Ο Λαφαζάνης σε ρόλο Σεφερλή…

ΣΤΗΛΕΣΙστορίες για αγρίους

Το περίφημο έργο τού Έκο «Το Όνομα του Ρόδου» μάς μεταφέρει σ’ ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων όπου η πλοκή στήνεται γύρω από την αναζήτηση ενός χαμένου χειρογράφου του Αριστοτέλη για το γέλιο. Πέραν των άλλων πολυσήμαντων αναφορών, ο συγγραφέας επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην λυτρωτική διάσταση του γέλιου. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, το μόνο ζώο που γελά και δημιουργεί πολιτισμό είναι ο άνθρωπος! Το χειρόγραφο, λοιπόν, πρέπει να καταστραφεί γατί προτρέπει τους ανθρώπους να γελούν, κάτι που αντιτίθεται στον λόγο του Θεού, στο δόγμα.

Έτσι ακριβώς

και η αριστερή φιλολογία, προσηλωμένη στις μεγάλες και αναλλοίωτες αλήθειες της, αντιλαμβάνεται την ζωή των ανθρώπων ως μια συνεχή πάλη με τον καπιταλισμό (τον αντίστοιχο διάβολο στην χριστιανική θρησκεία) μέχρι δευτέρας παρουσίας που θα επέλθει η δικαίωση. Αυτή τη μεγάλη αποστολή την έχουν αναλάβει οι αγωνιστές που αναδεικνύονται μέσα από μεγάλες θυσίες και αυταπάρνηση - όπως ακριβώς οι Άγιοι της Εκκλησίας. Τόσο οι άγιοι όσο και οι αγωνιστές δεν γελούν και κυρίως δεν εμπνέονται από τα αστεία, το χιούμορ. Δεν υπάρχει εικόνα αγίου που να σκάει στα γέλια, και το γέλιο δεν εμπεριέχεται στον «δεκάλογο του καλού αγωνιστή» τον οποίο …βαραίνουν «οικουμενικές» σκοτούρες - με κυρίαρχο την ανατροπή του συστήματος!

Όλα αυτά τα θυμήθηκα με αφορμή τα γελοία τηλεοπτικά σποτάκια τού Λαφαζάνη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου που πέρασαν ως …χαριτωμενιές εξωραΐζοντας τις τρομαχτικές συνέπειες της παρουσίας αυτών των ανθρώπων στην πολιτική ζωή του τόπου… Τόσο ο Λαφαζάνης όσο και η Κωνσταντόπουλου που πρωταγωνιστούν στο σενάριο ως πολιτικοί κλόουν, προσπαθούν να δικαιολογήσουν με φτηνές δόσεις αυτοσαρκασμού τις αποτρόπαιες πολιτικές τους ιδεοληψίες και δράσεις. Ο κύριος Λαφαζάνης που επιθυμεί διακαώς να μας επαναφέρει στον ζόφο της δραχμής και να μας βγάλει από την Ε.Ε, το επιχείρησε συνειδητά - ευκαιρίας δοθείσης…- εξαπατώντας το κόμμα του και γράφοντας στα παλιά του υποδήματα την σαφή λαϊκή εντολή υπέρ του Ευρώ.

Αλλά και η τρομαχτική κυρία Κωνσταντοπούλου - η οποία κάθε άλλο παρά με το χιούμορ πολιτεύτηκε - πώς είναι δυνατόν να το επικαλείται προεκλογικά ως προσόν της;

Πρόκειται απλά για μιαν ακόμα ψευδή, παραπλανητική και εκτός πραγματικότητας εικόνα που «διακινείται» εκ μέρους της κατακερματισμένης από αιρέσεις Αριστεράς με στόχο την πολιτική απάτη.

Ωστόσο, υπάρχει και κάτι χειρότερο. Οι συγκεκριμένοι πολιτικοί μάς κατατρομοκρατούν για το επαχθές και το επονείδιστο του χρέους, για την λαίλαπα των μνημονίων που θα επιφέρει την συντέλεια του κόσμου, μας ταλαιπωρούν με την κατάρρευση της οικονομίας και την καταστροφή που επέφερε η επτάμηνη εφιαλτική τους πολιτική με αποκορύφωμα το κλείσιμο των τραπεζών ενώ οι ίδιοι φαίνονται να έχουν το κέφι να διαφημίσουν τις πολιτικές τους προσωπικότητες κάνοντας πλακίτσα!

Μια πλακίτσα που εντάσσεται μέσα σε όλη την ευτέλεια που καλλιεργήθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και που εξωράιζε το γελοίο επιβάλλοντάς το σαν «αίσθηση του χιούμορ»· με αποτέλεσμα να δημιουργήσουμε μια κοινωνία γραφικών, ηλιθίων και κυρίως μετριοτήτων…

ΛαφαζάνηςΚωνσταντοπούλουτηλεοπτικά σποτHas video: