«Βρομιά» στο Φεστιβάλ Αθηνών

Της Ιωάννας Μπλάτσου♦ «Με λένε Σαντ. Είμαι 30 ετών. Στα αγγλικά το όνομά μου σημαίνει λυπημένος. Δεν είμαι λυπημένος… Ονειρεύομαι συχνά. Ονειρεύομαι το επώνυμό μου». Σε ένα παράπηγμα με φαγωμένους τοίχους κι ελάχιστα αντικείμενα σε μια γερμανική πόλη ενοικεί ένας ιρακινός μετανάστης που προσπαθεί να συγκροτήσει την ταυτότητα και την ύπαρξή του σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον.♦ «Με λένε Σαντ. Είμαι ένα σκατό πατημένο. Βρωμάω. Κι εσείς είστε υποχρεωμένοι να με βλέπετε κάθε μέρα… Τώρα το ξέρω. Ποτέ ...