ΑΡΤΕΛΑΡΗΣ | Ολυμπιακός και Λιάπης επανέφεραν τη χαμένη αίγλη στην Ελλάδα και την Α1 (σειρά έχει ο ΠΑΟ…)

Ο Michel Liapis, κατά κόσμον Μιχάλης Λιάπης, πρώην υπουργός και βουλευτής αλλά εις τους αιώνας των αιώνων εξάδελφος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, μπορεί να μην είναι φίλαθλος της «ερυθρόλευκης» ομάδας, εν τούτοις, έχει έντονη σχέση με τον Ολυμπιακό… Τον μπασκετικό…

Δεν κάνουμε καμία πλάκα τώρα, σοβαρά ομιλούμε. Ο Λιάπης διαθέτει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, η οποία ηττήθηκε χθες Κυριακή από τον ΚΑΟΔ και σείστηκε το μπασκετικό σύμπαν. Κατ’ αρχήν,

πόσες πιθανότητες είχε μέχρι πρότινος ένας, έστω πρώην, υπουργός μιας πρόσφατης κυβερνήσεως να πιαστεί επ’ αυτοφώρω να οδηγεί ένα γκλαμουράτο αυτοκίνητο χωρίς άδεια, δίπλωμα και πλαστές πινακίδες; Όσες ακριβώς πιθανότητες είχε ο Ολυμπιακός να ηττηθεί από τον ΚΑΟΔ…

Για σκεφτείτε το λιγάκι… Ποιος είναι ο τελευταίος υπουργός μιας κυβέρνησης που πιάστηκε στα πράσα να οδηγεί με παράνομο τρόπο; Μόνο ο Κίμωνας Κουλούρης, που κι αυτός αν δεν αγνοούσε επιδεικτικά, σχεδόν αλαζονικά, το όργανο της τάξης, δεν θα …άνοιγε ρουθούνι. Ουδείς άλλος… Έτσι κι ο Ολυμπιακός. Ταξίδεψε στη Δράμα …με βαρύ ψυχολογικό φορτίο μετά την ήττα που γνώρισε στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό και τον αποκλεισμό από τον τελικό του κυπέλλου και δίχως τα βασικά της …αμορτισέρ, τον Σπανούλη και τον Πέτγουεϊ. Που ν’ αντέξει τέτοιο βάρος σε μια τόσο δύσκολη διαδρομή; Κλάταρε… Λίγες πιθανότητες αλλά συνέβη στον Ολυμπιακό.

Και συνεχίζουμε για να καταλάβετε τι εννοούμε. Ο Μιχάλης Λιάπης ναι μεν, αναχώρησε για την Μαλαισία ώστε να εκτονωθεί ψυχολογικά υποβοηθούμενος από τη σύντροφό του, αλλά είδατε την κατάστασή του μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα. Κατήφεια, δυσαρέσκεια ένιωσε από την πίεση των δημοσιογράφων στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». «Δεν με αφήσατε να ηρεμήσω» τους είπε και χώθηκε άρον – άρον στο διθέσιο αυτοκίνητο, που τον περίμενε έξω από το αεροδρόμιο. Παρομοίως και ο Ολυμπιακός. Η πίεση και η στεναχώρια από τον αποκλεισμό στο κύπελλο ήταν μεγάλες. Που να εκτονωθούν ψυχολογικά οι «ερυθρόλευκοι»; Με το που επέστρεψαν στο ελληνικό πρωτάθλημα θυμήθηκαν την ήττα από τον Παναθηναϊκό κι ας έγινε το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ… Τέτοιας δυναμικότητας ομάδα δεν είναι δυνατό να μην πιέζεται ψυχολογικά.

Και φθάνουμε σ’ ένα ακόμα κοινό στοιχείο. Το πολιτικό σύστημα εκμεταλλεύτηκε επικοινωνιακά τη σύλληψη του Μιχάλη Λιάπη, επιβεβαιώνοντας τη δημώδη έκφραση που χρησιμοποιείται πάμπολλα χρόνια «αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πας»… Μήνυμα έστειλε ότι εξαιρέσεις δεν γίνονται ούτε καν στους σεβάσμιους παπάδες. Πολλώ δε μάλλον σε πρώην υπουργούς και πολιτικούς. Άρα, μπορεί τα δάχτυλα των χεριών να μην είναι όλα ίδια, όμως, ο νόμος είναι για όλους ο ίδιος.

Με τον ίδιο τρόπο άρχισε δειλά – δειλά να εκμεταλλεύεται από χθες το βράδυ ο ΕΣΑΚΕ την ήττα του Ολυμπιακού. «Το πρωτάθλημα είναι άκρως ανταγωνιστικό και το επιβεβαιώνει η ήττα του Ολυμπιακού από τον ΚΑΟΔ» είναι τα πρώτα σκόρπια λόγια που διαχέονται στην ατμόσφαιρα της Α1, προκειμένου οι παράγοντές του να δώσουν στο πρωτάθλημα τη χαμένη αίγλη και αξιοπιστία. Και καλά κάνουν, διότι αυτή είναι η δουλειά τους. Γι’ αυτό πληρώνονται. Σκεφτείτε να περιμένετε επισκέψεις στο σπίτι και μόλις δέκα λεπτά νωρίτερα να διαπιστώνετε ότι υπάρχουν βρωμιές. Γρήγορα θα τις βάζατε κάτω από το χαλάκι ώστε να μην τις δουν οι επισκέπτες και την επόμενη μέρα θα κάνατε γενική καθαριότητα. Μόνο που αν ο ΕΣΑΚΕ έκανε γενική καθαριότητα, τότε έπρεπε να αδειάσει όλο το σπίτι και να ξεκινήσει από την αρχή…

