O Mπενίνι, τα σουτζουκάκια της Θεσσαλονίκης και τα φιλιά στο στόμα!

Όλοι μιλάνε για το χρέος της Ελλάδας. Εγώ λέω ότι όλοι εμείς χρωστάμε στην Ελλάδα, τόνισε...

ο Ρομπέρτο Μπενίνι, υμνώντας με θέρμη τον ελληνικό πολιτισμό και την προσφορά του σε όλο τον κόσμο. Ο διάσημος Ιταλός ηθοποιός βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη με την ευκαιρία της αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλοσοφίας του ΑΠΘ.

«Καλησπέρα αγαπημένοι μου φίλοι», είπε στα ελληνικά ανεβαίνοντας στο πόντιουμ, ντυμένος με την τήβεννο, στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα τελετών της Παλαιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Συγκεντρώθηκαν πάνω από 1.000 άτομα, τα περισσότερα όρθια, στριμωγμένα στους διαδρόμους. «Θέλω να σας φιλήσω όλους. Στο στόμα. Νιώθω μεγάλη χαρά που βρίσκομαι για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, η καρδιά μου χτυπάει πολύ δυνατά», συμπλήρωσε.

Ο Μπενίνι δέχτηκε υποδοχή αληθινού σταρ: ο μικρόσωμος Ιταλός ηθοποιός έκανε την εμφάνισή του ανάμεσα σε χειροκροτήματα, σφυρίγματα και επευφημίες, μοίρασε πλατιά χαμόγελα και φιλιά στο κοινό και πόζαρε ευχαρίστως στους φωτορεπόρτερ και τις τηλεοπτικές κάμερες.

Μίλησε για τον Όμηρο, τον Σεφέρη, τον Σολωμό, τον Αριστοτέλη και το νήμα που τους συνδέει με τον Δάντη, τον Ιταλό ποιητή του 13ου αιώνα στο έργο του οποίου ο ίδιος ο Μπενίνι έχει αφοσιωθεί τα τελευταία χρόνια κάνοντας ομιλίες σε όλο τον κόσμο. Αναφέρθηκε στις σχέσεις Ελλάδας και Ιταλίας. «Είμαστε σε παράλληλους δρόμους», είπε. Τη Θεσσαλονίκη, όπως εξήγησε την έμαθε μέσα από τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου.

Για περισσότερα από 40 λεπτά ο 60χρονος Μπενίνι μίλησε με πάθος στα ιταλικά, χωρίς γραπτό κείμενο μπροστά του, αναλύοντας τις φιλοσοφικές έννοιες που αναπτύσσει στη Θεία Κωμωδία ο Δάντης, τις επιρροές του από την αριστοτελική σκέψη, διέγραψε μία αναλυτική διαδρομή στους κύκλους της Κόλασης. Αν και χωρίς μετάφραση, το κοινό, ακόμη κι αυτοί που δεν γνώριζαν ιταλικά, έμεινε όλο αυτό το διάστημα να κρέμεται από τα χείλη του Ιταλού καλλιτέχνη. Κι αυτός ως γνήσιος κωμικός, φρόντισε φυσικά γι’ αυτό, διανθίζοντας τον λόγο του με αστειάκια, κάνοντας γκριμάτσες, πηδώντας με σβελτάδα πάνω στο γραφείο δίπλα του. «Ήρθα χτες και όλοι με έχουν σαν πρίγκιπα. Μου λένε φάε Μπενίνι, φάε σουτζουκάκια, καλησπέρα και καληνύχτα».