Euro πάσες!

Παρακολουθώντας τους αγώνες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδόσφαιρου, αναρωτιέται κανείς αν απολαμβάνει ματς ή αναμετάδοση στατιστικών στοιχείων τα οποία κατόπιν θα αναλυθούν ακαδημαϊκά από κάποιο πανεπιστημιακό τμήμα ποδόσφαιρου, όπου θα εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα. Αναρωτιέται κανείς πόσες φορές θα διακόψει ο διαιτητής τον αγώνα για να ελέγξει τη φάση ηλεκτρονικά, να διευκρινιστεί αν η μύτη του παπουτσιού ενός σκόρερ πέρασε τη νοητή γραμμή του οφσάιντ – για να ακυρώσει την περίτεχνη γκολάρα προς δόξαν της …νοητής γραμμής. Με δυο λόγια, οι ποδοσφαιρικές εντυπώσεις επικεντρώνονται στα στατιστικά

και στην σκοπιμότητα, στους τακτικισμούς, καθώς ότι δεν αποφέρει γκολ είναι λίγο πολύ μια περιττή ενέργεια, μια φλυαρία δίχως νόημα που απλώς καταγράφεται στον μακρύ στατιστικό κατάλογο. Όλη η ποδοσφαιρική αφήγηση-αναμετάδοση γίνεται από ποδοσφαιρικούς φωστήρες που τα ξέρουν όλα εκτός από το να απολαμβάνουν την μπάλα. Αυτή η απίστευτη φλυαρία που στρέφει την προσοχή από τις ντρίπλες στις πόσες gros plan φτυσιές των ποδοσφαιριστών το τερέν δεν θα χρειάζεται πλέον πότισμα, έχει θολώσει τη γοητεία του παιχνιδιού.

Παρ’ όλα αυτά, όπως είδαμε στα ευρωπαϊκά γήπεδα, το σύγχρονο ποδόσφαιρο μοιάζει να αντιστέκεται, να ανατρέπει την εξισωτική ομοιομορφία που προσπαθούν να του επιβάλλουν. Όσο κι αν η δύναμη, η αντοχή, η αξιοπιστία αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου ποδοσφαιριστή, το μάτι του φιλάθλου ψάχνει να ξεχωρίσει τον έναν και μοναδικό, αυτόν που θα κάνει την διαφορά, την ποδοσφαιρική ιδιοφυία που θα συναρπάσει. Ωστόσο, όλο και περισσότερο σπανίζει εκείνη η χρυσή πάστα των ποδοσφαιριστών που θα πάρουν στις πλάτες τους το παιχνίδι, που θα σηκώσουν τα μουδιασμένα οπίσθια των θεατών από τα τσιμέντα, που θα γεμίσουν ενθουσιασμό την ατμόσφαιρα, που θα μας κάνουν να νιώσουμε τον παλμό του αγώνα με τα σπλάχνα μας κι όχι με γνώμονα την κερδοφορία της UEFA…

Έτσι, το χαμένο κοντρόλ του τερματοφύλακα που καταλήγει αργά και βασανιστικά στα δίχτυα θα μας ξαφνιάζει, όπως κι ένα γκολ απευθείας από το κόρνερ! Το παιχνίδι για να είναι συναρπαστικό, πρέπει να χάνονται πέναλτι, τρελές ευκαιρίες, όπως και να επιτυγχάνονται γκολ από το πουθενά!

Όσο το ποδόσφαιρο «μιμείται» τις ζωές μας, τις καλοτυχίες και κακοτυχίες μας, τόσο πιο πολύ θα ψυχοπιανόμαστε με τις πάσες, τις ντρίπλες, τις περιττές ενέργειες, τις χαμένες και κερδισμένες ευκαιρίες, πεπεισμένοι ότι όλα μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή. Μόνο έτσι μένει η ελπίδα ζωντανή, μόνο έτσι αποκτά νόημα ο αγώνας και η αγωνία της καθημερινότητάς μας να στεκόμαστε με το ίδιο πάθος και πείσμα απέναντι στις ήττες και τις νίκες μας κρατώντας σταθερά την πόρτα της ζωής ανοικτή!