Οι δέκα καλύτερες ταινίες του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Φέτος ήταν μια δύσκολη χρονιά για τον κινηματογράφο καθώς δεν βγήκαν πολλές ταινίες που να είναι αυτό που λέμε «καλές»! Διάφορες πλοκές, μεγάλα ή μικρά budget, είτε τις σκηνοθέτησαν πρωτοεμφανιζόμενοι όπως ο A.V. Rockwell είτε οι μετρ του είδους όπως ο Martin Scorsese –  από όπου και να το πιάσει κανείς φέτος κυκλοφόρησαν πολλές ταινίες.

Με την πανδημία και την απεργία των ηθοποιών η παραγωγή ταινιών πήγε πίσω. Μετά το φαινόμενο Barbenheimer που έσπασε τα

ταμεία όταν τέλειωσαν οι απεργίες, είδαμε πως το κοινό δεν βγαίνει από το σπίτι του μόνο για να δει ταινίες με υπερήρωες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι φέτος ταινίες από DC και τη Marvel όπως «Ant-Man and the Wasp: Quantumania», «Shazam: Fury of the Gods», «The Flash», «Blue Beetle» και «The Marvels», είχαν πλήρη εισπρακτική αποτυχία. Μάλιστα κυκλοφόρησε η έκφραση «superhero fatigue» που ουσιαστικά σημαίνει ότι οι υπερήρωες κούρασαν.

Η μαζική προσέλευση τόσο για τη «Barbie» και για το «Oppenheimer» μπορεί να οφείλεται στην πρωτοτυπία του σεναρίου ή στην ανάγκη των ανθρώπων να μην μείνουν εκτός. Το ταλέντο του εκάστοτε καστ διαδραμάτισε φυσικά πολύ σημαντικό ρόλο. Όμως το résumé είναι πως ο κόσμος διψά για ποιοτικές ταινίες. Η χρονιά μας έδειξε πως οι ταινίες μπορούν να είναι υπέροχες και να συναγωνιστούν κι ίσως να ξεπεράσουν το επίπεδο των παλιών. Η υπόθεση μπορεί να συνεπάρει, η αφήγηση μπορεί να συναρπάσει, η ποιότητα να είναι υψηλή κι η τέχνη να μας μεταφέρει…. Το 1951, ο Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ, παραγωγός του «Gone With the Wind», είπε ότι «μπορεί να υπήρχαν καλές ταινίες αν δεν υπήρχε η κινηματογραφική βιομηχανία». Το θέμα είναι ότι πάντα υπήρχαν καλές ταινίες με ή χωρίς την «έγκριση» της βιομηχανίας.

Killers of the Flower Moon (Martin Scorsese)

Στην Αμερική των αρχών του 20ου αιώνα, το πετρέλαιο αποφέρει αμύθητα πλούτη στη φυλή των Όσεϊτζ, που γίνονται από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο μέσα σε μία στιγμή. Ο αμύθητος πλούτος των αυτόχθονων Αμερικανών προσελκύει παρείσακτους λευκούς που χειραγωγούν, εκβιάζουν και κλέβουν τις περιουσίες των Όσεϊτζ για να καταλήξουν σε δολοφονίες.

Oppenheimer (Christopher Nolan)

Βασισμένη στο βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο “American Prometheus: The Triumph and Tragedy of J. Robert Oppenheimer” του Κάι Μπερντ και του αείμνηστου Μάρτιν Τζ. Σέργουιν, η ταινία «Oppenheimer»  σε σενάριο και σκηνοθεσία του Κρίστοφερ Νόλαν, είναι ένα επικό θρίλερ που ωθεί τον θεατή να εισχωρήσει στην παραδοξότητα ενός αινιγματικού ανθρώπου ο οποίος στην προσπάθειά του να σώσει τον κόσμο, ρισκάρει να τον… καταστρέψει!

Menus-Plaisirs — Les Troisgros (Frederick Wiseman)

Ο 93χρονος σκηνοθέτης Frederick Wiseman – γνωστός για τα ντοκιμαντέρ του που επικεντρώνονται στην παρουσίαση των εσωτερικών λειτουργιών κοινωνικών ιδρυμάτων, όπως πχ της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης, του Δημαρχείου της Βοστώνης και ενός σωφρονιστικού ιδρύματος της Μασαχουσέτης – ακολουθεί την εξαντλητική καθημερινότητα της οικογένειας Troisgros, μια δυναστεία Γάλλων σεφ. Μεγάλο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται στο διάσημο εστιατόριο-ξενοδοχείο τους στο Λίγηρα, όπου οι paterfamilias επιβλέπουν μια ομάδα που με αγάπη, ευρηματικότητα, σχεδόν χορογραφικές κινήσεις, εξαιρετική τεχνική και σεβασμό για ολόκληρο τον κόσμο, δημιουργούν τη μια έκπληξη μετά την άλλη για την απόλαυση γενικά αλλά και ειδικά.

‘Occupied City’ (Steve McQueen)

Το ντοκιμαντέρ, διάρκειας 4 ωρών και 22 λεπτών περνά από πλατεία σε πλατεία και από δρόμο σε δρόμο στο σημερινό ‘Αμστερνταμ, εντοπίζοντας 130 σημεία όπου οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής διέπραξαν φρικαλεότητες εναντίον του εβραϊκού πληθυσμού. Τα ναζιστικά στρατεύματα εισήλθαν για πρώτη φορά στην πόλη τον Μάιο του 1940.

