Οι Ευρωπαίοι «ψωνίζουν» Ελλάδα

ΠΟΛΙΤΙΚΗΈντυπη Έκδοση

Τα «ψώνια» των Ευρωπαίων και άλλων μεγάλων «φίλων», «συμμάχων» και... ευεργετών συνεχίζονται σε μια χώρα προς πώληση, την Ελλάδα. Αυτός ήταν άλλωστε εξ αρχής και ο στόχος της συντεταγμένης – μέσω μνημονίων – χρεοκοπίας: Οι φθηνές αγορές...

Πολλές φορές τα Μ Μ Ε έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν μια ψευδή αίσθηση της πραγματικότητας. Στην προσπάθειά τους αυτή, να προσαρμόσουν δηλαδή την πραγματικότητα σε πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες, τα ελληνικά ΜΜΕ

όλο και περισσότερο δυσκολεύονται να πείσουν τον κόσμο ότι αυτό που λένε και δείχνουν είναι η αλήθεια.

Την περασμένη εβδομάδα, για παράδειγμα, είδαμε και ακούσαμε πόσο σπουδαίος φίλος, ευεργέτης και σύμμαχος της Ελλάδας είναι ο πρόεδρος της Γαλλίας που επισκέφθηκε την Αθήνα. Η κάλυψη της επίσκεψης προέβαλε την ισότιμη ελληνογαλλική σχέση και τον κοινό τόπο μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών. Αυτά από τα ελληνικά ΜΜΕ. Την ίδια στιγμή, η κρατική τηλεόραση της Γαλλίας παρουσίαζε την είδηση ως εξής: «La France fait son marché». Μετάφραση: «Η Γαλλία κάνει τα ψώνια της»...

Στο ρεπορτάζ της η γαλλική κρατική τηλεόραση δεν είχε λόγο να ωραιοποιήσει τα πράγματα για την κατάσταση της Ελλάδας. Έλεγαν, λοιπόν, οι Γάλλοι δημοσιογράφοι (όπως τα κατέγραψε ο Νίκος Μπογιόπουλος στον «Ενικό»):

«Στις αποσκευές του Φρ. Ολάντ πέντε μεγάλοι Γάλλοι επιχειρηματίες ήρθαν να σφίξουν το χέρι του Αλ. Τσίπρα και να πάρουν το μερίδιό τους από την ελληνική πίτα. Η χώρα είναι προς πώληση και υπάρχουν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Πωλήθηκε ήδη ένα τμήμα του λιμένα του Πειραιά στους Κινέζους. Πωλήθηκαν επίσης 14 περιφερειακά αεροδρόμια στους Γερμανούς αντί 1,23 δισ. ευρώ. Εκποιήθηκαν επίσης παραλίες και μαρίνες, όπως αυτή εδώ σε προάστιο των Αθηνών, σε Τούρκους και Άραβες επενδυτές αντί 450 εκατ. ευρώ.

Αλλά δεν αρκούν για να αποπληρώσει η Ελλάδα τους δανειστές της. Πρέπει να πουλήσει κι άλλα, κι εδώ ακριβώς είναι που θέλουν να μπουν οι Γάλλοι στον χορό. Απομένουν προς πώληση οι δρόμοι και οι αυτοκινητόδρομοι, μια μεγάλη αγορά που θα ενδιέφερε τη γαλλική κατασκευαστική εταιρεία VINCI. Προς εκχώρηση επίσης και ο σιδηρόδρομος. Ήδη η κορυφαία εταιρεία Alstom βρίσκεται σε ετοιμότητα για την ανάληψη της συντήρησής του».

