Η Αριστερά της Ρεπούση δεν δικαιούται να μιλά για την Χρυσή Αυγή

Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στον κρυπτοφασισμό που βγαίνει κατά καιρούς στην...
επιφάνεια και ταράζει τα νερά της κοιμωμένης Ελλάδας. Ωστόσο, ό,τι και να λέμε, ό,τι και να γράφουμε είτε η ίδια η κοινωνία είτε η επίσημη πολιτεία κλείνει τα μάτια και τα αυτιά και ο φασισμός έχει πλέον μπει στο πετσί μας.

Κι αν κάποιοι πίστεψαν ότι μιλάμε μόνο για τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, κάνουν λάθος. Μιλάμε για τον φασισμό των άκρων που είτε αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι αυτός υπάρχει. Κόκκινος και μαύρος, ο φασισμός είναι ένας και κάνει το ίδιο κακό, γράφουμε κατά καιρούς. Είτε η Χρυσή Αυγή κυνηγά κακόμοιρους, σπάει, δέρνει, απειλεί είτε οι αιώνιοι «γνωστοί-άγνωστοι», οι μπαχαλάκηδες και οι λοιποί ακροαριστεροί και αναρχικοί που έχουν ρημάξει την Αθήνα, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Και αυτό το γράφουμε με αφορμή την στάση του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και του ΚΚΕ και άλλων όψιμων «ευαίσθητων» που έχουν εκραγεί με τις εικόνες έξω από το Χυτήριο ή γενικά με τη μαφιόζικη συμπεριφορά των Χρυαυγιτών.

Λέει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι επικίνδυνη και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, υπονομεύει τη δημοκρατία. Κι ότι «η φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής δεν στρέφεται μόνο ενάντια στην Αριστερά, αλλά στρέφεται ευθέως ενάντια σε κάθε σκεπτόμενο και προοδευτικό πολίτη, ενάντια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μας». Τέλος επιτίθεται στην κυβέρνησης γιατί με την πολιτική της «στρώνει το χαλί για την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής» και από την άλλη «της παρέχει ασυλία, προσπαθεί να αξιοποιήσει τη δράση της».

Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν λέμε ότι υπάρχει φασισμός και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος δεν εννοούμε τις ειρηνικές διαδηλώσεις, τις πολιτικές συγκρούσεις στα επίπεδα του δημοκρατικού πολιτεύματος, εν πάση περιπτώσει την αντιπαράθεση στη Βουλή και στο δρόμο με επιχειρήματα.

Φασισμό, λεκτικό ή άλλο εννοούμε όταν καταλύονται οι νόμοι, γραμμένοι και άγραφοι. Όταν καταστρέφεται για παράδειγμα η Αθήνα και λεηλατούνται τα καταστήματα, δεν έχει σημασία αν στην ούγια γράφει «αναρχικός» ή «Χρυσαυγίτης». Όταν καίνε την ελληνική σημαία απλά για να προκαλέσουν ή στο άλλο άκρο όταν καίνε ένα θέατρο ή ένα βιβλίο, δεν έχει καμιά σημασία ποιος το κάνει. Στα λεξικά ο φασισμός έχει μία έννοια, απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Επομένως, δε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποίο άλλο κόμμα να ευαισθητοποιείται τώρα που οι ναζιστές κάνουν μπάχαλο την Αθήνα. Που ήταν όλοι αυτοί οι «ευαίσθητοι» και «δημοκράτες» όταν καίγονταν η Αθήνα και τέσσερις άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους μέσα στη Marfin;

Αν θυμόμαστε καλά, τότε κάποιοι από αυτούς που πέταγαν τις μολότοφ φώναζαν στους τραπεζοϋπαλλήλους να καούν γιατί είναι υπάλληλοι των μεγαλοτραπεζιτών. Προς Θεού, δε λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα κρύβεται πίσω από τις δολοφονίες ή τους εμπρησμούς. Όμως, μιλάμε για την πολιτική ανοχή και την πολιτική κάλυψη που παρέχεται σε ότι είναι αντίθετο στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Δικαιολογούν δηλαδή τις φασιστ