Όπως το πολιτικό σύστημα, λοιπόν, που εκμεταλλεύτηκε επικοινωνιακά τη σύλληψη του Μιχάλη Λιάπη, έτσι και ο ΕΣΑΚΕ άρχισε δειλά – δειλά μέσω των εκπροσώπων της να μιλάει για ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Περιμέναμε, δηλαδή, μισό πρωτάθλημα για να δούμε τον Ολυμπιακό να χάνει από μια μικρομεσαία ομάδα και ίσως, περιμένουμε άλλο τόσο για να δούμε να ηττάται και ο Παναθηναϊκός. Και αυτές οι ήττες φέρνουν την άνοιξη για το ελληνικό μπάσκετ, διότι αποδεικνύεται πόσο ανταγωνιστικό. Αν ηττηθούν οι «αιώνιοι» από έναν ΚΑΟΔ κι έναν Ηλυσιακό, αν χάσουν ένα ή και δύο ματς από τον Κολοσσό και τον Ίκαρο Χαλκίδας, αποδεικνύεται περίτρανα ότι πρωτάθλημα είναι μιας ταχύτητας; Εξισώνεται με τον τρόπο αυτό ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός των εκατομμυρίων ευρώ και της επαγγελματικής νοοτροπίας και οργάνωσης με την πλειοψηφία των συλλόγων, των οποίων ο προϋπολογισμός δεν υπερβαίνει τα 100-150χιλ. ευρώ και η οργάνωση είναι μηδαμινή; Ή μήπως εξισώνεται η δουλειά για έναν προπονητή που βρίσκεται σε μια μικρομεσαία και ο οποίος εκτός των άλλων, επαιτεί καθημερινά γι’ αυτόν και τους παίκτες του και των Πεδουλάκη, Μπαρτζώκα οι οποίοι ασχολούνται αποκλειστικά με την προπόνηση; Αν λάβετε υπόψη και τα στατιστικά, τότε ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα κάνουν ένα «στραβοπάτημα», είτε λόγω υπεροψίας, είτε λόγω κούρασης, είτε λόγω τραυματισμών.

Με την ίδια λογική μπορεί στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές οι οικολόγοι να κερδίσουν το ΠΑΣΟΚ στο πράσινο ντέρμπι και η χρυσή αυγή να γίνει κυβέρνηση στην Ελλάδα. Η μπάλα, όπως άλλωστε και η ψήφος, είναι πόρνη όπως θα έλεγε και ο προπονητής ποδοσφαίρου Ίβιτσα Όσιμ. Το ζητούμενο όμως, είναι άλλο. Αν η νίκη, ας πούμε, των χρυσαυγιτών προσφέρει στην Ελλάδα, τη βοηθά ν’ ανακάμψει κοινωνικά και οικονομικά. Η χρυσή αυγή έφθασε στο 10% και τα ποσοστά της αυξάνονται σταδιακά, επειδή κάποιοι ηδονίζονταν από τις ροχάλες και τις σφαλιάρες του Κασιδιάρη και του Παναγιώταρου σε βουλευτές και πολιτικούς. Είναι μια οπτική γωνία κι αυτή. Όπως και η άκρο – αριστερά, που ακολουθεί παρόμοια τακτική. Εύκολα θα μπορούσαμε να επιλέγαμε στρατόπεδο στα άκρα και να παίζαμε πετροπόλεμο μεταξύ μας. Θεωρείτε, όμως, ότι είναι η ενδεδειγμένη λύση αυτή; Ή μήπως πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά, να δουλέψουμε σκληρά και να αναστρέψουμε τη δύσκολη κατάσταση για τη χώρα; Όχι με λόγια αλλά με πράξεις. Σημασία μεγάλη δεν έχει ποιος ευθύνεται για την κατάντια μας, αλλά με ποιους τρόπους θα βγούμε από το κλειστοφοβικό τούνελ. Με ποιους τρόπους θα ξαναδούμε το φως το αληθινό…

Παρόμοια και στη βιτρίνα του ελληνικού μπάσκετ. Αν νομίζετε ότι η μια ή και οι δύο ήττες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού από μικρομεσαίες ομάδες μπορούν να επαναφέρουν τη χαμένη αίγλη και δυναμική στην Α1, μπορούν να κάνουν το πρωτάθλημα πιο ανταγωνιστικό, είσαστε γελασμένοι. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του Λιάπη. Αν νομίζετε ότι η σύλληψή του έλυσε αίφνης τα προβλήματα της κοινωνίας, είσαστε γελασμένοι. Είναι απλά μια καλή αρχή και τίποτα παραπάνω. Το μπάσκετ, όπως και η κοινωνία χρειάζεται διαρκή δουλειά, με πράξεις και όχι με λόγια. Όλοι εμείς που ασχολούμαστε και αγαπάμε το μπάσκετ αν αφιερώναμε, έστω και λίγες ώρες το μήνα από τη ζωή μας, αφιλοκερδώς, για την προώθηση και την ανάπτυξή του μακριά από μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές, τότε θα το καμαρώνουμε σε λίγα χρόνια. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελλάδα.

Ας κατεβάσουν, επιτέλους, τα φιμέ τζάμια του πολυτελέστατου εξωτερικά τζιπ, που ονομάζεται Α1, οι παράγοντες του ΕΣΑΚΕ κι ας κοιτάξουν κατάματα τα προβλήματα. Ας κάνουν τον κόπο ν’ ανοίξουν την αστραφτερή πόρτα του τζιπ, να κατέβουν και να κοιτάξουν την μηχανή που όχι, μόνο χάνει λάδια και νερά αλλά είναι έτοιμη να χτυπήσει μπιέλα…