Λονδίνο: Σχολείο της Επανάστασης...

Πρώτα, έπεσε νεκρός από αστυνομικά πυρά ένας νε­αρός άνδρας. Η ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας, που διοργανώθηκε...
από τους αγανακτισμένους συμπολί­τες του, εξελίχθηκε κάπως απρόβλεπτα. Εκτεταμένα επει­σόδια, οδομαχίες, καταστροφές, βανδαλισμοί, άνθρωποι με καλυμμένα πρόσωπα, πλιάτσικο...

Η εξέγερση επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις. Οι δυνάμεις καταστολής, υπό την υψηλή πρωθυπουργική εποπτεία, επι­χείρησαν να διαχειριστούν την κρίση χωρίς θετικά αποτελέ­σματα. Η δράση τους έφερε νέα αντίδρασηΝτόμινο. Κι άλ­λες μεγάλες πόλεις, μετά την πρωτεύουσα, βάδισαν στα ίδια εφιαλτικά ίχνη... Πυροβολισμοί. Εκατοντάδες συλλήψεις.

Την ίδια ώρα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, υπακούο­ντας στα κελεύσματα των αρχών, πρόβαλαν την εγκληματι­κή και παραβατική και όχι την εξεγερσιακή, κοινωνική πλευ­ρά των γεγονότων... Άφησαν να σκιαγραφηθεί ένα έθνος λωποδυτών κι όχι ένα έθνος αδικημένων, καταπιεσμένων, ανέργων, στερημένων, νέων φτωχών... Επικαλέστηκαν την ανάγκη του «βολεμένου» της αντίπερα όχθης για ασφάλεια και ευταξία. Σας θυμίζει τίποτα;

Όλα τα παραπάνω αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία του Αυ­γούστου του 2011. Αφορούν, επίσης, τον εαρινό αραβικό κόσμο της ίδιας χρονιάς, αλλά και την προφητική Αθήνα του 2008 ή ακόμη την προοικονομία των παρισινών προαστίων του 2005. Αφορούν, τέλος, με μαθηματική ακρίβεια, και την Ευρώπη του 2010 ή του 2020... (και δεν μιλάμε για τον 20ό, αλλά για τον 21ο αιώνα...).

Οι πάλαι ποτέ χουλιγκάνοι
Στον γαλλικό Τύπο των ημερών γράφτηκε χωρίς υπεκφυ­γές: «Η εξέγερση στην Αγγλία καταδεικνύει τηναποτυχία του ακραίου φιλελευθερισμού κ.λπ.». Διότι, παρά τις κατευ­θυνόμενες υπεραπλουστεύσεις των βρετανικών κέντρων αποφάσεων, ό,τι έχει συμβεί στην Αγγλία φέτος τον Αύγου­στο είναι βαθύταταπολιτικό.

Το γεγονός ότι οι πάλαι ποτέ χουλιγκάνοι του ποδοσφαίρου έχουν μεταλλαχθεί σε χουλιγκάνους των κοινωνικών αδιεξόδων δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αποσπασματι­κό ψυχολογικό φαινόμενο. Αφού πρώτα προσέκρουσαν στα τοιχώματα του εγχώριου πολιτικού τους «υαλοπωλείου» (Συ­ντηρητικοί - Εργατικοί - Συμμαχία), οι ταύροι του Λονδίνου, του Τότεναμ και των λοιπών πόλεων – οι οποίες μας είναι γνώριμες από το Προ-Πο, το Στοίχημα και τις Μεθόδους Αγ­γλικών – κατέληξαν να σπάνε ό,τι βρίσκουν μπροστά τους.

Τα πρώτα δείγματα είχαν δοθεί ήδη, πριν από μερικούς μήνες, όταν οι φοιτητές τα έκαναν λαμπόγυαλο με αφορμή την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια – και όχι μόνο. Είχαν δοθεί, επίσης, όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι και κάποια ισχυρά σωματεία εργαζομένων σε ιδιωτικές εταιρείες κατέ­βαιναν σε άκαμπτεςαπεργίες διαρκείας.

Τα αίτια
Ποιοι παράγοντες, όμως, συντέλεσαν συγκεκριμένα στο να καεί η Γηραιά Αλβιόνα, έναν χρόνο πριν από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου... Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

♦ Τις περασμένες δεκαετίες, οι Βρετανοί είχαν γευτεί με­γάλες απογοητεύσεις στο πλαίσιο του ιδιότυπου δικομματι­σμού τους. Έστελναν τους μεν στο σπίτι τους, δίνοντας