A Thousand and One (A.V. Rockwell)

Στο ντεμπούτο του, ο Rockwell παρουσιάζει μια νεαρή γυναίκα στα μέσα της δεκαετίας του 1990, που μεγαλώνει τον γιο της σε μια συνεχώς αναπτυσσόμενη Νέα Υόρκη. Ο Rockwell γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κουίνς με αποτέλεσμα να έχει ένα βαθύ συναισθηματισμό για την πόλη και τους ανθρώπους της που, μακριά από τους διαδρόμους της εξουσίας και παρά τις επιθέσεις των αρπακτικών μισθοφόρων της εξουσίας, ανέκαθεν έδιναν στη Νέα Υόρκη τη ζωή της.

Asteroid City (Wes Anderson)

Ένα Σαββατοκύριακο του 1955 κάπου στην έρημο των νοτιοδυτικών ΗΠΑ: Στην Asteroid City, γνωστή για έναν γιγάντιο κρατήρα από μετεωρίτη και ένα παρατηρητήριο ουράνιων σωμάτων, στρατός και αστρονόμοι υποδέχονται πέντε νεαρούς βραβευμένους εφευρέτες. Όχι πολύ μακριά, πέρα από τους λόφους, διακρίνονται «μανιτάρια» από ατομικές δοκιμές. Αυτό που ξεκινάει ως ένας φόρος τιμής στα επιτεύγματα των νεαρών αστεροσκόπων θα εξελιχθεί στην υποδοχή ενός απρόσμενου εξωγήινου επισκέπτη. Η Asteroid City βρίσκεται αποκλεισμένη και ο στρατός ανακοινώνει μία επίσημη ιστορία συγκάλυψης. Όμως, οι πολύ ώριμες για την ηλικία τους ιδιοφυίες έχουν ένα σχέδιο ώστε τα πραγματικά συμβάντα να διαρρεύσουν στον υπόλοιπο κόσμο.

Με τον αμίμητο τρόπο του Άντερσον, η Asteroid City απλώνεται ως την ανατολική ακτή με έναν θεατρικό θίασο που κάνει πρόβες για το ομώνυμο θεατρικό έργο, ενώ εμείς περιπλανιόμαστε στα παρασκήνια και στις ζωές των ηθοποιών της εποχής.

May December (Todd Haynes)

Πρόκειται για το ειδύλλιο μιας δασκάλας της Γκρέισι (Μουρ) και του 13χρονου μαθητή της, Τζο η οποία συνελήφθη, εξέτισε την ποινή της στη φυλακή και στη συνέχεια αφού παντρεύτηκαν μετακόμισαν μακριά για να ζήσουν ήσυχα την οικογένειά τους.

Μια επίδοξη ηθοποιός η Ελίζαμπεθ Μπέρι (Πόρτμαν) αποφασίζει να ταξιδέψει στη Σαβάνα της Τζόρτζια για να τους συναντήσει και να μελετήσει την ζωή τους με αφορμή το νέο της ρόλο.

Showing Up (Kelly Reichardt)

Το «Showing Up» παραπαίει ανάμεσα στην αποτυχία και την τόσο αναγνωρίσιμη γραφή του που από τη μία μοιάζει με ιδανικό κομμάτι της φιλμογραφίας της Κέλι Ράιχαρντ κι από την άλλη ξενίζει ως προς την αποστασιοποίηση του απέναντι σε μια από τις – θεωρητικά – πιο ενδιαφέρουσες, πολύπλοκες και αυτοβιογραφικές (;) ηρωίδες της – η Μισέλ Γουίλιαμς στην τέταρτη συνεργασία της με τη σκηνοθέτη μετά τα «Wendy and Lucy», «Meek’s Cutoff» και «Certain Women».

Orlando: My Political Biography (Paul B. Preciado)

Το 1928, η Virginia Woolf έγραψε το Orlando, το πρώτο μυθιστόρημα στο οποίο ο κύριος χαρακτήρας αλλάζει φύλο στη μέση της ιστορίας. Έναν αιώνα αργότερα, ο τρανς συγγραφέας και ακτιβιστής Paul B. Preciado αποφασίζει να δώσει κινηματογραφική πνοή στον χαρακτήρα: το Orlando βασίζεται στην εξερεύνηση των κουτιών της ταυτότητας του ανθρώπου Ο Preciado έφτιαξε μια ταινία που είναι παιχνιδιάρικη, επίκαιρη και τόσο διανοητικά εμπνευσμένη όσο και συναισθηματικά συναρπαστική.

Stonewalling (Huang Ji and Ryuji Otsuka)

Είναι 2019 όταν κυκλοφόρησε αυτή η συγκρατημένη και λίγο αυστηρή ταινία με πρωταγωνίστρια τη νεαρή Λιν (Γιάο Χονγκούι) η οποία αντιμετωπίζει μια σειρά από τρομακτικά εμπόδια, όπως ο άθλιος φίλος της, οι καυγάδες των γονιών της, η δουλειά και το αβέβαιο μέλλον. Μέχρι να τελειώσει η ιστορία, στις αρχές του 2020, όλοι φορούν χειρουργικές μάσκες και η Lynn είναι εξαντλημένη, έχοντας δοκιμάσει τα πάντα. Είναι επίσης έγκυος, και τώρα έχει κάτι ανταλλακτική αξία.

Διαβάστε επίσης:

Η λέξη της χρονιάς σύμφωνα με την Οξφόρδη είναι το Rizz – Πώς ο Tom Holland επηρέασε το αποτέλεσμα (video)

Το #Cancel_Balenciaga μετά την καμπάνια με σαδομαζοχιστικά αρκουδάκια πάει περίπατο

Beyoncé «Renaissance: A Film by Beyoncé»: Η αναμενόμενη ταινία της Queen B ήρθε στη χώρα μας