Big 3… and a half

Αρθρογραφεί ο αναγνώστης του Tennis24, Νικηφόρος Γιακουμέλος στη στήλη “Η άποψή μου”

Διαβάζοντας κανείς τα πολλαπλά ερωτήματα στα οποία καλείται να απαντήσει αυτή η στήλη, διαπιστώνει πως, αν και εν μέρει ετερόκλητα, όλα συγκλίνουν στην εύρεση της λύσης ενός πολύ συγκεκριμένου ερωτήματος: «Ποιο είναι το μέλλον του τένις;».

Μετά από μία μεγάλη διοργάνωση που ουσιαστικά σήμανε το κλείσιμο της πιο περιπετειώδους χρονιάς στην ιστορία, η απάντηση αυτού του ερωτήματος φαντάζει δύσκολη αλλά συγχρόνως και τόσο αναγκαία. Έχοντας λοιπόν το feedback από την μεγάλη διοργάνωση που προηγήθηκε,

θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε το μέλλον του τένις, τουλάχιστον του ανδρικού, σε ένα όνομα (και ποιος να το φανταζόταν ότι θα ήταν ελληνικό): Στέφανος Τσιτσιπάς.

Η συμμετοχή του στο Παρίσι εδραίωσε για τα καλά, κατά την άποψή μου, τη θέση του ανάμεσα στους αστέρες της εποχής μας. Ναι μεν ήταν η δεύτερη φορά που έφτασε σε έναν ημιτελικό γκραν σλαμ, αλλά μην έχοντας προχωρήσει πέρα από τον τέταρτο γύρο στα πέντε γκραν σλαμ που ακολούθησαν την πρώτη του πρόκριση , θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, αφού όσον αφορά το ταλέντο του ακόμη και ο πιο κακοπροαίρετος πιθανότατα δεν έχει κάτι να του προσάψει, ότι δεν αντέχει την ψυχολογική πίεση των μεγάλων τουρνουά.

Αυτή άλλωστε ήταν και η μόνη αδυναμία που ίσως υπήρχε στο παιχνίδι του. Δεν είναι λίγες οι φορές που είχε πέσει θύμα εκπλήξεων κατά το παρελθόν, εξαιτίας του θερμόαιμου του χαρακτήρα του και της αδυναμίας του να παίξει με ηρεμία όταν δεν του έβγαινε μια σειρά από πόντους.

Φυσικά είναι αδύνατο να μην επηρεάζεται από τον ρουν του αγώνα. Δεν μπορεί κανείς να μεταλλαχθεί σε Τζόκοβιτς από τη μία μέρα στην άλλη, ο οποίος μοιάζει τόσο ψύχραιμος που αν ήταν ποδοσφαιριστής δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έπαιζε στην Μπάγερν Μονάχου και στην εθνική Γερμανίας ( θα έπαιζε χρόνια στην Μπάγερν και θα έπαιρνε γερμανική υπηκοότητα, κάπως έτσι το φαντάστηκα…). Στο χέρι του όμως είναι να μοιάσει σε έναν αθλητή όπως είναι ο Ναδάλ, ο οποίος ανέκαθεν μετέτρεπε αυτή την αντίδραση σε αμιγώς τενιστικό πάθος και έμπαινε στο λεγόμενο “beast mode”, που μας έχει χαρίσει τεράστιες ανατροπές, με πιο πρόσφατο και πιο τρανταχτό παράδειγμα τον αγώνα στους περσινούς τελικούς με τον Μεντβέντεφ.

Και για να είμαστε ειλικρινείς δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Τσιτσιπάς δεν έχει κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Το έδειξε από τον πρώτο κιόλας γύρο του Ρολάν Γκαρός, που ως εκ θαύματος βρήκε τα πατήματά του και πήρε έναν αγώνα που έμοιαζε χαμένος. Θα πει κανείς πως για να διατυπώσουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα επ’ αυτού θα έπρεπε να το έχει κάνει απέναντι σε έναν δυνατότερο αντίπαλο, όμως ακόμα και το γεγονός ότι πήγε σε πέμπτο σετ τον ημιτελικό με τον Τζόκοβιτς – ίσως πιο δύσκολο από το να γυρίσεις το 2-0 οποιουδήποτε άλλου παίκτη πλην του Ναδάλ- δείχνουν έναν πιο ώριμο και συνεσταλμένο Στέφανο. Και αυτό μόνο καλό μπορεί να του κάνει.

Δε θα ξεχάσω ποτέ τον πρώτο αγώνα στον οποίο παρακολούθησα τον συγκεκριμένο τενίστα. Ήταν ο τελικός της Βαρκελώνης το 2018, που ήταν και η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, απέναντι στον άνθρωπο-θρύλο της διοργάνωσης (και προσωπική αδυναμία), Ράφαελ Ναδάλ. Ομολογώ πως δεν έχω δει πιο φοβισμένο άνθρωπο σε αγώνα τένις από τον Τσιτσιπά που είδα εκείνη την ημέρα. Ποιος μπορεί να τον αδικήσει; Ήταν 20 χρονών και έπαιζε απέναντι στον κατά πολλούς GOAT, σε ένα γήπεδο μάλιστα στο οποίο είχε σηκώσει 10 τίτλους και το οποίο έφερε και φέρει το όνομά του. Φυσικά έχασε με συνοπτικές διαδικασίες και ο Ναδάλ πανηγύρισε τον 11o τίτλο του σε μία από τις αγαπημένες του διοργανώσεις.

