Όταν ο ήλιος ήρθε…

Και περπατάμε με τις ώρες στη θάλασσα, δεν χορταίνουμε τα σοκάκια στα ολόλευκα νησιά μας. Και μυρίζει αρμύρα το κορμί και αυτή η μυρωδιά δεν θέλουμε να φύγει με τίποτα. Και τα μαλλιά μας, στεγνώνουν φυσικά και είναι όμορφα. Και τα βράδια πάμε σε θερινά σινεμά και μυρίζει το φιδάκι για τα κουνούπια αυτή η γνώριμη μυρωδιά των παιδικών μας χρόνων. Και λαχταράμε να φάμε καρπούζι, με ένα παγωτό στο χέρι καθόμαστε σε ένα παγκάκι, ακούγοντας τη μουσική από το γειτονικό μπαρ. Και δεν ψάχνουμε αφορμές για να βγούμε από το σπίτι, αφορμή

αποτελεί το ίδιο το καλοκαίρι. Βάζοντας το μακρύ φόρεμά μας και τα σανδάλια μας νιώθουμε σαν μικρές θεές.

Και ο ήλιος είναι εδώ για να φωτίσει και να ζεστάνει τις καρδιές μας. Για το παιδί με τα μπρατσάκια που τρέχει προς τη θάλασσα. Για το αντηλιακό στο σώμα. Για τα γεμιστά της μαμάς με φέτα που είναι ανεπανάληπτα. Ο ήλιος ήρθε για όλους εμάς, για τις συναυλίες κάτω από το φεγγάρι, τα ηλιοβασιλέματα και τους έρωτες. Ο ήλιος ήρθε όπως κάθε καλοκαίρι και το χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο μας. Ο ήλιος της καρδιάς μας, της χώρας μας του δικού μας καλοκαιριού. Ο ήλιος των αναμνήσεων μας.