Το σύμπαν και άλλες ιστορίες συνομωσίας!

Κάποιες φορές που είμαι ανεβασμένη πολύ ψυχολογικά, γράφω πολύ θετικές σκέψεις και στον προσωπικό μου λογαριασμό στο FB και βλέπω πως αυτό "ανεβάζει" κάποιους από τους φίλους-αναγνώστες. Συχνά όμως σκέφτομαι πως, επειδή μπορεί τη δεδομένη στιγμή να είμαι εγώ σε ένα ροζ συννεφάκι, δε σημαίνει πως αγγίζω άμεσα και τον άλλον, που μπορεί να έχει μύρια προβλήματα και να θέλει εκείνη τη στιγμή να μου πει: άσε μας κοπέλα μου, εδώ καίγομαι. Η λογική του Κοέλιο πως το

σύμπαν συνωμοτεί, για να γίνει αυτό που θέλουμε, δεν είναι και τόσο απλή. Όσο απλό δεν είναι να γράφουμε λέξεις και να ανεβάζουμε εικόνες με λεζάντες με θετικό περιεχόμενο, καθώς η ψυχολογία δεν είναι κάτι απλό. Από την άλλη, απορώ και με εκείνους που ανεβάζουν συνεχώς καταθλιπτικές φωτογραφίες, ναι, μου μαυρίζουν την ψυχή αλλά σκέφτομαι, ότι και αυτές μέσα στο πρόγραμμα είναι, πως η ζωή έτσι είναι και λευκή και γκρι και μαύρη και ροζ και κόκκινη. Αναλογιζόμενη λοιπόν την περίφημη φράση του Κοέλιο, σκεπτόμουν πως κανένα σύμπαν δε συνωμοτεί, το μόνο ίσως που να συνωμοτεί ουσιαστικά και βαθιά είναι η σκέψη μας, η διαίσθησή μας αλλά και το σωστό timing.

Τίποτα πραγματικά δε μπορεί να εξυψώσει τον άλλον από το να μπορεί να σταχυολογεί καταστάσεις, να προβλέπει και να επιζητά λύσεις. Το έλα μωρέ θα περάσει κι αυτό, είναι μία φράση που με βρίσκει κάθετα αντίθετη. Με το πρόβλημα πρέπει να βρίσκομαι απέναντι, να το αντιμετωπίσω και να αναζητήσω λύσεις. Η λογική του Κοέλιο δεν μου αρέσει, γιατί μου θυμίζει μία κατάσταση μεσσιανισμού, να περιμένουμε από τους άλλους να σωθούμε, από ένα θαύμα ή από την τύχη μας, όταν αλλάξει. Ναι, η καλή κουβέντα, οι θετικές σκέψεις στο διαδίκτυο αποτελούν μία έκλαμψη θετικής ενέργειας, λύση στα προβλήματα μας δε βρίσκουν!