Ν.ΦΟΝΤΑΝΑ: Νιώθω απέραντη μοναξιά,τόσο πολύ, που κάποιες φορές να έχω τάση για αυτοκτονία

Εχω τάση για αυτοκτονία...
«Οι Αλβανοί μου έκλεψαν το μαγαζί και αναγκάστηκα να βγάλω το σπίτι μου στο σφυρί»
«Είμαι σε απόγνωση. Πού να βγω με έξοδα 5.000 ευρώ τον μήνα για το μαγαζί και το σπίτι»
«Περνάω όχι δύσκολες, τραγικές ώρες. Νιώθω απέραντη μοναξιά και δεν με γεμίζει τίποτα»

«Νιώθω απέραντη μοναξιά. Τόσο πολύ, που κάποιες φορές να έχω τάση για αυτοκτονία…» Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η γυναίκα που έκαιγε καρδιές και αναστάτωνε τους άνδρες στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 σήμερα μπορεί να γυρνάει μόνη στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού ζώντας με τις αναμνήσεις και την ελπίδα ότι η ζωή μπορεί να φανεί έστω και λίγο φιλική μαζί της.

Το απόλυτο θηλυκό στο πλευρό του Φώτη Μεταξόπουλου, η Νάντια Φοντάνα, σήμερα προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην δουλεύοντας σκληρά μόνη και για πολλές ώρες στο δικό της πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ στο Παγκράτι. Θύμα αετονύχηδων, έφθασε στο σημείο να χρωστάει ένα υπέρογκο ποσόν, που η ιδέα και μόνον έχει κάνει βασανιστικά τα βράδια της.

Χωρίς να έχει κανένα στήριγμα, πολλές φορές λιγοψυχάει, θέλοντας να δώσει ακόμα και τέλος στη ζωή της. Ωστόσο, η δική της αξιοπρέπεια δεν της επιτρέπει να λάβει βοήθεια από κανέναν. Γι’ αυτό άλλωστε χρόνια τώρα έχει κλειστεί στον εαυτό της.

Τη βρήκαμε σε στιγμή που θέλει να μοιραστεί τη σκληρή καθημερινότητά της με κάποιον: «Μπαίνουν οι πελάτες στο μαγαζί και πρέπει να γελάς, ακόμη και αν δεν το νιώθεις, όπως στο θέατρο. Ακόμη και στη ζωή όλα είναι ένας ρόλος…» δηλώνει η ίδια στην «Espresso της Κυριακής».

Η Νάντια Φοντάνα κάνει σπάνια δημόσιες εμφανίσεις. Ομως, στην παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του Φώτη Μεταξόπουλου ήταν εκεί, για να μοιραστεί με τον Φώτη τη χαρά του…

Την είδα τόσο συγκινημένη και αναρωτήθηκα αν τον αγαπάει ακόμα: «Πάνταα τον αγαπούσα, τον αγαπώ και θα τον αγαπώ σαν άνθρωπο, και επειδή είναι μια κυρία δίπλα του, δεν μπορώ να την αμφισβητήσω, ούτε μπορώ να την απαξιώσω. Η Σοφία Τρανά είναι ένα ευγενέστατο κορίτσι που στάθηκε δίπλα του. Και αν αυτός είναι στη ζωή, εγώ το χρωστάω σε αυτήν την κυρία. Αυτό το λέω, το πιστεύω και βάζω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο. Είναι ένα πανέμορφο και αξιόλογο κορίτσι, που έχει όλα τα καλά του κόσμου».
- Γιατί δεν ξαναφτιάξατε τη ζωή σας;
Με θέλανε πολλοί, αλλά, ξέρεις, είναι ανάλογα πώς έχεις ζήσει τη ζωή σου και τι απαιτήσεις έχεις.

- Δεν βρήκατε δηλαδή τον ιδανικό σύντροφο;
Βρήκα πολλούς και με πολλά λεφτά, αλλά δεν έτυχε.

- Και τώρα δεν είναι αργά…
Τώρα είμαι μεγάλη γυναίκα, δεν μπορώ.

- Νιώθετε μοναξιά;
Απέραντη.

- Πώς καλύπτετε το κενό της μοναξιάς σας;
Εχω την τάση για αυτοκτονία.

- Τόσο πολύ;
Ναι. Ευτυχώς, έχω τη δουλειά μου και απασχολούμαι δέκα ώρες την ημέρα, η οποία δεν με γεμίζει, για να είμαι ειλικρινής. Δεν με γεμίζει με τίποτα, αλλά ο κάθε άνθρωπος συμβιβάζεται για να ζήσει αξιοπρεπώς.

- Τελικά, σας βοηθάει η δουλειά που έχετε να ζήσετε μ