Το συμπέρασμα στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι αυτό συνέβη πριν περίπου δυόμισι χρόνια, κι όμως ο 22χρονος σήμερα Τσιτσιπάς, παίζοντας με τον Τζόκοβιτς με έκανε να νιώσω ότι έχει περάσει μια δεκαετία από τότε. Τέτοια είναι η αλλαγή στη συμπεριφορά του όσον αφορά την αντιμετώπιση ενός σημαντικού παιχνιδιού. Για αυτό εξάλλου παίρνω το ρίσκο να πω πως αυτός είναι το μέλλον του τένις.

Αναμφίλεκτα, απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι να σταματήσουν και οι τρεις μεγάλοι. Και είναι γεγονός πως κανενός εκ των τριών το παιχνίδι δεν δείχνει να φθίνει τόσο σημαντικά που να περάσει από το μυαλό του η απόσυρση. Ο Τζόκοβιτς έχει μια απολύτως σταθερή πορεία. Ο Ναδάλ διαψεύδει όλους όσοι έλεγαν στα 22 και στα 23 του ότι με τον τρόπο παιχνιδιού του καταπονεί τόσο τα γόνατά του που μετά τα 30 δε θα μπορεί να παίξει. Και όχι μόνο μπορεί να παίξει, αλλά είναι τόσο επιτυχημένη η προσαρμογή του στην ηλικία του που είναι με διαφορά ο καλύτερος τενίστας όλων των εποχών μετά τα 30. Και τέλος ο Φέντερερ, αν και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε τι κατάσταση θα επιστρέψει, έχει ήδη αποδείξει ότι η σχέση του με το χρόνο προσιδιάζει στη σχέση που έχει με αυτόν το καλό κρασί.

Είναι όμως αδύνατο να μη σταματήσουν κάποια στιγμή, έστω για προσωπικούς λόγους. Επί παραδείγματι ο Ναδάλ έχει δηλώσει πως θέλει να γίνει πατέρας μόνο μετά το τέλος της καριέρας του, ώστε να αφοσιωθεί πλήρως στα παιδιά του.

Και τότε κάποιος πρέπει να μπει στα παπούτσια τους. Τότε θα έρθει η σειρά του Τσιτσιπά να γίνει το αδιαφιλονίκητο νούμερο 1, ο οποίος, αν βγάλουμε από την εξίσωση τους Βig 3, είναι σύμφωνα με την παγκόσμια κατάταξη ο δεύτερος καλύτερος τενίστας στον κόσμο. Και με δεδομένο ότι τουλάχιστον ο Ναδάλ και ο Τζόκοβιτς δείχνουν να είναι σε θέση να διεκδικήσουν το λιγότερο μια ποιοτική τριετία ακόμα, η κατάσταση δυσκολεύει πολύ για τον Τιμ, αφού η μία και μοναδική περίπτωση που κάποιος πάτησε την κορυφή του κόσμου για πρώτη φορά μετά τα 30 ήταν ο Τζον Νιούκομπ το 1974.

Λαμβάνοντας λοιπόν όλα αυτά ως δεδομένα, μαζί με το νεαρό της ηλικίας του Τσιτσιπά, καθώς και την ταχύτατη εξέλιξη που έχει επιδείξει τα τελευταία δυόμισι χρόνια, το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί είναι ένα και είναι ξεκάθαρο: ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι το απόλυτο φαβορί για να διαδεχθεί τους Big 3, κοντολογίς είναι το μέλλον του ανδρικού τένις.

Επισημαίνουμε πάντα πως όλα αυτά θα συμβούν αν και εφόσον επικρατήσει η λογική και οι Big 3 αποσυρθούν σε μια εύλογη ηλικία. Έως τότε το καλύτερο που μπορεί οποιοσδήποτε άλλος να επιτύχει είναι να γίνουν… τρεισήμισι μεγάλοι…

Νικηφόρος Γιακουμέλος – αναγνώστης

“Η άποψή μου” είναι η νέα θεματική στήλη του Tennis24, ικανοποιώντας έτσι την “ανάγκη” των αγνών φιλάθλων να εκφράσουν την γνώμη τους για οποιοδήποτε θέμα (τενιστικό) τους απασχολεί.

Τα κείμενα τα οποία θα αποστέλλονται ηλεκτρονικά στο [email protected], θα πρέπει να είναι ολοκληρωμένα, με ονοματεπώνυμο, συντακτικά ορθά (τόνους, διαστήματα, παράγραφοι, όχι κεφαλαία) και φυσικά να σέβονται τον αναγνώστη και το ίδιο το άθλημα, σε κόσμιο και τενιστικό πλαίσιο. Aν θέλετε να επισυνάψετε και μια φωτογραφία της αρεσκείας σας, θα πρέπει να έχει διάσταση πάνω από 1000×500 pixels σε jpg μορφή, διαφορετικά θα επιλέξουμε εμείς μια αντιπροσωπευτική για το άρθρο σας.

Οι δημοσιεύσεις, θα αναρτώνται και στη σελίδα του Tennis24 στο Facebook όπου άλλοι followers θα έχουν τη δυνατότητα να σχολιάσουν και να τοποθετηθούν επί του θέματος.

The post Big 3… and a half appeared first on Tennis24.