Όλιβερ: H ευαισθησία μας δεν είναι επικαιρική!

Με την ευκαιρία της αλλαγής στην ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε για πολλούς και σοβαρούς λόγους την υπόθεση του Όλιβερ, του σκύλου που τυραννίστηκε από ανθρώπινα χέρια και όλως παραδόξως δεν βρέθηκαν στοιχεία έως ότου εμφανίστηκε μια αγέλη σκύλων που ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης.

Αυτό επιβεβαιώθηκε και «επιστημονικά» μέσω μιας φωτογραφίας αφού το πτώμα ήδη είχε κάπου καταχωνιαστεί και δεν έγινε τέλος πάντων καμιά εκταφή για να ελεγχθεί εκ

νέου. Δεν γνωρίζω αν η ιατροδικαστική αυτή μέθοδος νεκροψίας μέσω φωτογραφίας θα ίσχυε νομικά για άνθρωπο. Το ερώτημα είναι απλό: αν δεν ισχύει, δηλαδή, δεν γίνεται αποδεκτή, δεν θα έπρεπε να συμβαίνει το ίδιο και για ένα έγκλημα σε βάρος ενός ζώου; Αν όχι, τότε ποιος ο λόγος να γίνεται;

Θυμίζουμε ότι πριν την …φωτογραφική εξέταση, τον Όλιβερ τον είχε εξετάσει μια έμπειρη κτηνίατρος (ασκεί το επάγγελμα επί 30 χρόνια όπως γράφτηκε), η οποία δεν μας άφησε καμιά απορία για το τι είχε συμβεί στον δύστυχο σκυλάκο. Υποθέτω ότι δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να καταλάβουν τι ακριβώς έχει συμβεί στο ζώο. Πάντως, το σκυλί δεν έφερε δαγκώματα. Αντίθετα, έφερε τραύματα στον πρωκτό, πράγμα δύσκολο να γίνει αιτία θανάτου από σκύλο σε σκύλο. Κάπου θα πρέπει όλοι μας να βάλουμε ένα μέτρο στην ξεδιαντροπιά. Να λέμε ως εκεί, φτάνει!

Μετά είχαμε καταγγελίες ότι είναι γνωστός ο δράστης και πρόκειται για «υψηλά ιστάμενο πρόσωπο». Να μια ωραία νεοελληνική έκφραση με παραδοσιακή σημασία! «Υψηλά ιστάμενο πρόσωπο»! Ένα θεμέλιο της παράδοσης, κοινωνικής και πολιτικής. Πρώτα συγκαλύπτει η κοινωνία και κατόπιν έπονται οι αρμόδιες αρχές να τακτοποιήσουν το ζήτημα.

Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα «κοπρόσκυλο»… Έτσι, άρχισε η παραφιλολογία όπου λίγο από την μια, λίγο από την άλλη, μάλλον ο Όλιβερ ήταν ο φταίχτης γιατί γυρνούσε ασύδοτος και προκαλούσε. Είναι μια δημοφιλής εκδοχή υπεράσπισης αυτή…

Τα θέματα σε σχέση με αυτήν την άθλια υπόθεση την οποία θεωρούμε ιδιαίτερα σοβαρή, είναι πολλά. Εμείς εδώ θα σταθούμε σε μια βασική παράμετρο αυτής της υπόθεσης. Την συγκάλυψη. Την συγκάλυψη υπέρ ενός άθλιου δολοφόνου που λέγεται ότι είναι «υψηλά ιστάμενο πρόσωπο», ότι κι αν σημαίνει αυτό. Το μήνυμα που εκπέμπεται από την πολιτεία είναι ότι αυτός ο υψηλά ιστάμενος είναι υπεράνω των νόμων, υπεράνω του νόμου. Αυτό αρκεί και δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε άλλο. Αδιαφορούν για την ηθική, ψυχολογική, ανθρώπινα συναισθηματική επιβάρυνση που υπέστημεν όλοι; Το έγκλημα εναντίον ζώου έχει τη δική του αγριότητα, προσλαμβάνει άλλο ειδικό βάρος και αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να μας διαφεύγει λέγοντας ένα σωρό ανοησίες για την υγιή αντίδραση της κοινωνίας καθώς νιώθει βαθύτερη υπαρξιακή απελπισία από αυτού του είδους την βαρβαρότητα.

Ταυτόχρονα, φέρνει στο φως μιαν αρχαϊκής μορφής λογική συγκάλυψης από τη τοπική κοινωνία. Ωστόσο, αυτό θα ήταν το λιγότερο αν δεν μας δινόταν η εντύπωση ότι οι χειρισμοί των αρμόδιων οργάνων της πολιτείας δεν ήταν καθόλου πειστικοί σε αυτήν την υπόθεση.

Επειδή δεν επιθυμούμε να γίνουμε μια κοινωνία που θα ευαισθητοποιείται σύμφωνα με την επικαιρότητα, όπου η μια μέρα διαγράφει την μνήμη της άλλης, θέλουμε από τη νέα ηγεσία να μας δώσει πειστικές και σοβαρές εξηγήσεις αφού πρώτα ελέγξει εκ νέου την υπόθεση αυτή, όπου η πραγματογνωμοσύνη έγινε από φωτογραφίες ενώ υπάρχει κατηγορηματική έκθεση της κτηνιάτρου που εξέτασε αμέσως το πτώμα του κακοποιημένου Όλιβερ και δεν δυσκολεύτηκε να εξάγει τα συμπεράσματά της – στα οποία μένει ακλόνητη.

Δεν ξέρω τι εννοούσε ο τότε υφυπουργός, κύριος Κατσαφάδος δηλώνοντας ότι πιστεύει ότι θα «καθαρίσει το όνομα της Αράχοβας» την ώρα που οι έρευνες ήταν σε εξέλιξη! Η δήλωσή του μας προκαλεί προβληματισμούς και μάλιστα έντονους. Εκτός πολλών άλλων, το θέμα μας δεν ήταν η Αράχοβα, αλλά η δολοφονία. Η δολοφονία πρέπει να ξεκαθαριστεί και όχι η Αράχοβα. Αν κάτι μπορεί να πει κανείς για την

Αράχοβα είναι η προφανής συγκάλυψη που εδώ που τα λέμε, είναι ευγενές χαρακτηριστικό όλων των κλειστών κοινωνιών. Πράγμα που φυσικά δεν παύει να αποτελεί μιαν απολύτως κατακριτέα νοοτροπία.

Τα ερωτηματικά που θέτουν οι φιλοζωικές οργανώσεις είναι συγκεκριμένα, στοιχειοθετημένα και βασίζονται σε λογικές αιτιάσεις.

Γιατί ας πούμε χρειάστηκε η πραγματογνωμοσύνη από τις φωτογραφίες αφού υπήρχε αυτή της κτηνίατρου που εξέτασε το ζώο; Η θεωρία της αγέλης σκύλων μοιάζει να είναι πράξη καραμπινάτης συγκάλυψης.

Τέλος, θα επαναλάβω ότι η πολιτεία είναι για να υπηρετεί και να επιβάλει το νόμο και όχι για να προστατεύει «υψηλά ιστάμενους» και να υποκύπτει σε παλαιοκομματικές κανονιστικές διευθετήσεις.

Διαβάστε επίσης:

Το… παγωμένο πολιτικό τοπίο

Ποιο μπορεί να είναι σήμερα το περιεχόμενο μιας ουσιαστικής Σοσιαλδημοκρατίας

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια: Αλήθειες, κίνδυνοι και αισιόδοξες σκέψεις