Ερμιονίδα : η περιοχή ανάπαυσης των πραγματικά «rich & famous» Ελλήνων

Οι Σπέτσες, η Ύδρα και η ακτογραμμή της Πελοποννήσου δημιουργούν μια κλειστή «λίμνη», την ελληνική Ριβιέρα, που αποτελεί το playground για περισσότερους κροίσους από εκείνους που επισκέπτονται την αυθεντική.Η έλλειψη απλώς exclusive ξενοδοχείων και prive clubs συντηρεί προς το παρόν την ελληνικότητα της, όπως διαβάσαμε στο περιοδικό ΄Playboy΄.«Greek Riviera» επονομάζει την περιοχή το περιοδικό Tatler και «Southampton of Greece» ο κοσμικογράφος του Vanity Fair. «Πόρτο Φίνο» την ήθελαν οι κάτοικοι της παλιότερα, όταν η ιταλική λουτρόπολη βρισκόταν στο φόρτε της. «Greek Riviera» ονομάζεται και το περιοδικό που κυκλοφορεί στην περιοχή. Η Ερμιονίδα απέχει λίγο από το να γίνει η νέα Κόστα Σμεράλδα, το playground των rich & famous στη βόρεια Σαρδηνία!Τι της λείπει άλλωστε; Η ομορφιά του τοπίου είναι μοναδική, χαρακτηριστικά ελληνική, με πεύκα, ελιές, θάμνους και δαντελωτή ακτογραμμή, που δημιουργεί εκατοντάδες prive παραλιούλες. Οι περιουσίες όσων συμπατριωτών μας την έχουν επιλέξει ως τόπο παραθερισμού αρκούν για να απαλλαγούμε από το ελληνικό χρέος! Απέναντί της βρίσκονται δύο κοσμοπολίτικα νησιά, οι Σπέτσες και ηΎδρα, και κάποια ιδιωτικά - η Σπετσοπούλα των Νιάρχων, η Κορωνίδα των Λιβανών και η «πολυμετοχική» Δοκός. Προς το παρόν, υστερεί μόνο σε απαστράπτοντα πεντάστερα ξενοδοχεία ή σε κλαμπ αντίστοιχης εμβέλειας με το Billionaire Beach του Φλάβιο Μπριατόρε.  Στη δεύτερη δεκαετία του προηγούμενου αιώνα η ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας, και ειδικότερα η Κόστα, που αποτελεί και το «kobe φιλέτο» της, ήταν παρθένα σαν Βρετανίδα πριγκίπισσα πριν από το γάμο της. Την επισκέπτονταν μόνο κάποιες νεανικές παρέες που παραθέριζαν στις κοσμοπολίτικες (ήδη) Σπέτσες και διέσχιζαν με σακολέβες (οι χαρακτηριστικές ιστιοφόρες βάρκες της εποχής) και τη βοήθεια του Αιόλου την απόσταση των δύο μιλίων, για να απολαύσουν τα περιλάλητα «μπεν μιξτ» της Κόστας, τα σκανδαλιστικά -για την εποχή εκείνη- μεικτά μπάνια «αρρένων και θηλέων».Συχνά οι μαθητές της Κοργιαλενείου Σχολής κολυμπούσαν την απόσταση ως άσκηση και ένα κρις κραφτ, σκάφος εξωπραγματικό για την εποχή και τη χώρα, τους ακολουθούσε.Ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος, εκ των ιδρυτών της ομώνυμης βιομηχανίας που έμαθε τα μπισκότα στους Έλληνες, πάντοτε πρωτοπόρος, είχε προμηθευτεί τα δύο μοναδικά κρις κραφτ που έσχιζαν τα νερά της χώρας. Κάνοντας τακτικά το μπρος πίσω «Ντάπια-Κόστα», του κατέβηκε η φαεινή ιδέα να αποκτήσει ένα σπίτι εκεί. Έτσι, λίγο μετά τον πόλεμο, εκτός από τα Πτι-Μπερ, έκανε μόδα στις «καλές» αθηναϊκές οικογένειες και τη συγκεκριμένη περιοχή. Η εικόνα της περιοχής που μεταμορφώνεται αργά μέχρι το 1950 αλλάζει ραγδαία στη συνέχεια. Οι επώνυμες αθηναϊκές οικογένειες αγοράζουν προνομιούχες εκτάσεις και χτίζουν βίλες, πολυτελή ξενοδοχεία (για τα δεδομένα της εποχής) οικοδομούνται, η επικοινωνία με τις Σπέτσες γίνεται με μηχανοκίνητες πλέον βάρκες, η ακτογραμμή γεμίζει μόλους και προβλήτες και οι βοτανολόγοι προσμετρούν στα ενδημικά φυτά της περιοχής το... γκαζόν και τους φοίνικες. Το 1971 σκάει μύτη στην περ