Tango: ο χορός της μοναξιάς και του πάθους

από την Κατιάνα ΜατζαρίδουΑφού δεν το κάνει η Μανωλίδου και η καινούργια της αρχισυντάκτρια, πάρτε από μας θεωρητικά μαθήματα χορού και μάθετε την ιστορία του τανγκό.Αυτά έπρεπε να τα διδάσκει η εκπομπή της Μανωλίδου, αφού το λάιβ της Κυριακής περιορίζεται στους ακισμούς της Μακρυπούλια, τα γελάκια της επιτροπής και τις τούμπες των celebrities.Θα αποκτούσε επιμορφωτικό χαρακτήρα, κάτι που η μαέστρος θα έπρεπε να επιθυμεί διακαώς.Και ίσως αν είχε και στοιχεία εκπαιδευτικά το DWTS daily να αποκτούσε πραγματικό ενδιαφέρον και να άξιζε να τo δεις.Ιδού η ιστορία και η θεωρία του τανγκό.Το τάνγκο λοιπόν γεννήθηκε στη νύχτα. Ήταν ένας αντρικός χορός.H βία ήταν τόσο συνηθισμένη όσο το αλκοόλ και η κοκαΐνη. Οι «compadrones» σκληροτράχηλοι κρατώντας μαχαί­ρι, εξουσίαζαν tous «arrabales». Πολλά από τα πρώιμα τάνγκο λένε τη βίαιη ιστορία αυτών των συγκρού­σεων. Τελικά γυναίκες -οι περισσότερες από αυτές πόρνες- πήγαν στα λιμάνια για να ικανοποιήσουν την ανάγκη για αγάπη (ακόμη κι αν ήταν αγοραία) αυτών των αντρών. Κι εκείνες βρήκαν τον δρόμο  τους προς το τάνγκο. Τα δικά τους «kilombos» και «enramadas» (οίκοι aνοχής), όπου ασκούσαν την ανταλλαγή τους περίπου γύρω στην αλλαγή του αι­ώνα έγινε ο xώρος δημιουργίας για το τάνγκο. «Το τάνγκο παρουσιάζε­ται σαν τη μουσική μιας παθιασμέvης αγάπης» λέει ο Αργεντινός φιλόσοφος Ρικάρντο Γκόμεζ. «Δεν είναι. Είναι η μουσική της μοναξιάς και του πόθου». «Κοιτάξτε προσεκτικά τους χορευτές και θα δείτε τη σχέ, ση ανάμεσα στην πόρνη και τον πελάτη της. Ο χορός  είναι περίπλοκος ,ταπόδια μπλέκονται, αλ­λά όλη η κίνηση γίνεται από τη μέση και κάτω», λέει. Αν χορευτεί όπως πρέπει, το πάνω μέρος του σώματος είναι αλύγιστο, το βλέμμα ανάμεσα στους χoρευτές έντονο, αλλά απόμακρο. Είναι η ένταση του πόθου.To αρσενικό ελέγχει με τα μάτια του. Ωστόσο, είναι εκεί­νη που έχει πραγμα­τικά τον έλεγχο.