Το καλοκαίρι μέσα μας

Το καλοκαίρι μου, τα καλοκαίρια μας είναι εικόνες που ο καθένας έχει αποτυπώσει στο μυαλό του, μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Είναι μυρωδιές, γεύσεις, εμπειρίες, αισθήματα και χτυποκάρδια, είναι ταξίδια, τόποι, εκκλησιές, παραλίες και ηλιοβασιλέματα, είναι αγκαλιές και πυροφάνι, είναι το καρπούζι που λερώνει την μπλούζα, το παγωτό μπανάνα με σοκολάτα. Είναι το καλοκαίρι

Πόσο περίεργο. Ενώ ο χρόνος έχει δώδεκα μήνες, τελικά πως γίνεται και εντυπώνεται στην καρδιά και στο μυαλό μας το καλοκαίρι και η αίσθηση αλμύρας στο στόμα που αφήνει.
Το ελληνικό καλοκαίρι είναι φρουτοχυμοί με πολλά παγάκια, κρύο τσάι και ανεμελιά. Είναι πεπόνι, ροδάκινα και σταφύλια.
Είναι τα γεμιστά της μαμάς με φρέσκο τυρί φέτα.
Είναι οι βουτιές από ψηλούς βράχους και οι φωνές των μαμάδων στην παραλία.

Το καλοκαίρι μας είναι τζιν με τόνικ, πάρτι στην παραλία και γλέντια μέχρι το πρωί. Είναι οι φωτιές το βράδυ και ο κύκλος των φίλων που με την κιθάρα τραγουδούν ένα τραγούδι, ξεχασμένο μέσα στο χρόνο. Είναι οι τουρίστριες που κοκκινίζουν από τον ήλιο και η χωριάτικη σαλάτα στο τραπέζι. Τα λευκά μαγιό που βγάζουμε από τη βαλίτσα μας, μόλις μαυρίσουμε δυνατά και τα καπέλα.

Είναι καφτάνια και παρεό. Κοσμήματα ασύμμετρα φορεμένα, ψάθινες τσάντες και αρωματικά αντηλιακά. Τα τζιτζίκια που τιτιβίζουν, ο ήλιος που καίει αλλά δε σε μέλλει, είναι η αλμύρα που γιατρεύει κάθε πληγή στο σώμα σου. Είναι το μαυρισμένο δέρμα που το νιώθεις πιο όμορφο, το κλεφτό φιλί, το φεγγάρι που λάμπει το δεκαπενταύγουστο. Τα γαϊδουράκια της Σαντορίνης, τα μικρά εκκλησάκια πάνω σε βράχους, η κατάνυξη που δημιουργεί η άγρια ομορφιά της Αμοργού, το κουκλίστικο τοπίο του Καστελόριζου.

Το καλοκαίρι μου, τα καλοκαίρια μας, τα καλοκαίρια που θα έρθουν, το καλοκαίρι μέσα μας…