Το ρούχο και η Περίσταση!

Όταν με ρωτούν τι θα ήθελα να αλλάξει από το στυλ των Ελληνίδων σχεδόν πάντα απαντώ με το εξής: να μάθουν να ντύνονται ανάλογα με την περίσταση. Γεγονός που επιβεβαιώνεται κάθε χρονιά με τις μαθητικές παρελάσεις, στις οποίες βλέπουμε τις μαθήτριες να είναι ντυμένες εκτός τόπου και χρόνου. Όπως παρατήρησε εύστοχα μία φίλη:

η ελληνίδα πάντα όταν την κοιτάζουν έστω και επικριτικά νομίζει πως τη θαυμάζουν ..κρίμα…

Και αυτό είναι πράγματι γεγονός, γιατί αμέσως ξεκινάμε μία ανάλυση του τύπου: με κοιτούν και

με κρίνουν γιατί με φθονούν, χωρίς να μπαίνει καμία γυναίκα στη διαδικασία να σκεφτεί πως η περιβολή της απλά ήταν κάκιστη για την περίσταση. Χωρίς καμία διάθεση σεμνοτυφίας, απεναντίας, στα ωραία σώματα λατρεύω και τα μίνι και τις σέξι εμφανίσεις, κάτι αντίστοιχο θα πω και για τους γάμους, για τις κηδείες, για τα επαγγελματικά ραντεβού, τον καφέ, το πρωί στη δουλειά ή το βράδυ σε ένα club, πάντα μα πάντα έχουμε χρέος να εξετάζουμε σοβαρά την περίσταση και κατόπιν να αποφασίζουμε για το ντύσιμό μας.

Εξάλλου νομίζω πως είναι βαρετό ως αναμενόμενο να κρατούμε μία ενιαία στάση απέναντι στην ενδυμασία μας. Πόσο θαυμάζω τις γυναίκες εκείνες που καταφέρνουν να λειτουργούν σαν τον χαμαιλέοντα. Να αλλάζουν διαρκώς, παρατηρώντας όμως προσεκτικά τον χώρο, την περίσταση και τον χρόνο και σε δεύτερο επίπεδο να επιλέγουν τα ρούχα τους. Αυτό τις κάνει μοναδικές, ασυναγώνιστες.

Έτσι, όσο βαρετό είναι να βλέπουμε μία γυναίκα συνέχεια casual ντυμένη άλλο τόσο βαρετό είναι να τη βλέπουμε συνέχεια sexy, τόσο αναμενόμενη, που την καθιστά βαρετή. Και σας το ορκίζομαι… καμία δε θέλει να δείχνει βαρετή ή αδιάφορη. Γιατί, όσο sexy και να ντυθεί κάποια, ακόμα και στην παρέλαση, ο θαυμασμός που θα προκαλέσει, θα είναι τόσο μα τόσο παροδικός και επιφανειακός, που γρήγορα θα ξεχαστεί.

Τίποτα αναμενόμενο δε μένει ανεξίτηλο στη μνήμη!