«The Humans» του Στίβεν Κάραμ

Στο έργα του o Αμερικανός, λιβανέζικης καταγωγής, Στίβεν Κάραμ ακολουθεί τα βήματα προγενέστερων σημαντικών συγγραφέων της χώρας του, καταγγέλλοντας την ολέθρια διάψευση των ονείρων της μικρομεσαίας τάξης. Αλλά παρ’ ότι το κείμενό του ακτινογραφεί λεπτομερώς τους χαρακτήρες και διαχειρίζεται ευέλικτα τις εναλλαγές κωμικών και δραματικών στοιχείων, δεν φτάνει στο δικό τους υψηλό επίπεδο.

Το «The Humans» επικεντρώνεται σε μια σύγχρονη μεσοαστική οικογένεια Αμερικανο-ιρλανδών και τα προβλήματά της.

Είναι η Μέρα των Ευχαριστιών και όλοι συναντιούνται στο νεοϋορκέζικο,

ετοιμόρροπο διαμέρισμα της μικρής κόρης, στο οποίο συζεί με τον σύντροφό της. Αρχικά υπάρχει μια ελαφρότητα στην ατμόσφαιρα παρ’ όλο που η γιαγιά, η Μόμο, πάσχει από άνοια και, καθηλωμένη σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, κάθε τόσο ξεσπά σε κρίσεις, τις οποίες αντιμετωπίζουν στοργικά τα παιδιά και τα εγγόνια της.

Σταδιακά, όμως, η πραγματικότητα έρχεται στην επιφάνεια θολώνοντας το υποτιθέμενο ανέμελο τοπίο.

Ο πατέρας (Έρικ) και η μητέρα (Ντίντρι) παραμένουν στάσιμοι στη δουλειά τους εδώ και πολλά χρόνια, γεγονός που τους έχει στερήσει οιανδήποτε οικονομική ανάσα. Είναι ωστόσο θρησκόληπτοι και ευγνωμονούν τον θεό για όσα τους έδωσε.

Η μικρή κόρη (Μπρίτζετ), αν και μουσικός, αναγκάζεται να δουλεύει ως σερβιτόρα για να πληρώσει το φοιτητικό της δάνειο, ενώ ο φίλος της (Ρίτσαρντ) περιμένει κάποια κληρονομιά για να ξελασπώσει.

Τέλος, η μεγάλη (Έιμι), που, ως διά θαύματος, σώθηκε από την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου, πάσχει από ελκώδη κολίτιδα. Επιπλέον είναι λεσβία και μόλις την εγκατέλειψε η αγαπημένη της.

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, με τη συνηθισμένη ρεαλιστική του σκηνοθεσία, δημιούργησε μια ρυθμική παράσταση αξιοποιώντας τόσο το χιούμορ όσο και το δραματικό υπόβαθρο του έργου. Ωστόσο οι ουκ ολίγες βεβιασμένες φασαριόζικες σκηνές (ίσως για να επισημάνουν το «μεσογειακό» ταμπεραμέντο των Ιρλανδών) αποδυνάμωσαν την ουσία του.

Από την άλλη, όλοι οι ηθοποιοί επικύρωσαν με συναισθηματική ωριμότητα την υποκριτική τους δεινότητα: Λάζαρος Γεωργακόπουλος (πατέρας), Μαρία Πετεβή (μικρή αδελφή), Ειρήνη Μακρή (μεγάλη αδελφή), Κωσταντίνος Ασπιώτης (σύντροφος της Μπρίτζετ), Ξένια Καλογεροπούλου (η γιαγιά). Ξεχώρισε η Θέμις Μπαζάκα ως μητέρα – στυλοβάτης της οικογένειας.

Το ενδιαφέρον σκηνικό της Αθανασίας Σμαραγδή – μια ανήλια, καταθλιπτική μεζονέτα, κάπου στην Τσαινατάουν, με τον έναν όροφο στο υπόγειο και τον άλλον στο ισόγειο – απεικονίζει τα διαψευσμένα όνειρα των ευάλωτων ηρώων. Γι’ αυτούς, εξάλλου, τους ξεχασμένους ανθρώπους ο Στίβεν Κάραμ διεκδίκησε το βραβείο Tony Award (2016) και το πήρε.

Διαβάστε επίσης:

Το ελληνικό Λονδίνο…

Το Άλσος γίνεται «Κήπος του χειμώνα»

«Σεβάς Χανούμ» του Γιώργου Χρονά