Στη συνέχεια του ρεπορτάζ της γαλλικής κρατικής τηλεόρασης παρουσιάζεται ο Philippe Delleur, πρόεδρος της Alstom International, να δηλώνει: «Μελετάμε τον φάκελο και περιμένουμε να οριστεί η ημερομηνία κατάθεσης προσφορών». Ακολούθως ο Eric Ghebali, της εταιρείας Suez, δηλώνει: «Αναμφισβήτητα είναι η κατάλληλη στιγμή να έρθει κανείς να επενδύσει στην Ελλάδα»... Και το ρεπορτάζ της κρατικής γαλλικής τηλεόρασης κλείνει έτσι: «Οι επενδυτές είναι σε θέση ισχύος. Η Ελλάδα υφίσταται πιέσεις. Δεσμεύτηκε να συγκεντρώσει 50 δισ. ευρώ από τις ιδιωτικοποιήσεις».

Ο Σόιμπλε

Στην εκποίηση της ελληνικής πραμάτειας προφανώς παίζουν τα... μεγάλα παιδιά και οι Γάλλοι δεν είναι οι πιο μεγάλοι. Το σκληρό παιχνίδι μέσα από το οποίο θα εξασφαλιστεί τελικά ο έλεγχος του ελληνικού ξεπουλήματος έχει να κάνει με τις τράπεζες και τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησής τους. Εκεί, ο Σόιμπλε επιχειρεί να βάλει ήδη τους κανόνες...

Σύμφωνα με κοινοτικές πληροφορίες («Το Βήμα»), «οι Ευρωπαίοι, και ιδιαίτερα το Βερολίνο και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πιέζουν προς την κατεύθυνση το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να ενταχθεί στο νέο Ταμείο που θα δημιουργηθεί για την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, το οποίο θα αντικαταστήσει το ΤΑΙΠΕΔ».

Με πιο απλά λόγια, με αυτόν τον τρόπο οι Γερμανοί «ευεργέτες» επιχειρούν να ελέγξουν τις τράπεζες, καθώς θεωρούν ότι είναι το βασικό περιουσιακό στοιχείο της χώρας που θα μπορούσε να εκποιηθεί εύκολα και να αποφέρει κέρδη. Ανάλογα λοιπόν με την αρχιτεκτονική του νέου Ταμείου, όποιος ελέγχει το Ταμείο θα ελέγχει και τις τράπεζες. Ελέγχοντας όμως τις τράπεζες (και τις διοικήσεις τους) οι δανειστές θα ελέγξουν τελικά το σύνολο της ελληνικής οικονομικής ζωής και θα είναι αυτοί που θα αποφασίσουν κατά το συμφέρον τους ποιος οικονομικός κλάδος θα επιζήσει ή θα πεθάνει ή θα ξεπουληθεί αντί πινακίου φακής... Κάπως έτσι λοιπόν έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα στην ελληνική επικράτεια ύστερα από πέντε συναπτά έτη διακυβέρνησης με μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους. Κάπως έτσι ανατέλλει και η διακυβέρνηση της χώρας από την Αριστερά, η οποία καλείται να εφαρμόσει ένα ακόμη - το τρίτο - μνημόνιο, το οποίο παρουσιάζεται ως αυτό που θα βάλει «τέλος στα μνημόνια».

Όσο ο χρόνος περνάει, ωστόσο, γίνεται φανερό ότι δεν είναι αρκετές οι αγνές αριστερές προθέσεις προκειμένου να μπει ένα τέλος στις διαθέσεις και τα σχέδια των δανειστών που ετοιμάζονται για το μεγάλο πλιάτσικο.

Αντιμέτωπη με την πρώτη αξιολόγηση, η κυβέρνηση κατανοεί ότι τα περιθώρια να αντιπροτείνει εναλλακτικά σχέδια και ισοδύναμα προκειμένου να αντιμετωπίσει τις καταστροφικές απαιτήσεις των δανειστών απλώς δεν υπάρχουν. Και όλοι σ’ αυτόν τον τόπο πια αντιλαμβάνονται πως το τρίτο μνημόνιο δεν θα βάλει τέλος στα μνημόνια, αλλά στη χώρα, όπως τουλάχιστον τη γνωρίζαμε...

επενδύσειςΓαλλίαΟλάντΑγορέςΜΜΕΣόιμπλεIssue: 1888Issue date: 28-10-2015Has video: