ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ | Πουθενά στον κόσμο, σαν την Ελλάδα...

Πολλοί φεύγουν, όλοι όμως εδώ γυρίζουν τελικά. Στην Ελλάδα, στο ελληνικό μπάσκετ. Κι αν δεν γυρίσουν, είναι γιατί δεν έτυχε, όχι γιατί δεν ήθελαν.

Ολα όσα έχει πει ο Μάικ Μπατίστ τις τελευταίες ημέρες, αποδεικνύουν ότι κανείς δεν φεύγει από την Ελλάδα λόγω των επεισοδίων ή της έντασης στα γήπεδα. Αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται διότι κανείς δεν θα γύριζε αν είχε ενοχληθεί τόσο πολύ με όσα συμβαίνουν στα γήπεδα

της χώρας μας. Οχι ότι είναι καλές οι ασχήμιες και τα παιχνίδια που δεν τελειώνουν ή κρατούν τρεις ώρες λόγω ρίψης αντικειμένων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οδηγούν στην έξοδο.

Ο Μαυροκεφαλίδης επέστρεψε μετά από δύο χρόνια στη Ρωσία, ο Φώτσης μετά από δύο χρόνια στην Ιταλία, ο Πρίντεζης γύρισε από την Ισπανία και ανανέωσε πέρυσι το συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Οι δύο κορυφαίοι, ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης, έμειναν εδώ για να ηγηθούν των αιωνίων, ο Παπαμακάριος δεν είναι πλέον κάτοικος Ισπανίας αλλά Ελευσίνας και ούτως καθ' εξής. Και βέβαια ήρθε ο Μάικ Μπατίστ να επαναλάβει κάτι που έχουμε διαβάσει από πολλούς μπασκετμπολίστες: "Ο Ολυμπιακός μού έλειψε πολύ. Αυτά τα ντέρμπι είναι μοναδικά. Τέτοιοι αγώνες δεν γίνονται πουθενά. Είναι το κορυφαίο ντέρμπι του κόσμου. Αυτή η ατμόσφαιρα και η τρέλα σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο".

Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε, ακόμα κι αν δεν βρισκόμαστε στις πιο μεγάλες στιγμές του ελληνικού πρωταθλήματος. Κι ας μην είναι η Α1 το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης όπως το 90'. Κι ας μην υπάρχουν τα προ πεντατίας χρήματα.

Διότι από κάθε άποψη η Ελλάδα είναι χώρα του μπάσκετ, ο κόσμος καταλαβαίνει το άθλημα και ειδικά οι μάχες αιωνίων ξεχωρίζουν. Το ακόμα πιο σημαντικό, είναι ότι σε καιρό κρίσης, οι Ελληνες παίκτες πρωταγωνιστούν στο μεταγραφικό παζάρι και επιτυγχάνεται ο μεγάλος στόχος. Πλέον μπορεί να γίνει και η ανάδειξη ταλέντων, η παραγωγή παικτών. Κάτι που αν το εκμεταλλευτούν όλες οι ομάδες, θα ανεβάσουν και το επίπεδό τους, αλλά και δεν θα χρειάζεται να ξοδεύουν πολλά χρήματα.

Για παράδειγμα ο Πανιώνιος και ο Αρης κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, με την προσθήκη Ελλήνων παικτών. Το ίδιο κάνει και ο ΠΑΟΚ. Συνάμα βλέπουμε τις νοικοκυρεμένες ομάδες στην Α1 να γίνονται κανόνας και όχι η εξαίρεση. Η Ελευσίνα έκανε σωστές κινήσεις πέρυσι, δεν δημιούργησε χρέη και φέτος δυναμώνει, με αποκορύφωμα την απόκτηση του Παπαμακάριου. Η Κηφισιά, ένας υγιές σωματείο από κάθε άποψη, ανέβηκε από την Α2 και δημιουργεί ανταγωνιστικό ρόστερ. Στο Ρέθυμνο (κυρίως), την Πάτρα, τη Δράμα και τη Ρόδο την ξέρουν χρόνια τη συνταγή κι έτσι η περιφέρεια παραμένει ισχυρή, ο Ικαρος μετακόμισε στη Χαλκίδα και μπορεί να αποκτήσει την απαιτούμενη δυναμική.

Συνεπώς το ερωτηματικό είναι ο Ηλυσιακός με τις οικονομικές δυσκολίες, παρ' όλα αυτά το παλεύει για να είναι ανταγωνιστικός, αλλά και τα Τρίκαλα. Το μπάσκετ χρειάζεται τη Θεσσαλία, χρειάζεται τα Τρίκαλα, που επί του παρόντος πληρώνουν αμαρτίες του παρελθόντος. Ισως χρειαστούν λίγο χρόνο μέχρι να λύσουν τα εσωτερικά προβλήματα που προέρχονται από υποσχέσεις (όχι μόνο οικονομικές, αλλά κυρίως αγωνιστικές) που έδωσε το προηγούμενο διοικητικό καθεστός, όμως είναι ξεκάθαρο ότι η νέα τάξη πραγμάτων με επικεφαλής των κ. Σιαφαρίκα θα βρει τον τρόπο να διορθώσουν την κατάσταση.

ΥΓ: Η αγάπη του Ελληνα για το μπάσκετ φαίνεται και από πολλά άλλα. Από το ενδιαφέρον που δείχνει για την Εθνική, από τις συζητήσεις για το Ευρωμπάσκετ, τις παρουσίες και τις απουσίες παικτών. Από το ενδιαφέρον που υπάρχει για την Α2, τη Β' Εθνική, την Α1 γυναικών, όλα τα πρωταθλήματα. Παρά τα οικονομικά προβλήματα, το μπάσκετ επιβιώνει γιατί είναι βαθιά ριζωμένο στην καρδιά του Ελληνα. Δεν είναι θέμα χρημάτων, είναι καθαρά θέμα αγάπης.