να περάσει την πύλη του.

Ας δούμε όμως ποιους συναδέλφους του θα συναντήσει εκεί (στην πραγματικότητα είναι μόνο τρεις, οι υπόλοιποι έχουν φύγει από τη ζωή):


Τσέζαρε Ρουμπίνι (1923-2011)

O θρυλικός «Καίσαρας» του ιταλικού μπάσκετ (αλλά και πόλο), ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Φεβρουάριο, είχε κατακτήσει 10 πρωταθλήματα με την Ολύμπια Μιλάνο (1957–60, 1962–63, 1965–67, 1972) αλλά αυτό ήταν το λιγότερο.

Κατάφερε να οδηγήσει την Ολύμπια εκεί όπου δεν είχε πατήσει ποτέ ιταλική ομάδα. Στο ευρωπαϊκό βάθρο, κερδίζοντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1966 (ακολούθησαν δυο Κύπελλα Κυπελλούχων την δεκαετία του 70).

Ως προπονητής της εθνικής Ιταλίας κρέμασε στο στήθος του το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας (1980), το χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1983 και το χάλκινο στην διοργάνωση του 1985.


Αλεξάντρ Γκομέλσκι (1928-2005)

Ο «στρατηγός» ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στο μακρινό 1948 από την ομάδα Σπαρτάκ του Λένινγκραντ. Το 1953 πήγε στην ομάδα του σοβιετικού στρατού, την Ρίγα με την οποία κέρδισε 5 πρωταθλήματα και τρία Ευρωπαϊκά (1958-60).

Το 1969 μεταπήδησε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας την οποία υπηρέτησε για 11 χρόνια. Μαζί της κατέκτησε 9 πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης και 1 Ευρωπαϊκό (1971). Υπήρξε προπονητής της εθνικής ομάδας για σχεδόν 30 χρόνια.

Η τροπαιοθήκη του γεμάτη: 8 τίτλοι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1959, 1961, 1963, 1965, 1967, 1969, 1979, 1981), 2 στο Παγκόσμιο (1967, 1982), 1 χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες (Σεούλ 1988). Θα μπορούσε να είχε άλλο ένα από τους Αγώνες του 1974 αλλά τότε δεν του είχε επιτραπεί να ταξιδέψει στο Μόναχο, ως ύποπτος φυγής…

Αντόνιο Ντίαζ Μιγκέλ (1933-2000)
Ο «ισόβιος» προπονητής της εθνικής Ισπανίας στον πάγκο της οποίας κάθισε από το 1965 έως το 1992. Αυτός ένας πρώην ποδοσφαιριστής, που έκανε καριέρα μπασκετμπολίστα στην Εστουδιάντες και στην Ρεάλ Μαδρίτης, ψηφίστηκε κόουτς της 10ετίας του 1980 στην Ισπανία.

Ως ομοσπονδιακός τεχνικός κα