Αφγανιστάν: παιδιά καμικάζι από ανάγκη και όχι από πίστη

Σε κάθε μορφής πόλεμο υπάρχει η συνειδητή πιθανότητα ότι κάθε στρατιώτης θα χρειαστεί να επιτεθεί όσο θα χρειαστεί και να αμυνθεί. Στις επιθέσεις αυτοκτονίας, όμως, τα όρια ανάμεσα στην επίθεση και την άμυνα μπερδεύονται.Είναι συχνή και εύκολη η παράβλεψη ότι το βέβαιο θύμα κάθε επίθεσης αυτο­κτονίας είναι ο ίδιος ο επιτιθέμενος και ότι, επιπλέον, έχει γίνει θύμα πολύ πριν ολοκληρώσει την επίθεση του.Απεγνωσμένο, τελευταίο όπλο όσων δεν διαθέτουν άλλα, αλλά και γόητρο όσων ελκύονται από την υπόσχεση μεταφυσικών ανταμοιβών, οι επιθέσεις αυτοκτονίας είναι ο μεγαλύτερος φόβος οποιουδήποτε συστήματος ασφαλείας.Σε πρόσφατο άρθρο του ο βρετανικός «Guardian» περιγράφει ιστορίες ατόμων τα οποία δεν οδηγήθηκαν στην απόφαση τους από απλή πί­στη ή απλή ανάγκη.Ο Μοχάμεντ Νουρ, ένα από τα παραδείγματα, στρατολογήθηκε και εκπαιδεύτηκε για να επιτεθεί σε αμερικανική βάση στην περιοχή Ανταρ του Αφγανιστάν. Το ότι αποφάσισε να μην ενεργοποιήσει τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένος θα ήταν το πιο αξιόλογο χαρακτηριστικό της ιστορίας του, αν ο Μοχάμεντ δεν ήταν 14 ετών.Το άρθρο του «Guardian» αναφέρει ότι ο έφηβος αποφάσισε την επίθεση όταν οι Ταλιμπάν τού ζήτησαν να επιλέξει την τιμωρία του για κλοπή που είχε διαπράξει.Μπορούσε να επιλέξει να του κόψουν το χέρι ή να εξιλεωθεί με μια επίθεση αυτοκτονίας, η οποία θα δόξαζε τον ίδιο και την οικογένεια του. Ο Μοχάμεντ επέλεξε τη δεύτερη δυνατότητα, όμως άλλαξε γνώμη έξω από την αμερικανική βάση η οποία αποτελούσε τον στόχο του, όταν σκέφτηκε ότι «η αυτο­κτονία και η δολοφονία είναι αμαρτωλές πράξεις». «Όταν είπα στους συγκρατούμενούς μου σης φυλακές ότι αρνήθηκα να επιτεθώ, κανείς τους δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί» λέει ο Μοχάμεντ. Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών του Αφγανιστάν ερμηνεύει την αδυναμία των συγκρατουμένων του Μοχάμεντ αναφέροντας ότι σε πολλά σημεία του Αφγανιστάν το μίσος εμφυσάται συστηματικώς στα νέα παιδιά. Ο Νέιντερ Νέιντερι, της Ανεξάρτητης Αφγανικής Επιτροπής Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, συμπληρώνει ότι επειδή, όπως πιστεύει, οι Ταλιμπάν δυσκολεύονται να στρατολογήσουν ενήλικες απευθύνονται σε νέους. «Όταν κάποιος ξεμένει από ένα εργαλείο, προχωρεί στο επόμενο» παρατηρεί.Πηγή: Δημοκρατία