ΒΑΓΓΕΛΗΣ | Ντεφορμέ ή περιορισμένων δυνατοτήτων ο Απόλλωνας;

Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή οι περισσότεροι γράφαμε για τη μεγάλη επιστροφή του Απόλλωνα στην Α1 και την εξαιρετική πορεία του πορεία στα μεγάλα σαλόνια λίγο πριν φύγει το 2012.

Το 2013 μπήκε καλά, με το συγκρότημα του Νίκου Βετούλα να παίρνει το εισιτήριο για τα πλέι οφ, όπου στάθηκε αξιοπρεπώς κόντρα στον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακός.

Το περασμένο καλοκαίρι το αχαϊκό κοινό ονειρευόταν το βήμα παραπάνω, όμως τελικά

μέχρι στιγμής βλέπουμε ένα... πισωγύρισμα, που αν το δούμε ρεαλιστικά είναι κάθε άλλο παρά αναίτιο.

Ο περσινός Απόλλωνας είχε σαν σημείο αναφοράς τον καταπληκτικό Έρικ ΜακΚόλουμ, που φέτος "βγάζει μάτια" με την φανέλα του Πανιωνίου, τόσο στην Α1, όσο και στο Eurocup.

Η περιφέρειά του είχε επίσης τον εξαιρετικά ποιοτικό Κίτον Γκραντ, ενώ στη ρακέτα δέσποζε η φυσιογνωμία του Τέρνερ, που δεν άφηνε... κουνούπι να πλησιάσει το καλάθι, με τον Κλάιμπερ να προσφέρει επίσης δύναμη και αθλητικά προσόντα.

Ωστόσο, η... μαύρη μαγεία δεν υπάρχει φέτος στο κλειστό της Περιβόλας, καθώς οι τέσσερις Αμερικανοί, που έκαναν πέρυσι τη διαφορά αναχώρησαν για... άλλες πολιτείες και οι διάδοχοί δεν έχουν καταφέρει να τους αντικαταστήσουν επάξια. Μάλιστα, κάποιοι εξ' αυτών κυμαίνονται στη μετριότητα.

Ο Πολ Χιλ δείχνει πολύ "λίγος" για να μπούμε στη διαδικασία να τον συγκρίνουμε με τον "πολύ" ΜακΚόλουμ. Ο Τζέρεμι Ουίλσον "ψάχνει" τα πατήματά του μετά τον σοβαρό τραυματισμό που πέρασε, ενώ ο Ντεμάριους Μπολντς είναι χαρισματικός σκόρερ, βοηθάει πολύ στην επίθεση, όμως για να κάνει ουκ ολίγες φορές "κατάχρηση" προσπαθειών, γι' αυτό και τα ποσοστά του είναι χαμηλά.

Μόνο ο Λένι Ντάνιελ θα λέγαμε πως φέρνει εις πέρας την αποστολή του, όντας κυρίαρχος των αιθέρων με 12,6 πόντους (70% στα δίποντα) και 8,1 ριμπάουντ, αν και δεν είναι καλός μπλοκέρ.

Κι εκεί φαίνεται αρκετά πόσο λείπει ο Τέρνερ, καθώς δεν υπάρχει ο αθλητικός παίκτης που θα αλλοιώσει μπάλες, θα κάνει κοψίματα και δεν θα επιτρέψει στους αντίπαλους περιφερειακούς να "τρυπώσουν" στη ρακέτα.

Οι Χοτ και Τρεπάλοβιτς είναι παίκτες με συμπληρωματικό ρόλο και σίγουρα δεν μπορούν να μπουν στο ίδιο... καζάνι με τους υπόλοιπους. Αμφότεροι έχουν χαμηλό ταβάνι, με τον πρώτο να έχει κάποια καλά ξεσπάσματα στην απόδοσή του, αλλά μέχρι εκεί. Ο δεύτερος δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να "βαφτιστεί"... Κρόλο ή Πάντελιτς.

Πέραν από τους φετινούς παίκτες, οι "μελανόλευκοι" ψάχνουν και κάποιους... περσινούς τους, με χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα του Βλάντο Πέτροβιτς. Ο "αιώνιος έφηβος" των Αχαιών δείχνει φέτος πως χρειάζεται ενέσεις... κολλαγόνου.

Δεν έχει την ίδια φρεσκάδα και "φλόγα" που μας έχει συνηθίσει. Σε κάθε ματς αγωνίζεται κατά μέσο όρο 24 λεπτά και σκοράρει μόλις 6,5 πόντους με 26% στα τρίποντα και το βασικότερο πέραν των αριθμών είναι πως δεν πείθει.

