ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ | Ελλάδα, σημαίνει basket balls...

Οι στιγμές ανήκουν στον Ολυμπιακό... Στο πρωταθλητή Ευρώπης. Στην ΟΜΑΔΑ με όλη την έννοια της λέξης. Ομως πέρα από οπαδικές προτιμήσεις, δεν είναι μόνο οι οπαδοί των ερυθρολεύκων που χαίρονται για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα. Ολο το μπάσκετ δικαιούται να πανηγυρίζει και να χαίρεται. Γιατί κρατάει τη σημαία του ψηλά και κάνει την Ελλάδα μας να ακούγεται στα πέρατα της γης...

Με

τη σημαία μας ψηλά, λοιπόν. Ο Ολυμπιακός, ο ελληνικός Ολυμπιακός από κάθε άποψη, είναι πρώτος στην Ευρώπη. Η Ελλάδα έφτασε τις 9 Ευρωλίγκες. Ναι, 9 Ευρωλίγκες. Στους τελικούς της Α1 θα ανταμώσουν οι κορυφαίοι. Ο πρωταθλητής Ευρώπης του 2012 και του 2013 Ολυμπιακός με τον πρωταθλητή του 2009 και του 2011 Παναθηναϊκό. Μόνο το 2010 μας ξέφυγε κι ας υπήρχε κι εκεί ελληνική συμμετοχή στον τελικό. Στους τελικούς της Α1, θα αναμετρηθούν 9 Ευρωλίγκες.

Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι ο τίτλος ήρθε με Ελληνες πρωταγωνιστές. Ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων, του προπονητή Γιώργου Μπαρτζώκα, του MVP της Ευρωλίγκα και του φάιναλ φορ Βασίλη Σπανούλη. Του Σλούκα και του Κατσίβελη που γύρισαν το ματς με την άμυνά τους στο δεύτερο δεκάλεπτο, του Πρίντεζη και του Παπανικολάου. Του Μάντζαρη και του Μαυροειδή που ήταν τραυματίες. Και μαζί τους, ξένοι που παίζουν και μάχονται σαν Ελληνες. Του Χάινς, του Λο, του Αντιτς, του Σερμαντίνι...

Ηταν ένας θρίαμβος του Ολυμπιακού, της ίδιας της Ελλάδας. Της Ελλάδας που δεν έχει πλέον πολλά λεφτά, αλλά βρίσκει τον τρόπο. Τα πολλά χρήματα είναι στη Ρωσία, στην Τουρκία, ακόμα και στην Ισπανία. Ε, από τότε που χάθηκαν τα λεφτά, βρήκε ο Ολυμπιακός το δρόμο του. Οσα χρήματα χάλασαν οι Αγγελόπουλοι τη σεζόν 2010-11, τα ξόδεψαν σε δύο σεζόν μαζί. Και πήραν δύο Ευρωλίγκες. Ας μην πάμε πιο πίσω για να δούμε τα μπάτζετ. Κακό θα κάνει η σύγκριση. Είναι ώρα για πανηγυρισμούς.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Η ουσία είναι ότι το μπάσκετ εξακολουθεί να μας κάνει υπερήφανους. Για τρεις δεκαετίες όλοι στο εξωτερικό γνωρίζουν ότι Ελλάδα σημαίνει μπάσκετ. Μπάσκετ σημαίνει Ελλάδα. Γι αυτό και μας σέβονται και μας εκτιμούν. Ο Σπανούλης είναι κάτι σαν θεός στην Ισπανία. Το ίδιο και ο Διαμαντίδης. Οι περισσότεροι Ελληνες παίκτες. Πλέον και οι προπονητές. Για τον κόσμο δεν το συζητάμε. "Μακάρι να δημιουργούσαν και οι δικοί μας τέτοια ατμόσφαιρα", έλεγαν Μαδριλένοι και Καταλανοί. Ε, όταν φτιάξουμε και την την συμπεριφορά των οπαδών στα ελληνικά γήπεδα, τίποτα δεν θα μας λείπει. Τίποτα. Κι ας μην υπάρχουν πολλά λεφτά. Υπάρχει η γνώση, η παράδοση, η ψυχή.