ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕΤΡΟ....

Σε λίγα χρόνια-αν και ο Θεός συμφωνήσει-θα κλείσω τα πενήντα χρόνια μου...
Θα πενηνταρίσω,όπως λέμε και όμως βαθιά μέσα μου,θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια.
θα αρχίσω το κείμενο μου, ενθυμούμενος, εκείνα τα χρόνια.πέρα από τα παιχνίδια, τις αταξίες, την ανεμελιά, θυμάμαι και κάποια άλλα πράγματα.

Όπως, ας πούμε, ότι η γειτονιά δεν ήταν και πολύ αγαπημένη.Τους πείραζε το ένα, τους πείραζε το άλλο και τα μαλώματα έπεφταν ''συννεφο''. Για λόγους, που το παιδικό μου μυαλό,δεν μπορούσε να εξηγήσει. Μεγαλώνοντας λίγο, αντιλήφθηκα ότι έπρεπε, για έναν αδιευκρίνιστο λόγο, να μην συμπαθώ την  ''πανω γειτονιά'', γιατί λέει μεις ήμασταν
η ''κατω γειτονιά''.
Κάτι, μεταξύ βόρειων και νότιων, στον αμερικάνικο εμφύλιο. Σοβαροί και προφανείς λόγοι; Ουδείς.. Απλά,έπρεπε...
Στα εφηβικά μου χρόνια και καθώς γνωρίζαμε τα διπλανά χωριά,παριστάνοντας τους γκόμενους, προστέθηκε και μια άλλη εμπειρία... Ούτε τα διπλανά και όμορφα χωριά,είχαν καλή γνώμη για όλα τα υπόλοιπα....
Λες και είχαν να χωρίσουν κάτι... Απλά,έπρεπε με κάτι να τρωγόμαστε και να μαλώνουμε...
Γύρω στα 25 μου, έπρεπε να καταλάβω και να συμφωνήσω ο,τι τα καφενεία έχουν και 'χρωματιστή' απόχρωση..
Η Ελλάδα είχε χωριστεί σε πράσινα,γαλάζια,κόκκινα καφενεία.
Εγώ,το μόνο που ήθελα,ήταν να πιω έναν καφέ. Σε οποιοδήποτε καφενείο. Να καθόμασταν όλοι μαζί,να συζητούσαμε τα πάντα.από πολίτικα,μέχρι ποδόσφαιρο και γυναίκες.
Να καθόμασταν και όμορφα και πολιτισμένα και σαν κανονικοί άνθρωποι..
Αλλα,μπα.... Όλοι είχαν το μυαλό στον καβγά και στην παρεξήγηση...λες και κάποια κατάρα μας
κυνηγούσε.έπρεπε,να βρεθεί μια αφορμή να αρχίσουν τα τσακωματα....
Τα χρόνια περνούσαν,οι Έλληνες προόδευαν-με ευρωπαϊκά,κυρίως χρήματα και με τα δανεικά που έπαιρνε το κράτος-έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες,μπήκαμε στην Ο.Ν.Ε.,
και πάνω-κάτω ,γνωρίζετε και σεις πως κυλούσαν τα χρόνια.αλλά, το καζάνι που βράζει,δεν άφηνε τον Έλληνα να ηρεμήσει και να αγαπήσει τον Συννελληνα του...
Ίσα-ίσα, που το πράγμα χειροτέρευε.έφτανε σε σημείο, κανένας Έλληνας να μην γουστάρει και πολύ τον διπλανό του,τον γείτονα του,τον αδερφό του....
Νεόπλουτοι; Ελλειμμα παιδείας; Και τα δυο;
Πραγματικά, δυσκολεύομαι να απαντήσω...
Τώρα μαλώνουν, καβγαδίζουν, σκοτώνονται, οι πάντες με τοσ πάντες. Αριστεριστες εναντίον ακροδεξιών, ακροδεξιοί εναντιον λαθρομεταναστών,λαθρομεταναστες ενατίον
ανθρώπων που το μόνο που θέλουν είναι να πάνε και να έρχονται με ασφάλεια στην δουλειά τους.
Επαγγελματίες συνδικαλιστές με την πολιτεία, η πολιτεία εναντίον πολιτών
και παει λέγοντας.... άκρη δεν βρίσκεις... Όπως, δεν βρίσκεις άκρη και με το τι ακριβώς θέλει ο Έλληνας...

Αυτο που εγώ καταλαβαινω, είναι ότι πάντοτε -δικαιολογημάνα ή μη-οι Έλληνες θα τρωγόμαστε με τα ρούχα μας....
Ίσως, γιατί, ποτέ δεν διδαχτήκαμε ή δεν μας συμφέρει το αυτονόητο...
Αν κά ποτε, ανακαλύψουμε το αυτονόητο, θα χρειαστεί να κάνουμε και το δεύ