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως αποκλείεται να ανεβάσει στροφές στη συνέχεια του πρωταθλήματος της Α1. Εξάλλου, η ποιότητά του είναι τέτοια, που του το... επιτρέπει. Απλά τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτός ο σπουδαίος παίκτης δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση και είμαστε υποχρεωμένοι να το επισημάνουμε.

Έλλειψη φρεσκάδας παρατηρούμε και στη "σημαία" των "μελανόλευκων", Νίκο Αργυρόπουλο, ο οποίος έχει χαμηλά ποσοστά, όμως δίνει πολλές μάχες και προσπαθεί για το καλύτερο. Το ίδιο ισχύει και για τον Γιάννη Λιανό.

Το πρόβλημα έγκειται στη μη επίτευξη καλής χημείας, όχι τόσο λόγω της έλλειψης ικανοτήτων από το τεχνικό τιμ, που μοχθεί όλα αυτά τα χρόνια για το καλύτερο δυνατό, όσο εξαιτίας των περιορισμένων δυνατοτήτων ή του ντεφορματίσματος κάποιων παικτών-κλειδιά, που δεν μπορούν να εκπληρώσουν το ρόλο τους.

Δεν θα πρέπει να αγνοούμε πως το μπάτζετ είναι αρκετά χαμηλό. Πολύ χαμηλό θα λέγαμε για μια ομάδα που θέλει να μπει στα πλέι οφ. Όμως, η φανέλα είναι "βαριά" και ο κόσμος του Απόλλωνα εξαιρετικά απαιτητικός. Γι' αυτό και έχοντας επισκεφτεί δις φέτος το κλειστό της Περιβόλας, δεν βλέπουμε την ίδια "φλόγα" στην κερκίδα.

Το συγκεκριμένο κοινό είναι ένα από τα πλέον μπασκετικά της Ελλάδας. Όταν βλέπει κάτι καλό το στηρίζει. Μην ξεχνάμε πως υπήρχαν παιχνίδια στη Β' Εθνική με 2.000 άτομα στην κερκίδα.

Φέτος, η προσέλευση δεν είναι μικρή, αλλά σε καμία περίπτωση ανάλογη με αυτή του παρελθόντος. Όχι πως αυτό δεν ανατρέπεται, αρκεί οι Αχαιοί να δουν να γυρίζει ο... διακόπτης στο αγωνιστικό κομμάτι.

Η μέχρι στιγμής πορεία του Απόλλωνα δεν είναι αποτυχημένη, αλλά ούτε και επιτυχημένη. Η ομάδα της Πάτρας εκπέμπει μετριότητα. Μπορεί να έχει νικήσει στα λεγόμενα "σημαδεμένα" παιχνίδια στην Περιβόλα, απ' όπου έχει περάσει μόνο ο Άρης, όμως εκτός έδρας αγνοεί την έννοια του ροζ φύλλου και πολλές φορές παραδίνεται άνευ όρων.

Αυτό συνέβη στο υποτιθέμενο ντέρμπι με την ΑΕΝΚ, το οποίο η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου μετέτρεψε σε παράσταση για έναν ρόλο. Ο Απόλλωνας δεν μπήκε ποτέ στο πνεύμα του σπουδαίου αγώνα και επέτρεψε στους αντιπάλους του να τον εκθέσουν. Εξάλλου, η αφοπλιστική ειλικρίνεια του "παντελονάτου", Νίκου Βετούλα, μιλάει από μόνη της...

"Έπρεπε να χάσουμε με 40 πόντους", είπε μεταξύ άλλων ο νεαρός τεχνικός, που ξεκαθάρισε πως το τελικό +18... αδικεί την ΑΕΝΚ. Βέβαια, δεν παρέλειψε να καλύψει τους παίκτες του, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της τραγικής εμφάνισης, κι αυτό σίγουρα είναι στα συν του.

Όμως, τόσο ο ίδιος, όσο και οι αθλητές του γνωρίζουν πως τα περιθώρια έχουν αρχίσει και στενεύουν επικίνδυνα. Η ανάκαμψη με την έλευση του νέου έτους αποκτά πλέον επιτακτικό χαρακτήρα.

Έτσι, το δύσκολο παιχνίδι με τον Πανιώνιο στην Πάτρα είναι "τελικός". Πέρυσι (16/12 2012), ο Ιστορικός είχε επικρατήσει στη δεύτερη παράταση με τους Παππά, Γιάνκοβιτς και Μπατή να "οργιάζουν", επισκιάζοντας τους φοβερούς Πέτροβιτς, Γκραντ και ΜακΚόλουμ.

Να δούμε αν στις 4 Ιανουαρίου του 2014 οι Αχαιοί θα καταφέρουν να... στεναχωρήσουν τον πρώην ηγέτη τους, δίνοντας το εφαλτήριο για τη μεγάλη τους αντεπίθεση.