Διατροφή κατά της ακμής

Η ακμή είναι ένα δερματολογικό νόσημα, το οποίο μέχρι πριν...
από λίγα χρόνια ταλαιπωρούσε κυρίως τους εφήβους, αλλά τελευταία έχει φτάσει να απασχολεί μέχρι και...
το 85% των ενηλίκων, κυρίως των γυναικών και ιδιαίτερα στον δυτικό κόσμο.

Τα αίτια της ακμής είναι η κληρονομική προδιάθεση, ορμονικοί και ενδοκρινικοί παράγοντες, όπως π.χ. το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, η λήψη κάποιων φαρμάκων και ο τρόπος ζωής. Σε αυτόν συμπεριλαμβάνονται το άγχος, η διατροφή, η ρύπανση του περιβάλλοντος και η «κακή» καθημερινή φροντίδα του δέρματος, σε συνδυασμό με λανθασμένους χειρισμούς στις βλάβες της ακμής, συνήθως από το ίδιο το άτομο.

Η ακμή χαρακτηρίζεται από 4 εμπλεκόμενους παράγοντες: την υπερδραστηριότητα των σμηγματογόνων αδένων και την απόφραξη των πόρων τους, που προκαλείται από τη δράση των ανδρογόνων, που οδηγούν στην αυξημένη παραγωγή σμήγματος και στην επιμόλυνσή τους από το προπιονοβακτηρίδιο της ακμής ή/και το σταφυλόκοκκο. Εμφανίζεται με διάφορες δερματικές βλάβες, άλλες σοβαρότερες και άλλες λιγότερο σοβαρές, επώδυνες ή μη και σε διάφορα σημεία του σώματος, κυρίως στο πρόσωπο, αλλά και στο λαιμό, στην πλάτη, στους ώμους, στο στήθος, στα χέρια και στους γλουτούς.

Πριν από κάποια χρόνια, οι επιστημονικές μελέτες δε συσχέτιζαν τη διατροφή με την ακμή. Υπήρχε η υπόνοια, από ατομικές μαρτυρίες, ότι κάποιες τροφές, όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, η σοκολάτα και τα τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό φορτίο επιδεινώνουν την ακμή, αλλά μόλις την τελευταία πενταετία αρχίζουν να «συσσωρεύονται» οι μελέτες που το τεκμηριώνουν και επιστημονικά.

Πριν αναφερθούμε στα τρόφιμα που επιδεινώνουν και σε εκείνα που βελτιώνουν την ακμή, θα αναφερθούμε στο βιοχημικό μηχανισμό που φαίνεται να συνδέει ορισμένα τρόφιμα με την εμφάνιση ακμής. Η ακμή μπορεί να θεωρηθεί ως μία νόσος – δείκτης της υπερβολικής ινσουλινοτρόπου δράσης της δυτικής διατροφής (ινσουλινοτρόπος = προάγει έκλυση ινσουλίνης). Τ

ο γάλα και όλα τα προϊόντα που περιέχουν πρωτεΐνες ορού γάλακτος, συμβάλλουν στη μεταγευματική αύξηση της ινσουλίνης και του ινσουλινομιμητικού αυξητικού παράγοντα Ι (IGF-1) στο αίμα. Τα αυξημένα επίπεδα της ινσουλίνης και του IGF-1, μέσα από κάποιες σύνθετες μεταβολικές πορείες έχουν σαν αποτέλεσμα τη βιοχημική σύνδεσή τους, με τους 4 κύριους παράγοντες που προκαλούν ακμή και που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Επίσης οι δίαιτες με υψηλό γλυκαιμικό φορτίο (ένας δείκτης που συνδέει την ποιότητα και την ποσότητα των υδατανθράκων σ’ ένα τρόφιμο) επιδρούν στο μεταβολισμό του IGF-1 και των ανδρογόνων, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της ακμής χωρίς να βρίσκονται απαραιτήτως υψηλά τα επίπεδα των ορμονών στο αίμα, τη στιγμή μιας αιμοληψίας.

Η θεραπεία της ακμής είναι μακροχρόνια και συνήθως δύσκολο να επιτευχθεί. Το καλύτερο και γρηγορότερο αποτέλεσμα θα πραγματοποιηθεί, αν πέρα από τη φαρμακευτική αγωγή που θα συστήσει ο δερματολόγος και την αισθητική περιποίηση, που θα αναλάβει ο αισθητικός, τηρηθεί με ευλάβεια ένα